Przegląd Długiego Szlaku

• 272 mile

• 166 mil szlaków bocznych

• 70 kempingów backcountry

• Najstarszy nieprzerwany szlak pieszy w USA.

• Doskonały dla wędrowców dziennych, nocnych i pieszych

Vermont’s Long Trail podąża głównym grzbietem Gór Zielonych od linii Massachusetts-Vermont do granicy kanadyjskiej. Zbudowany w latach 1910-1930, był wizją Jamesa P. Taylora i stał się później inspiracją dla Szlaku Appalachów. LT i AT dzielą 100 mil szlaku w południowej części stanu.

Na Długim Szlaku wędrowcy napotykają najlepsze naturalne cechy Vermontu, w tym dziewicze stawy, turzycowiska alpejskie, lasy liściaste i wartkie strumienie. Znany jako „ścieżka w dziczy”, jest łatwy w kilku sekcjach i nierówny w większości. Strome wzniesienia i mnóstwo błota stawiają przed wędrowcami wiele wyzwań.

Jako opiekun i protektor Szlaku Długiego, Green Mountain Club współpracuje z Green Mountain National Forest, Stanem Vermont, Appalachian Trail Conservancy i prywatnymi właścicielami gruntów, aby zaoferować światowej klasy szlak turystyczny.

Szlużący Szlak jest naprawdę szlakiem dla każdego. Każdego roku setki wędrowców wyruszają, aby pokonać szlak za jednym zamachem, podróż, która została ukończona w mniej niż 5 dni, ale zazwyczaj zajmuje wiele tygodni. Wędrowcy, którzy pokonują każdą milę Długiego Szlaku, czy to w ramach jednodniowych wycieczek, wielodniowych odcinków, czy też w całości za jednym razem, nazywani są „End-to-Enders” i mogą zarejestrować się w oficjalnych rejestrach GMC.

Większość użytkowników szlaku to jednodniowi wędrowcy, którzy korzystają z pożądanych miejsc jako jednodniowych wycieczek bez konieczności biwakowania na szlaku. Zobacz niektóre z naszych polecanych wycieczek jednodniowych tutaj.

Znakowanie szlaku

Szlak Long Trail jest oznakowany przez dwu- na sześciocalowe białe „blazy”.przez sześciocalowe białe „blazy” malowane na drzewach, Podwójne flary oznaczają ważne zakręty. W terenie otwartym lub na skalistych szczytach, flagi są często malowane na skałach; do wyznaczania szlaku mogą być również używane kopczyki i ściany z piargów. W zimie należy zachować szczególną ostrożność, gdyż białe znaki mogą być trudne do zauważenia w śniegu.

Przez szlak przebiegają linie nieruchomości, trasy skuterów śnieżnych i trasy narciarstwa biegowego oznaczone różnymi kolorami. Szlak Długi można od nich odróżnić po dobrze przetartym szlaku pieszym i standardowych białych znakach.

Prawie wszystkie szlaki boczne są znakowane na niebiesko. W miejscach, gdzie szlaki się przecinają, niektóre szlaki boczne mogą być również oznakowane kolorem żółtym. Większość skrzyżowań posiada znaki, ale zawsze warto mieć przy sobie mapę, aby upewnić się, że jesteś na pożądanej trasie.