W 2003 roku, Złożyłem projekt na zaliczenie z prawa gospodarczego w liceum. Miałem doskonale wplecione co było w zasadzie historia Harry Potter i Kamień Czarodzieja z porywającym elementem prawa umownego. Miało to około 40 stron. Możecie zgadnąć, co stało się potem.

Ten post pierwotnie pojawił się na blogu Crew.

Tygodnie po tym, jak oddałem projekt, mój nauczyciel odciągnął mnie na bok przed zajęciami, przypuszczalnie po to, by powiedzieć mi, jakim byłem geniuszem. Zaczął mówić bardzo powoli: „Andrea… Ja nie. To była najdziwniejsza, najdziwniejsza rzecz, jaką kiedykolwiek czytałem w życiu… To znaczy, czytałem kilka dość dziwnych rzeczy, ale to…” jego głos ucichł. „H-Ha-Harry Potter?” I whispered.

Najwyraźniej nigdy nie czytał Harry’ego Pottera i był zarówno bardzo zdezorientowany, jak i trochę przestraszony. Moje zakłopotanie było kompletne.

Każdy zna uczucie zakłopotania, dla wielu z nas to uczucie jest połączone z rumieńcem twarzy i szyi. Jako osoba, która bardzo łatwo się wstydzi, chciałem się dowiedzieć, dlaczego się wstydzimy i czy jest coś, co możemy zrobić, aby temu zapobiec.

Zażenowanie jest reakcją na strach

Zażenowanie jest świadomą siebie emocją podyktowaną rozbieżnością między tym, jak czujemy, że powinniśmy reagować lub zachowywać się publicznie, a tym, jak faktycznie reagujemy lub zachowujemy się. Najbardziej prawdopodobne jest, że będziemy zakłopotani, kiedy uważamy, że nie sprostaliśmy temu, co społeczeństwo od nas wymaga lub kiedy jesteśmy na końcu otrzymywania niepożądanej uwagi. Kontekst również ma znaczenie, na przykład, nie zamierzasz czuć się zakłopotany, jeśli potkniesz się we własnym domu, ale weź to na zewnątrz i to jest inna historia.

Dlaczego niektórzy ludzie robią się czerwoni?

To jest regulowane przez wszechpotężną reakcję walki lub ucieczki. Nasze umysły postrzegają zakłopotanie jako zagrożenie, podobnie jak nasze ciała. Unikalną cechą żył na twarzy i szyi jest to, że są one wyposażone tak, aby reagować na zagrożenia społeczne. Kiedy robimy coś wstydliwego, żyły te rozszerzają się dzięki chemicznemu przekaźnikowi cyklazie adenylylowej. Ten przekaźnik pozwala adrenalinie pompować świeżą krew i tlen przez całe ciało (w tym twarz i szyję). Chociaż zakłopotanie nie jest jedyną przyczyną czerwienienia się naszej twarzy (poczucie winy, nieśmiałość lub wstyd również mogą to wywołać), jest to duża część tego.

Ludzie mogą pogorszyć sprawę

Prawdopodobnie zetknąłeś się z takimi ludźmi. Jak tylko twoja twarz zaczyna się czerwienić, czują przymus, aby powiedzieć ci, że twoja twarz rzeczywiście się czerwieni. Tak jakbyś o tym nie wiedział. Badania pokazują również, że kiedy ludzie mówią Ci, że Twoja twarz się czerwieni (nawet jeśli tak nie jest), Ty również zaczniesz się czerwienić. Kiedy ludzie mówią nam, że się rumienimy, słyszymy: „Oceniam cię negatywnie”. Przynajmniej tak zakładamy, że tak się dzieje. Według badań opublikowanych w Behaviour Research and Therapy:

„Przekonanie, że się rumienimy, wywołuje negatywne przekonania na temat oceny innych, a nawet może wzmocnić samą reakcję rumieńca.”

