Współczesne uzależnienie

Dzisiaj biedne kraje są uwięzione przez duże długi, które uniemożliwiają im rozwój. Na przykład w latach 1970-2002 kontynent afrykański otrzymał 540 miliardów dolarów w pożyczkach od bogatych krajów – za pośrednictwem Banku Światowego i MFW. Kraje afrykańskie spłaciły 550 miliardów dolarów długu, ale nadal są winne 295 miliardów dolarów. Różnica ta jest wynikiem procentu składanego. Kraje nie mogą skupić się na rozwoju gospodarczym czy ludzkim, gdy ciągle spłacają zadłużenie; kraje te będą nadal pozostawać nierozwinięte. Teoretycy uzależnienia uważają, że duża pomoc gospodarcza niekoniecznie jest kluczem do zmniejszenia ubóstwa i rozwoju, ale raczej redukcja zadłużenia może być bardziej skutecznym krokiem.

W dodatku handel zagraniczny i biznes często ograniczają zdolność lokalnych rządów do poprawy warunków życia swoich obywateli. Handel ten często przybiera formę korporacji transnarodowych (KTN). Rządy biednych krajów zapraszają te korporacje do inwestowania w ich kraju z nadzieją na rozwój kraju i przyniesienie korzyści materialnych ludziom. Jednak czas i energia pracowników są często przeznaczane na produkcję dóbr, których oni sami nie będą konsumować. Na przykład część ziemi w Republice Zielonego Przylądka mogłaby być uprawiana i zbierana w celu wyżywienia miejscowej ludności, ale zamiast tego jest obsadzana roślinami uprawianymi w celu uzyskania dewiz. Świeże produkty są regularnie sprzedawane lub zmieniane na nietrwałe, takie jak tuńczyk w puszkach na eksport, a nie konsumowane przez ludność.