W latach 50-tych XX wieku General Motors cieszył się statusem największej korporacji na świecie. Sławę GM przyniosły jej działy motoryzacyjne: Buick, Cadillac, Chevrolet, GMC, Oldsmobile i Pontiac. Brakowało im jednak światowej klasy samochodu sportowego, który mógłby konkurować z Jaguarem, MG, Triumphem i podobnymi. Główny projektant GM, Harley Earl wpadł na pomysł stworzenia samochodu sportowego, który kosztowałby tyle, co niedrogi amerykański sedan. Ta generacja znana jest jako C1, która trwała w latach 1953-1962. Corvette miała swoje wzloty i upadki. Generacja C2 była jedną z najpopularniejszych Corvettes dzięki modelowi Stingray, który miał ukryte reflektory i dzieloną szybę fastback, a także mógł się pochwalić osiągami godnymi samochodu sportowego. C3 (1968-1982) została dotknięta kryzysem naftowym lat 70-tych, a wymagające przepisy rządowe spowodowały, że zderzaki były bardziej przyjazne dla pieszych, a wynikiem tego były bardziej paliwooszczędne, ale powolne silniki i zmieniona stylizacja. Generacja C4 pojawiła się w 1984 roku, a Chevrolet był zdeterminowany, aby podnieść poprzeczkę, wprowadzając unowocześnione podzespoły mechaniczne i nową stylistykę. W 1996 roku Chevrolet wprowadził wersję LT4 z nowym silnikiem V8 o pojemności 350 cali sześciennych, przeznaczonym dla modelu Corvette.

Mimo, że ta Corvette ma już prawie dwadzieścia lat, nie da się zaprzeczyć, że jest oszałamiająca. Proporcje są idealnie dobrane: długa i zgrabna maska oraz krótki tył. Wyskakujące reflektory i linie maski nadają Corvette groźny, a zarazem ostry wygląd. Grawerowana tabliczka z nazwą Corvette w zderzaku to bardzo ładny akcent. Smukła sylwetka charakteryzuje się listwami bocznymi i szeroką linią ramion biegnącą od przedniego zderzaka, która kończy się na krawędzi tylnej części nadwozia. Zawinięta tylna szyba nadaje mu niepowtarzalny wygląd zarówno z boku, jak i z tyłu. Jeśli chodzi o tył, to charakterystyczne dla Corvette okrągłe światła tylne są wpuszczone w krawędź tylnej części nadwozia. To, co najbardziej podoba mi się w projekcie, to fakt, że jest prosty jak Chevrolet, ale wciąż udaje mu się ukryć, że nie jest to Twój zwykły Chevrolet. Jest to samochód, który po odejściu od niego, nadal patrzysz na niego. Wnętrze charakteryzuje się czerwono-czarną kolorystyką, która dobrze współgra z tym samochodem, a przyciski i wskaźniki dają poczucie zaawansowanej technologii w kabinie.

Jeśli chodzi o wrażenia z jazdy, Corvette pozostaje wyjątkowa pomimo swojego wieku. Jako samochód sprawia wrażenie mechanicznego. Jesteś świadomy wszystkiego, co dzieje się z samochodem. Gdy opony trafiają na nowe wyboje, czujesz to w układzie kierowniczym. Kiedy skręcasz, jesteś świadomy, ile wysiłku trzeba włożyć, aby dostosować układ kierowniczy. Zawsze jesteś zaangażowany w ten proces. Szczerze mówiąc, jest to odświeżające, ponieważ uczestnicząc w tym procesie, możesz czerpać więcej przyjemności z jazdy. Układ kierowniczy jest nieco ciężki podczas parkowania, ale przy prędkości waga jest odpowiednia. Układ kierowniczy jest w pewnym stopniu komunikatywny, ale zdarzało się, że życzyłem sobie więcej informacji zwrotnych. Jeśli chodzi o pokonywanie zakrętów, Corvette jest niezagrożona. Wystarczy gwałtownie skręcić kierownicą, a samochód natychmiast reaguje. Prawie idealny rozkład masy sprawia, że auto pozostaje neutralne i zrównoważone podczas pokonywania zakrętów z dużą prędkością. Jeśli dodamy do tego doskonałą przyczepność opon o szerokim bieżniku i niewielkie przechyły nadwozia, Corvette prowadzi się wyjątkowo dobrze. Jednak dzięki oponom o szerokim bieżniku czujesz każdą nierówność na drodze. Jeśli przejedziesz przez dziurę w jezdni lub znaczną nierówność drogi, w kabinie pojawią się drgania. Ale w normalnych warunkach jazda jest spokojna.

