Betty White, w pełnym brzmieniu Betty Marion White, (ur. 17 stycznia 1922, Oak Park, Illinois, USA), amerykańska aktorka najbardziej znana z pracy komediowej w licznych sitcomach telewizyjnych, przede wszystkim The Mary Tyler Moore Show i The Golden Girls.

White dorastała w Los Angeles. W latach 40. występowała w różnych programach radiowych, a w 1949 roku zaczęła regularnie pojawiać się w telewizji, pracując jako „dziewczyna piątek” w Hollywood on Television. Później została gospodarzem tego programu, a w 1952 roku współzałożyła Bandy Productions, aby rozwijać swoje własne projekty. Jeszcze w tym samym roku premierę miał sitcom telewizyjny Life with Elizabeth. White zagrała w nim tytułową rolę – mężatki, której różne perypetie wystawiają na próbę cierpliwość jej męża – a także współtworzyła i produkowała serial, który trwał do 1955 roku. Dwa lata później wystąpiła w serialu Date with the Angels, komediowym spojrzeniu na życie domowe. Następnie White stała się częstym gościem telewizyjnych teleturniejów, takich jak To Tell the Truth, What’s My Line? i Password. Ten ostatni był prowadzony przez Allena Luddena. White i Ludden pobrali się w 1963 roku i byli razem aż do jego śmierci w 1981 roku.

W 1973 roku White zaczęła występować w The Mary Tyler Moore Show, sitcomie rozgrywającym się w telewizyjnym newsroomie. White zdobyła uznanie za swoją rolę Sue Ann Nivens, przebiegłej i zalotnej prowadzącej program „Happy Homemaker”. Za swoją rolę otrzymała trzy nominacje do nagrody Emmy, wygrywając w 1975 i 1976 roku. Po zakończeniu serialu w 1977 roku, White pozostała stałym elementem telewizji, występując w The Betty White Show (1977-78), a później pojawiając się w powtarzających się rolach w takich programach jak The Love Boat i Mama’s Family.

Złote dziewczyny zadebiutowały w 1985 roku, w których oprócz White w roli niewinnej i bardzo optymistycznej Rose Nylund wystąpiły Bea Arthur, Rue McClanahan i Estelle Getty. Serial, opowiadający o grupie starszych kobiet mieszkających razem w Miami, stał się wielkim sukcesem. White zdobyła siedem nominacji do nagrody Emmy, a w 1986 roku wygrała tę nagrodę. Po zakończeniu serialu w 1992 roku, White wcieliła się w postać Nylund w spin-offie serialu The Golden Palace, który trwał jeden sezon. White występowała później w That ’70s Show, Boston Legal oraz w operze mydlanej The Bold and the Beautiful. W 1996 roku zdobyła nagrodę Emmy za swój gościnny występ w serialu The John Larroquette Show.

Uzyskaj subskrypcję Britannica Premium i uzyskaj dostęp do ekskluzywnych treści. Subscribe Now

W 2010 roku White doświadczyła znacznego wzrostu popularności, napędzanego po części przez humorystyczną reklamę Super Bowl, w której została zaatakowana podczas rekreacyjnej gry w piłkę nożną. Fani następnie uruchomili kampanię na Facebooku, aby 88-letnia aktorka była gospodarzem Saturday Night Live. W maju 2010 roku została najstarszym gospodarzem komediowego show, a White otrzymała później nagrodę Emmy za swój występ. W czerwcu na kanale kablowym TV Land zadebiutował serial Hot in Cleveland. W sitcomie White wcieliła się w rolę Elki, dowcipnej opiekunki domu wynajmowanego przez trzy kobiety. Serial był emitowany do 2015 roku. Była również gospodarzem i producentem wykonawczym Betty White’s Off Their Rockers (2012-14), reality show, w którym seniorzy płatali figle młodszym, niczego nie podejrzewającym ludziom. White była później gospodarzem dwuodcinkowego programu Betty White’s Smartest Animals in America (2015).

Ale choć większość jej pracy była dla telewizji, White pojawiła się również w kilku filmach. W 1962 roku zadebiutowała w filmie fabularnym w Advise & Zgoda, a jej późniejsze filmy obejmowały thriller Lake Placid (1999) oraz komedie romantyczne The Proposal (2009) i You Again (2010). W 2019 roku zagłosowała na postać Bitey White, ząbkującej obrączki, w animowanej fabule Toy Story 4.

Oprócz aktorstwa, White została zauważona jako działaczka na rzecz praw zwierząt. Napisała wspomnienia Here We Go Again: My Life in Television (1995) i If You Ask Me (And of Course You Won’t) (2011). Nagranie audiobooka tego ostatniego zdobyło nagrodę Grammy dla najlepszego albumu spoken-word. White została przyjęta do Galerii Sław Akademii Telewizyjnej w 1995 roku.