Najlepsze szczęśliwe wiersze wybrane przez Dr Olivera Tearle
Poprzednio zaproponowaliśmy dziesięć najpotężniejszych wierszy o depresji. Teraz, aby uzupełnić tamten post, przedstawiamy dziesięć najlepszych wierszy o byciu szczęśliwym. Hurra! Jeśli jesteś po więcej klasycznych wierszy o szczęściu, polecamy wspaniałą antologię, Heaven on Earth: 101 Happy Poems
Anonymous, 'Pangur Bán'. Ten staroirlandzki wiersz został napisany przez mnicha w dziewiątym wieku – o jego kocie. Znajduje się on w naszym zbiorze najlepszych wierszy o kotach, ale jest to również chwalebnie szczęśliwy wiersz (cóż, koty przynoszą tak wiele szczęścia, po wszystkim), z jego rozmowami o rozkoszy, wesołości i błogości. (Pangur Bán to imię kota mnicha.) Opisując życie mnicha w jego gabinecie z kotem jako jego szczęśliwym towarzyszem, „Pangur Bán” ma wszystko dla miłośnika kotów i miłośników książek. Tak jak uczony wyrusza na poszukiwanie wiedzy, tak jego wierny towarzysz wyrusza na poszukiwanie myszy.
Edward Dyer, 'My Mind to Me a Kingdom Is'.
Mój umysł dla mnie królestwem jest;
Takie obecne radości w nim znajduję,
Że przewyższa on wszystkie inne rozkosze,
Jakie ziemia daje lub rośnie przez rodzaj:
Choć wiele pragnę, co większość chciałaby mieć,
Jednak wciąż mój umysł zabrania łaknąć …
Ten wiersz Sir Edwarda Dyera (1543-1607) można uznać za elżbietańską wersję „Jeżeli” Rudyarda Kiplinga: wiersz wychwala cnoty czystego sumienia i opierania się pokusie czerpania rozkoszy z cudzego nieszczęścia. Cóż, my mówimy, że ten wiersz jest autorstwa Edwarda Dyera; kiedyś bezsprzecznie przypisywano go jemu, ale pojawiły się wątpliwości co do autorstwa Dyera, a niektórzy przypisują je Edwardowi de Vere, hrabiemu Oksfordu.
Edmund Spenser, z Amoretti.
Często, gdy mój duch rozpościera swe śmielsze skrzydła,
W umyśle, by wznieść się ku najczystszemu niebu;
Jest obciążony myślą o ziemskich sprawach,
I zatkany ciężarem śmiertelności;
Gdzie, gdy to suwerenne piękno dostrzeże,
Przypominając chwałę nieba w jej świetle,
Przyciągnięty słodką przyjemnością przynęty, z powrotem poleci,
I do nieba zapomni swój poprzedni lot …
Ten wiersz, zaczynający się „Często, gdy mój duch rozpościera śmielsze skrzydła”, jest częścią sekwencji sonetów Spensera Amoretti. Podsumowując, Spenser mówi, że kiedy chce myśleć o rzeczach wyższych, jego umysł grzęźnie w myślach o doczesności; dochodzi jednak do wniosku, że sposobem na zapewnienie szczęścia jest odnalezienie nieba wśród rzeczy ziemskich.
William Wordsworth, 'I Wandered Lonely As a Cloud'.
Bo często, gdy na kanapie leżę
W pustym lub zamyślonym nastroju,
Błyskają na to wewnętrzne oko
Które jest błogością samotności;
I wtedy serce moje rozkoszą się napełnia,
I tańczy z żonkilami.
