Kwasy karboksylowe mogą być używane do przygotowania amidów poprzez reakcję ze stałym węglanem amonu w kwasie w celu utworzenia soli amonowej. Po podgrzaniu sól ta ulega dehydratacji, w wyniku czego powstaje amid i woda. Chlorki acylowe (chlorki kwasowe) reagują gwałtownie z amoniakiem, tworząc chlorek amonu i amid chlorku acylowego. Bezwodniki kwasowe również reagują z amoniakiem tworząc amidy, np. w reakcji bezwodnika etanowego z amoniakiem powstaje etanamid i etanian amonu.

Synteza amidówEdit

Amidy pochodzą z reakcji pomiędzy aminą i kwasem karboksylowym. Pomiędzy tymi dwoma cząsteczkami mamy dwa konkurujące ze sobą nukleofile, tlen grupy alkoholowej w cząsteczce kwasu karboksylowego i azot aminy. Nukleofil to gatunek chemiczny, który oddaje parę elektronów elektrofilowi, aby utworzyć wiązanie chemiczne w reakcji. Ponieważ azot znajduje się na lewo od tlenu w układzie okresowym, służy on jako lepsza zasada i lepszy nukleofil niż alkohol. Reakcja pomiędzy aminą a kwasem karboksylowym opiera się na reakcji addycji i eliminacji. Chociaż jest to prosta i łatwa reakcja, to nie jest ona najbardziej efektywnym i wydajnym sposobem otrzymywania amidów. Reakcja pomiędzy tymi dwoma związkami zawiera również konkurencyjną reakcję kwasowo-zasadową, w wyniku której powstaje sól. Dlatego też, przy konkurujących produktach, reakcja addycji-eliminacji pomiędzy nimi nie jest najbardziej efektywnym sposobem wyodrębniania amidu. Lepszą procedurą byłaby reakcja pomiędzy halogenkiem acylowym, aktywowaną pochodną kwasu karboksylowego i aminą. W wyniku zastąpienia grupy hydroksylowej w kwasie karboksylowym halogenkiem powstaje reaktywna cząsteczka zwana halogenkiem acylowym. Ponieważ chlorowce są najbardziej elektroujemnymi atomami, ich obecność w cząsteczce odciąga elektrony od węgla atomu karbonylowego, tworząc miejsce elektrofilowe. Z obecnym miejscem elektrofilowym, nukleofilowy azot aminy łatwo wejdzie w reakcję z halogenkiem acylowym, tworząc amid.

Krok 1: Nukleofilowy azot atakuje węgiel karbonylu, popychając elektrony wiązania podwójnego karbonylu do tlenu. Powstaje zwitterion (ładunek ujemny na tlenie, dodatni na azocie).

Krok 2: Faworyzowany i bardziej stabilny karbonyl jest reformowany, wyrzucając halogenek.

Krok 3: Ładunek dodatni jest wygaszany, ponieważ halogenek powraca i usuwa wodór z azotu, tworząc amid i halogenek wodoru.