Badacze odkryli również, że nasz strach przed rumienieniem się przed innymi, lub ich uznanie naszego rumienienia się, może spowodować, że zmienimy nasze zachowania w sposób, który skutkuje gorszą oceną ze strony innych. To nie rumieniec powoduje, że ludzie oceniają nas negatywnie, ale raczej sposób, w jaki modyfikujemy naszą reakcję. Kończy się to rodzajem samospełniającej się przepowiedni.

Jedno z badań dotyczyło wpływu, jaki gwiazdorstwo miało na rumieńce na twarzy i to, co odkryli, poważnie mnie zaskoczyło. Kiedy osoby śpiewały przed grupą ludzi (co jest żenującym zadaniem), ich twarz czerwieniła się tam, gdzie większość ludzi kierowała swój wzrok. Badając, gdzie kierowany był przepływ krwi, naukowcy ustalili, że samo wpatrywanie się może spowodować ipsilateralny (czyli oddziałujący na tę samą stronę ciała) wzrost przepływu krwi do twarzy. Jaki jest z tego wszystkiego wniosek? Jeśli robisz coś, co uważasz za żenujące, a ludzie się na ciebie gapią, prawdopodobnie się zarumienisz. Dlatego ja osobiście zawsze siadałem z przodu klasy, nigdy nie wiedziałem, kto się na mnie gapi, a kto nie.

Czy można temu zapobiec?

Krótko od operacji, która ścina małe nerwy, które powodują, że twoja twarz staje się czerwona, nie. Reakcja rumieńca jest regulowana przez nasz współczulny układ nerwowy i nie jest to coś, co możemy kontrolować. Dzieje się to bez świadomej myśli lub wysiłku. Co możesz zrobić, jednak, jest cel dla zdrowej perspektywy.

Odpowiedź zakłopotania jest pod wpływem negatywnych ocen, które zakładamy, że ludzie będą mieli o nas, jeśli zepsujemy. Ludzie mają tendencję do przeceniania tego, jak negatywnie ludzie będą nas postrzegać, wpadamy w pułapkę w naszej własnej głowie i tracimy perspektywę tego, jak mało ludzi zwraca na nas uwagę. Terapia może pomóc przywrócić bardziej zdrową perspektywę na to, jak mało ludzi nas ocenia.

Oczywiście wiedza o tym nigdy osobiście nie zapobiegła mi zakłopotaniu lub zaczerwienieniu się, więc oto kilka innych pomocnych wskazówek, które znalazłem.

Nie wszystko jest złe

Chociaż uważamy zakłopotanie za dość bolesne, w rzeczywistości nie jest ono dla nas takie złe. Ponieważ zakłopotanie nie może być udawane, sygnalizuje ono naszym rówieśnikom nasz prawdziwy stan emocjonalny. Pokazuje innym, że wstydzimy się lub czujemy się winni z powodu naszego zachowania. Ta reakcja emocjonalna pomaga wskazać, że jesteśmy godni zaufania. Przynajmniej tak wynika z badań naukowców z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Berkeley. Przeprowadzili oni pięć różnych eksperymentów badawczych, z których każdy zakończył się tym samym wnioskiem: zawstydzenie jest emocją prospołeczną.

Badacz i psycholog Dacher Keltner pokazywał badanym obraz typowego zakłopotanego gestu i wyrazu twarzy. Kiedy badacze pokazywali obrazy osób prezentujących zakłopotane pozy, w porównaniu z tymi, którzy prezentowali dumne pozy, uczestnicy badania woleli osoby zakłopotane. W rzeczywistości, chcieli się z nimi związać o wiele bardziej niż z osobami dumnymi.

Uczucie zakłopotania i rumieniec jest ujmujący i może nawet pomóc nam uniknąć konfrontacji z innymi. Jeśli ktoś obraca się czerwony podczas konfrontacji możemy zobaczyć, że, że osoba czuje się źle o ich zachowaniu. To może deeskalować konfrontację.

Jest to również użyteczne narzędzie, którego używamy, aby zwiększyć wzajemną sympatię do siebie. Na przykład ludzie, którzy dokuczają sobie nawzajem, aby wywołać zakłopotanie, robią to, aby sprawdzić, jak bardzo są kompatybilni. Jeśli dokuczamy komuś, a on staje się zakłopotany, jest o wiele bardziej prawdopodobne, że będziemy chcieli poznać tę osobę lepiej. Zawstydzenie jest potężnym i niezbędnym narzędziem społecznym.

