W Azji Południowo-Wschodniej techniki wypieku ciast zostały przywiezione do tego regionu w wyniku kolonizacji europejskiej. W przeszłości Indonezja była kolonią holenderską, podczas gdy Malezja i Singapur były posiadłościami brytyjskimi, a Filipiny kolonią hiszpańską. Naturalnie europejscy kolonizatorzy przywieźli ze sobą swoją kuchnię, a najbardziej widoczny wpływ wywarły na nią techniki wypieku chleba, ciast i ciasteczek. W kuchni Azji Południowo-Wschodniej liście pandanu są ulubionym środkiem aromatyzującym, nadającym przyjemny zapach i dodawanym do różnych potraw, od pachnącego ryżu kokosowego, przez tradycyjne ciasta, po słodkie desery i napoje. To właśnie fuzja europejskich technik wypieku ciast z lokalnie uprawianymi składnikami stworzyła ciasto o smaku pandanu.

W 2017 roku CNN uznało Pandan Cake za narodowe ciasto Singapuru i Malezji. Doprowadziło to do reakcji w Indonezji, która uznała ciasto pandanowe, lokalnie znane jako kue bolu pandan za swoje. W Singapurze ciasto pandan zostało spopularyzowane zwłaszcza przez jedną z popularnych piekarni w mieście; Bengawan Solo, cukiernię należącą do obywatela Singapuru pochodzenia indonezyjskiego.

Według CNN Indonesia jednak, ciasto to pochodzi z Indonezji, co można prześledzić do techniki tworzenia ciast przez kolonialnych Holendrów w Holenderskich Indiach Wschodnich (obecnie Indonezja) w czasach kolonialnych. Kolonialni Holendrzy i Indusi połączyli technikę wypieku ciast z Europy z dostępnymi lokalnymi składnikami występującymi w Indiach, w tym przypadku liśćmi pandanu jako środkiem aromatyzującym i barwiącym. Ciasto to znane jest również jako ciasto pandanowe w języku holenderskim i jest dość popularne w Holandii ze względu na ich historyczne powiązania z Indonezją. Liść pandanu jest również używany jako zielony barwnik i aromat w holendersko-indonezyjskich ulubionych ciastach pandan spekkoek lub lapis legit (ciasto warstwowe), które pokazują znaczenie liścia pandanu w holendersko-indonezyjskiej produkcji ciast i ciastek.