Zważywszy, że żonkile w tym słynnym wierszu Wordswortha podnoszą poetę na duchu, gdy ten czuje się nieco zagubiony lub zamyślony, i napełniają jego serce przyjemnością, uważamy, że zasługuje on na miejsce w tym zbiorze największych wierszy o szczęściu. 15 kwietnia 1802 roku, Wordsworth i jego siostra Dorothy spacerowali wokół Glencoyne Bay w Ullswater, kiedy natknęli się na „długi pas” żonkili, jak Dorothy umieścić go pamiętnie w swoim dzienniku. Dorothy Wordsworth napisała o spotkaniu z żonkilami: „zobaczyliśmy kilka żonkili blisko brzegu wody, myśleliśmy, że jezioro wyniosło nasiona na brzeg & że mała kolonia tak się rozrosła – ale gdy szliśmy dalej, było ich więcej & jeszcze więcej & w końcu pod konarami drzew, zobaczyliśmy, że wzdłuż brzegu ciągnie się długi pas, o szerokości wiejskiej drogi szybkiego ruchu. Nigdy nie widziałem żonkili tak pięknych, rosły wśród omszałych kamieni wokół & wokół nich, niektóre spoczywały na tych kamieniach, jak na poduszce do zmęczenia, a reszta podrzucała, kręciła się i tańczyła. Wyglądały, jakby śmiały się z wiatrem, który wiał na nie nad jeziorem, wyglądały tak radośnie, wiecznie tańcząc i zmieniając się.' Wpływ tego fragmentu z dziennika Dorothy, wspominającego to szczęśliwe wydarzenie, widać w wierszu Wordswortha.
Christina Rossetti, 'A Birthday'.
Moje serce jest jak śpiewający ptak
Jego gniazdo jest w wodnym pędzie;
Moje serce jest jak jabłoń
Której konary są wygięte z kolczastymi owocami;
Moje serce jest jak tęczowa muszla
Która wiosłuje w halcyonowym morzu;
Moje serce jest szczęśliwsze niż wszystkie te
Bo moja miłość przyszła do mnie…
’Moje serce jest jak śpiewający ptak': prawo od linii początkowej tego wiersza, nastrój jest radosny. Jeden z najbardziej znanych szczęśliwych wierszy na tej liście, „A Birthday”, jest o „urodzinach mojego życia”, które przychodzą do mówcy, ponieważ jej „miłość przychodzi do mnie”. Piękny wiersz jednego z największych poetów epoki wiktoriańskiej.
Emily Dickinson, 'How Happy Is the Little Stone'. W tym krótkim wierszu Emily Dickinson (1830-86) rozważa proste życie małych rzeczy w przyrodzie – a konkretnie małego kamienia, którego „płaszcz z elementarnego brązu / Założył przemijający wszechświat”. Podobnie jak Wordsworth w „Wierszach pisanych wczesną wiosną”, Dickinson zastanawia się nad prostym szczęściem, które czerpiemy z obserwacji przyrody.
Robert Louis Stevenson, „Szczęśliwa myśl”. Ten wiersz z A Child’s Garden of Verses Stevensona (1885) ma tylko dwie linijki, więc warto go tu zacytować w całości:
Świat jest tak pełen wielu rzeczy,
Jestem pewien, że wszyscy powinniśmy być tak szczęśliwi jak królowie.
E. E. Cummings, „I thank You God for this most amazing”. To idiosynkratyczne ujęcie szekspirowskiej formy sonetu jest idealnym wierszem do czytania w dniu, w którym czujesz się niemal delirycznie szczęśliwy i zadowolony, że żyjesz, a twoje oczy i uszy wydają się dostrojone do otaczającego cię świata w niezwykle wysokim stopniu (co Cummings wspaniale oddaje w końcowym kuplecie).
Philip Larkin, 'Coming'. Jeden z najwcześniejszych dojrzałych wierszy Larkina nosił tytuł 'Going'; ten wiersz, napisany kilka lat później, kiedy poeta miał jeszcze dwadzieścia lat, można postrzegać jako utwór towarzyszący tamtemu wierszowi. Nietypowo dla ponurego Larkina, 'Coming' opowiada o tym, jak nadejście wiosny sprawia, że poeta czuje się niemal niewytłumaczalnie szczęśliwy.
Jenny Joseph, 'The Sun Has Burst the Sky'. Słońce rozerwało niebo / Ponieważ cię kocham”: tak zaczyna się ten cudownie radosny wiersz o miłości, autorstwa poetki, która dała nam również „Ostrzeżenie”, o starzeniu się i noszeniu purpury. Ten wiersz nie znajduje się w antologii Heaven on Earth, ale jest zbyt radosny szczęśliwy wiersz, aby pominąć go na tej liście.
Dla bardziej klasycznej poezji, polecamy również The Oxford Book of English Verse
The author of this article, Dr Oliver Tearle, is a literary critic and lecturer in English at Loughborough University. Jest autorem m.in. książki The Secret Library: A Book-Lovers' Journey Through Curiosities of History
Image (top): Kot bijący w cymbałki, z Walters Art Museum Illuminated Manuscripts, domena publiczna.