Rozbrajanie Zawstydzenia

Wszyscy lubimy przedstawiać się w najlepszym możliwym świetle i robienie czegoś zawstydzającego rozbija wizję, którą mamy dla siebie. Zakładamy również, że zawstydzenie wpływa na nas negatywnie zarówno osobiście jak i zawodowo. Nic z tych rzeczy nie jest prawdą, my dmuchamy w ten sposób nieproporcjonalnie dzięki temu, co jest znane jako efekt reflektora.

Jak wznieść się ponad to przytłaczające uczucie, że wszyscy cię obserwują? Możesz zacząć od zastosowania się do tych trzech kroków:

1. Mów o rzeczach, które cię zawstydzają: Nasze uczucie zażenowania w dużej mierze wynika z fałszywych założeń, które mamy w głowie na temat tego, jak inni nas postrzegają. Kiedy rozmawiasz o żenujących historiach z przyjaciółmi lub innymi ludźmi, którym ufasz, odbierasz sobie władzę, jaką te chwile mają nad tobą. To również pokaże ci, że samo zakłopotanie nie prowadzi do negatywnych ocen ze strony rówieśników.

2. Pamiętaj, że rumieniec i zakłopotanie pokazuje, że ci zależy: Częścią tego, dlaczego jesteśmy przyciągani do innych, którzy są zakłopotani, jest to, że postrzegamy ich jako ludzi, którzy rozumieją, kiedy przekroczyli linię lub popełnili błąd. To ważna ludzka cecha i nie jest to coś, czego ktokolwiek powinien się wstydzić.

3. Skup swoją uwagę: Nasz intensywny strach przed byciem negatywnie ocenianym przez innych może wzmocnić nasze uczucia zażenowania i rumieńce w odpowiedzi. Jerilyn Ross, autorka książki „One Less Thing to Worry About”, w rozmowie z New York Times zaleca pacjentom, którzy się rumienią lub są zakłopotani, aby zadali sobie to pytanie: „Rumienię się, gdy jestem niespokojny; co to oznacza?”

Poprzez zadanie tego pytania, uwaga pacjentów jest umieszczona z powrotem na interakcji i rozmowie odbywającej się zamiast ich zakłopotania. To może pomóc sparować w dół reakcji zakłopotania szybciej niż gdybyś miał skupić się na byciu zakłopotanym i obróceniu się na czerwono. To umieszcza ostrość na zewnętrznej, a nie wewnętrznej.

Wszystkie te kroki mają do czynienia z mniejszym ciosem zakłopotania i zabierając niektóre z jego mocy. Pamiętaj, że każdy się wstydzi i to jest w porządku, że ty też.

Nie przestanę być zakłopotany w najbliższym czasie i nie mogę sobie wyobrazić, że będę w stanie zapobiec sobie od obracania się na czerwono albo. Z biegiem lat doszedłem do zaakceptowania tej części siebie trochę bardziej. Teraz wiem, że zakłopotanie spełnia ważną funkcję społeczną i że można sobie z nim poradzić, kiedy znajduję się w kłopotliwej sytuacji.

Zażenowanie jest tu po to, by pozostać, więc mając to na uwadze, zostawię was z tym cytatem z Richelle E. Goodrich:

„Spokojnie; świat nie przygląda się tak uważnie. Jest zbyt zajęty kontemplowaniem siebie w lustrze.”

Dlaczego wpadasz w zakłopotanie i co możesz z tym zrobić | Crew

Andrea Ayres jest pisarką z Crew, kreatywnego rynku łączącego mobilne & projekty internetowe z weryfikowanymi, ręcznie wybieranymi programistami i projektantami. Aby uzyskać więcej life hacków i psychologii społecznej, kliknij tutaj, aby dołączyć do 7,034 osób, które otrzymują cotygodniowy biuletyn Crew.

Image by cornflowerpower ().