Bajgiel, drożdżowa bułka w kształcie pączka, która charakteryzuje się chrupiącą, błyszczącą skórką i gęstym wnętrzem. Od dawna uważany za specjalność żydowską, bajgiel jest powszechnie spożywany jako śniadanie lub przekąska, często z dodatkami takimi jak serek śmietankowy i lox (wędzony łosoś).

Bagels są produkowane z podstawowych składników chleba: mąki, drożdży, soli i słodzika. Mąka wysokoglutenowa nadaje bułce gąbczastą, ciągnącą się konsystencję, która może być złagodzona przez dodanie jajek, mleka i masła. W tradycyjnej formie ciasto jest formowane ręcznie w pierścień, gotowane przez krótki czas w wodzie, aby uszczelnić ciasto i zapewnić zwartą konsystencję, a następnie pieczone. W nowoczesnej produkcji masowej pierścienie wyrabia się maszynowo, a gotowanie można zastąpić gotowaniem na parze. W każdym z tych procesów glazura z żółtka jaja lub mleka nałożona przed pieczeniem daje błyszczącą skórkę. Przed pieczeniem można dodawać nasiona i przyprawy; bajgle są również produkowane z dodatkami smakowymi, warzywami, orzechami lub owocami wymieszanymi z ciastem, choć puryści gardzą takimi innowacjami. Istnieją również wersje pełnoziarniste i żytnie.

Pochodzenie bajgla nie jest znane, ale wydaje się, że ma on swoje korzenie w Europie Środkowej. Powszechnie powtarzana legenda wiąże jego historię z Wiedniem w 1683 roku, kiedy to Jan III Sobieski, król Polski, skutecznie obronił miasto przed tureckim najazdem. Miejscowy piekarz, chcąc upamiętnić zwycięstwo tego znakomitego jeźdźca, uformował swój chleb w kształt strzemienia (dzisiejsze niemieckie słowo to Bügel). Pod koniec XIX wieku europejscy imigranci żydowscy sprowadzili bajgla do Stanów Zjednoczonych, gdzie zyskał on popularne skojarzenie z Nowym Jorkiem. Amerykański przemysł bajgli rozwinął się szybko pod koniec XX wieku; piekarnie bajgli i dystrybutorzy mrożonek stworzyli liczne wariacje na temat tradycyjnej formy i tekstury.