Nubia składała się z dwóch głównych regionów wzdłuż rzeki Nil, od Asuanu do Chartumu. Górna Nubia znajdowała się między Drugą i Szóstą Kataraktą Nilu (dzisiejszy środkowy Sudan), a Dolna Nubia między Pierwszą i Drugą Kataraktą (dzisiejszy południowy Egipt i północny Sudan).

Region Nubii. Ta mapa pokazuje współczesne położenie Nubii.

Historia Nubii może być prześledzona od ok. 2000 r. p.n.e. do 1504 r. n.e., kiedy to Nubia została podzielona między Egipt i sułtanat Sennarów i uległa arabizacji. Później została zjednoczona w ramach Egiptu Osmańskiego w XIX wieku i Królestwa Egiptu od 1899 do 1956 roku.

Widok przedstawiający Nubijczyków oddających cześć. Ten obraz pokazuje Nubijczyków podczas kultu.

Nubia i starożytny Egipt miały okresy zarówno pokoju, jak i wojny. Uważa się, na podstawie sztuki naskalnej, że władcy nubijscy i wczesnoegipscy faraonowie używali podobnych symboli królewskich. Często dochodziło do pokojowej wymiany kulturowej i współpracy, zdarzały się też małżeństwa między nimi. Egipcjanie podbijali jednak nubijskie terytoria w różnych okresach. Nubijczycy podbili Egipt w czasach 25. dynastii.

Egipcjanie nazywali region Nubii „Ta-Seti”, co oznacza „Krainę łuku”, co jest odniesieniem do umiejętności łuczniczych Nubijczyków. Około 3500 r. p.n.e. powstała „grupa A” Nubijczyków, istniejąca równolegle z Naqada z Górnego Egiptu. Te dwie grupy handlowały złotem, miedzianymi narzędziami, fajansem, kamiennymi naczyniami, garnkami i nie tylko. Zjednoczenie Egiptu w 3300 r. p.n.e. mogło zostać wspomożone przez kulturę nubijską, która została podbita przez Górny Egipt.

Nubia została po raz pierwszy wspomniana przez starożytne egipskie rachunki handlowe w 2300 r. p.n.e.. Nubia była bramą do bogactw Afryki, a towary takie jak złoto, kadzidło, heban, miedź, kość słoniowa i zwierzęta przepływały przez nią. Do czasów Szóstej Dynastii Nubia została rozbita na grupę małych królestw; ludność (zwana „Grupą C”) mogła składać się z saharyjskich nomadów.

Podczas egipskiego Średniego Państwa (ok. 2040-1640 p.n.e.), Egipt rozpoczął ekspansję na terytorium Nubijczyków, aby kontrolować szlaki handlowe i zbudować serię fortów wzdłuż Nilu.

Przedstawienie bitwy z Nubijczykami. Malowidło przedstawia Ramzesa II walczącego z Nubijczykami ze swojego rydwanu wojennego.

Egipcjanie nazywali pewien region w północnej części współczesnego Sudanu, gdzie mieszkali starożytni Nubijczycy, „Medjay.” Nazwa ta stopniowo zaczęła odnosić się do ludzi, a nie do regionu. Ci, którzy mieszkali w tym regionie pracował w egipskim wojsku jako zwiadowców, później jako oddziały garnizonowe, a wreszcie jako elitarnej policji paramilitarnej.

Niektórzy egipscy faraonowie byli pochodzenia nubijskiego, zwłaszcza w okresie Kushite, choć ściśle przestrzegali zwykłych egipskich metod rządzenia. W rzeczywistości, były one postrzegane, i widział siebie, jak kulturowo egipskich. Te dwie kultury były tak bliskie, że niektórzy uczeni uważają je za nieodróżnialne. Wydaje się, że Nubijczycy zostali zasymilowani z kulturą egipską.