Z epitetem „umiłowany” znany jest Dawid, jeden z najważniejszych izraelskich królów w historii, którego życie opisane jest w Biblii.

Dawid urodził się w 1040 r. p.n.e., a zmarł w 966 r. p.n.e, i jest pamiętany za to, że potrafił zjednoczyć terytorium Izraela i przesunąć granice, aby je powiększyć. W Biblii historia Dawida jest opowiedziana w Księdze Samuela i Księdze Psalmów.

Jest on znany jako król Dawid, jeden z wielkich monarchów, jakich miał Izrael, oraz jako ojciec innego ważnego władcy Izraela, Salomona. Jako prorok zajmuje ważne miejsce w trzech najważniejszych religiach: judaizmie, islamie i religii chrześcijańskiej.

Dawid był następcą króla Saula

Według Biblii Dawid był królem sprawiedliwym, zdolnym do narażania życia dla dobra swojego ludu. Z drugiej strony, był człowiekiem bliskim sztuce, posiadał zdolności muzyczne i poetyckie, dzięki czemu zdobył sobie ważne miejsce wśród swoich ludzi. Opisywany jest również jako człowiek o niewątpliwej urodzie.

Dawid był najmłodszym synem Jessego i Nitzevet. Urodził się w Betlejem, kiedy to miasto było częścią obwodu, który stanowił Plemię Judy.

Był najmłodszym z siedmiu braci i ze względu na jego status najmłodszego syna, zamiast zostać żołnierzem jak jego starsi bracia, musiał zostać w domu, aby zająć się dużą trzodą, którą rodzina miała.

Dawid: od pasterza do króla Izraela

Wypełniał swoje obowiązki, gdy do domu jego ojca przybył prorok Samuel, wysłany przez króla Saula, by szukać nowego „pomazańca”, który miał zająć jego miejsce w pałacu.

Wskazówką Bożego polecenia było, że powinien on należeć do rodziny Jessego, ale kiedy przybył do domu i spotkał najstarszych synów Jessego i stwierdził, że żaden nie jest wybrańcem, zapytał, czy któregoś nie brakuje.

Zdziwiony Jesse wyjaśnił, że brakujący był mały. Nalegania Samuela zmusiły go do posłania po syna. Kiedy Samuel zobaczył Dawida, zrozumiał, że nie popełnił błędu i zabrał go ze sobą, by zajął miejsce u boku króla Saula.

Jednym z najbardziej znanych wydarzeń w życiu Dawida jest jego konfrontacja z Goliatem.

Goliat był olbrzymem, który groził przejęciem władzy w Izraelu. Uzbrojony tylko w falę, Dawid podszedł do walki, strzelił kamieniem w środek głowy olbrzyma, który zataczając się upadł.

W tym momencie Dawid wykorzystał okoliczności i odciął głowę olbrzyma. Po tym wydarzeniu Dawidowi udało się zrobić sobie miejsce wśród królewskiej rodziny i wiele lat później, po śmierci króla Saula, został namaszczony na króla Izraela.

W Nowym Testamencie stwierdza się, że Jezus jest potomkiem Dawida i Adama, których dzieli czternaście pokoleń. Z tego powodu Jezus został nazwany królem żydowskim, ponieważ należał do dynastii wielkiego króla, którego lud ten historycznie posiadał.