Zewnętrzny podłużny zapis prądu zastosowano in situ w odsłoniętym rdzeniu kręgowym linów (Tinca tinca) do badania propagacji impulsu w aksonie Mauthnera, olbrzymim włóknie nerwowym, którego osłonka mielinowa nie jest przerwana przez węzły Ranviera. Impulsy w antydromowo pobudzonym aksonie Mauthnera były rejestrowane z grzbietowej powierzchni rdzenia kręgowego; opóźnienie czasowe pomiędzy głównymi szczytami sygnału prądowego rejestrowanego bipolarnie i sygnału referencyjnego rejestrowanego unipolarnie było mierzone w regularnych odstępach wzdłuż rdzenia. Przy szerokości szczeliny elektrod bipolarnych d = 0,65 mm i przesunięciu elektrod s = 0,5 mm, latencja wykreślona w funkcji odległości wykazywała niewielkie fluktuacje, ale bez wyraźnych stopni na odcinku 12,5 mm rdzenia kręgowego. Jednakże, przy zwiększonej rozdzielczości przestrzennej (d = 0,24 mm, s = 0,1 mm) i izolacji elektrycznej rdzenia kręgowego od tkanek leżących u jego podłoża, możliwe było wykazanie stopni w wykresie latencji występujących w odstępach 0,5–0,3 mm i wskazujących na saltacyjną propagację impulsu aksonu Mauthnera. Odległości pomiędzy stopniami latencji i ich rozmieszczenie były porównywalne ze znanym rozmieszczeniem kolaterali aksonu Mauthnera, co sugeruje, że pozbawione mieliny regiony kolaterali mogą być odpowiednikami węzłów Ranviera.