W 1996 roku Corvette była dostępna z dwiema wersjami jednego silnika V8. Silnik V8 o pojemności 5,7 litra miał moc 300 KM w wersji LT1 i 330 KM w LT4. Przy wadze mniejszej niż 3300 funtów, osiągi są szybkie. Może nie jest tak szybki jak najnowsze Porsche 911 czy nawet nowe Camaro SS, ale nie poznasz tego za kierownicą. Podczas normalnej jazdy V8 wykonuje swoją pracę bez problemu, ale po wciśnięciu pedału gazu następuje przemiana w Jekylla i Hyde’a. V8 napędza Corvette z szaloną prędkością, a silnik LT4 potrafi w pełni wykorzystać swoje 330 koni mechanicznych. V8 ma tak duży moment obrotowy, że byłem w stanie rozpędzić się z miejsca na piątym biegu do 60 mil na godzinę bez większych problemów. Corvetty wyposażone w LT4 są dostarczane tylko z sześciobiegową manualną skrzynią biegów. Zmiana biegów odbywa się dość płynnie, ale czasami może być toporna. Sprzęgło ma jednak doskonałe sprzężenie zwrotne. Oszczędność paliwa jest przyzwoita i wynosi około 20 mpg na drodze i 25 mpg na autostradzie.

Jeśli chodzi o wyrafinowanie, Corvette jest bardzo dobra. Kabina jest przyjemnym miejscem, zwłaszcza jeśli wybierasz się w długą podróż. Z wyjątkiem niewielkiego hałasu drogowego, wnętrze jest bardzo ciche, a V8 pozostaje w tle. Jednak, gdy wciśniesz pedał gazu, V8 nagle ożyje z warkotem, który może być tylko amerykański.

W latach 90-tych Chevrolet i GM nie cieszyły się najlepszą reputacją, jeśli chodzi o spasowanie i wykończenie. Do dziś pamiętam Chevroleta Cavalier z 1995 roku, w którym wnętrze sprawiało wrażenie, jakby było sklejone klejem. Ta Corvette zaskakuje jednak spasowaniem i wykończeniem. Panele są dobrze spasowane, a wszystko sprawia wrażenie solidnego i wytrzymałego. Pozycja za kierownicą też nie jest zła, ponieważ mogłem dopasować fotel i kierownicę do swoich preferencji. Hamulec ręczny jest jednak uciążliwy. Znajduje się on obok fotela kierowcy i aby go zaciągnąć, trzeba go z pewną siłą pociągnąć do góry. Aby go zwolnić, trzeba nacisnąć przycisk i precyzyjnie, z pewną siłą wcisnąć go w dół. Fotele oferują znakomity komfort, a przestrzeń bagażowa jest przyzwoitej wielkości jak na ten samochód, choć nadkola nieco ograniczają przestrzeń. Wysiadanie z samochodu jest trudne ze względu na niski dach i wysoki próg drzwi. Widoczność jest doskonała, a kierowca ma dobry widok na drogę przed sobą. Opanowanie obsługi wymaga trochę czasu, ponieważ przyciski są małe i trudne do umieszczenia. Pusty ekran nad elementami sterującymi to tablica ostrzegawcza, na której pojawiają się ostrzeżenia takie jak zaciągnięty hamulec ręczny, konieczność wymiany oleju itp. Cyfrowy prędkościomierz wymaga trochę czasu, aby się przyzwyczaić, ale poza tym, wskaźniki są logicznie ułożone.

Długo by opowiadać, Podobała mi się ta Corvette. Kiedy myślę o amerykańskim samochodzie sportowym, to jest to albo Ford Mustang, albo Corvette. Zazwyczaj jest to ta druga. W pewnym sensie jest to uosobienie amerykańskiej kultury samochodowej. Ten samochód jest odważny z wielkim V8 i czerwonym wnętrzem, ale jest wyrafinowany i wygodny. Reprezentuje to, co najlepsze z obu światów, a najlepsze jest to, że nie stara się być czymś, czym nie jest. Raczej wady uzupełniają pakiet i pozwalają docenić go jako coś więcej niż samochód, a nie tylko rzecz, która ma cię zabrać z punktu A do punktu B. Z tego powodu nie mogłem przestać się uśmiechać podczas całej jazdy. Corvette daje ci kolejny powód, by kupować amerykańskie samochody.