Dynastia Qin, Qin, pisana także jako Kin lub (Romanizacja Wade-Giles) Ch’in, dynastia, która ustanowiła pierwsze wielkie imperium chińskie. Dynastia Qin, która trwała tylko od 221 do 207 r. p.n.e., ale od której pochodzi nazwa Chiny, ustanowiła przybliżone granice i podstawowy system administracyjny, który miał być przestrzegany przez wszystkie kolejne chińskie dynastie przez następne dwa tysiąclecia.

Britannica Quiz

Exploring China: Fact or Fiction?

Czy Chiny mają około połowy ludności świata? Czy Chiny są najgęściej zaludnionym krajem na Ziemi? Sprawdź gęstość – lub rzadkość – swojej wiedzy o Chinach w tym quizie.

Dynastia została zapoczątkowana przez państwo Qin, jedno z wielu małych państw feudalnych, na które Chiny zostały podzielone między 771 a 221 r. p.n.e. Qin, które zajmowało strategiczną dolinę rzeki Wei w skrajnie północno-zachodnim obszarze kraju, było jednym z najmniej zsinizowanych z tych małych państw i jednym z najbardziej marsowych. Między połową III a końcem II wieku p.n.e. władcy Qin zaczęli centralizować władzę państwową, tworząc sztywny system praw obowiązujących w całym kraju i dzieląc państwo na szereg komandorii i prefektur rządzonych przez urzędników mianowanych przez rząd centralny. Pod wpływem tych zmian Qin powoli zaczął podbijać okoliczne państwa, stając się główną potęgą w Chinach.

W końcu, w 246 r. p.n.e., na tronie zasiadł chłopiec-król Ying Zheng. On, wraz ze swoim ministrem Li Si, zakończył podboje Qin i w 221 roku stworzył imperium Qin. Ying Zheng ogłosił się Qin Shihuangdi („Pierwszym Suwerennym Cesarzem Qin”). Aby rządzić rozległym terytorium, Qin ustanowili sztywne, autorytarne rządy; ujednolicili system pisania, znormalizowali pomiary długości i wagi oraz szerokości autostrad, znieśli wszystkie przywileje feudalne, nadzorowali budowę na wielką skalę tego, co stało się pierwszym Wielkim Murem, a w 213 r., aby powstrzymać wywrotową myśl, nakazali spalenie wszystkich książek, z wyjątkiem tych na tak utylitarne tematy jak medycyna.

Te surowe metody, w połączeniu z ogromnymi podatkami potrzebnymi do opłacenia projektów budowlanych i wojen, zebrały swoje żniwo i po śmierci Shihuangdi w 210 r. p.n.e. wybuchła rebelia. W 207 r. dynastia została obalona i po krótkim okresie przejściowym zastąpiona przez dynastię Han (206 p.n.e.-2020 p.n.e.).

Dynastia Qin pozostawiła po sobie dwa zabytki architektury o ogromnych rozmiarach – jeden to Wielki Mur Chiński, który w rzeczywistości łączył odcinki kilku istniejących krótkich murów, a drugi to wielki pałac pierwszego cesarza, który zawierał salę państwową o powierzchni około 1500 stóp (450 metrów) kwadratowych. Jego najważniejszym wkładem artystycznym mogło być uproszczenie i standaryzacja powstającego pisanego języka chińskiego. Niewiele zachowało się z malarstwa Qin, ale generalnie naśladowało ono to, co było produkowane pod koniec okresu Zhou (1046-256 p.n.e.). Sylwetki rysowane na płytach grobowych przedstawiają uczty i bestie (mityczne i rzeczywiste) oraz sceny historyczne. Grobowiec Qin w pobliżu dzisiejszego Xi’an w prowincji Shaanxi, miejsce pochówku Shihuangdi z armią około 8000 naturalnej wielkości żołnierzy i koni z terakoty, został w 1987 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Qin nie trwał wystarczająco długo, by skutecznie stłumić literaturę i naukę, a wiele z bogatej spuścizny starożytnej dynastii Shang przetrwało do następców Han, pod rządami których sztuka bardzo się rozwijała.