PUNKT SPOŻYCIA: -7,3°C
PUNKT KOTŁOWANIA : 59°C
GĘSTOŚĆ : 3,12 g/cm 3 (liq. w 20°C)
Najczęściej spotykane jony : Br – , BrO – , BrO 3 – , BrO 4 –

Brom jest członkiem rodziny pierwiastków znanych jako fluorowce, które znajdują się w grupie 7A układu okresowego. Brom został odkryty w 1826 roku w Montpellier, we Francji, przez francuskiego chemika Antoine’a J. Balarda.

Brom jest jednym z dwóch pierwiastków (drugim jest rtęć), który w normalnej temperaturze jest w stanie ciekłym. Podobnie jak w przypadku innych halogenów, brom jest bardzo reaktywny, żrący i trujący. Zarówno ciecz, jak i para bromu mają głęboki czerwony kolor. Brom ma ostry, drażniący zapach, który jest źródłem nazwy elementu (greckie słowo bromos oznacza „smród”).

Pierwiastek bromu jest cząsteczką dwuatomową (Br 2 ). Brom łączy się z większością innych pierwiastków. Reakcja z pierwiastkami metalicznymi prowadzi do powstania soli, takich jak bromek srebra (AgBr), w którym atom bromu ma ładunek -1 i liczbę utlenienia. Brom tworzy również wiele interesujących związków kowalencyjnych, w tym dwa tlenki: tlenek bromu (IV) (BrO 2 ) i tlenek bromu (I) (Br 2 O).

Brom jest produkowany komercyjnie z naturalnych solanek i z wody morskiej albo przez elektrolizę, albo przez wypieranie przez chlor, nieco bardziej reaktywny halogen. Stężenie bromu w wodzie morskiej wynosi około 67 części na milion (ppm) wagowo; występuje on w skorupie ziemskiej na średnim poziomie 3 ppm.

Związki bromu mają wiele zastosowań. Bromek metylu (CH 3 Br) jest powszechnym fumigantem rolniczym; inne związki bromo-węglowodorowe były używane jako czynniki chłodnicze i środki przeciwpożarowe. Bromki nieorganiczne są ważnymi składnikami emulsji fotograficznych. Brom reaguje z ciekłą wodą, tworząc jon hipobromowy (BrO – ), silny środek wybielający. Istnieje również wiele barwników i środków farmaceutycznych zawierających brom.