Encephalocele, znane również jako meningoencephalocele, jest formą wady cewy nerwowej i rodzajem cefalocele, w którym tkanka mózgowa i leżące nad nią opony mózgowe przepuklają się na zewnątrz przez ubytek w czaszce.

Na tej stronie:

Terminologia

Należy ją odróżnić od oponiaka czaszkowego, w którym zmiana zawiera tylko opony mózgowe, oraz od zewnątrzczaszkowej przepukliny mózgowej, w której mózg ulega przepuklinie przez ubytek w opłucnej i czaszce (np. pourazowy lub chirurgiczny).

Epidemiologia

Uważa się, że występują one u jednego z każdych 4000 żywych urodzeń. Encefalole czołowo-skroniowe występują częściej w populacjach południowej i południowo-wschodniej Azji. Nie ma rozpoznanej predylekcji płciowej.

Genetyka

Większość przypadków występuje sporadycznie.

Powiązania

Occipital encephaloceles mogą być związane z wieloma dodatkowymi nieprawidłowościami:

  • Malformacje Chiariego
  • Malformacje Dandy’ego-Walkera
  • Zespół Meckela-Grubera

Prezentacja kliniczna

Ecefalole potyliczne manifestują się jako klinicznie widoczna masa wraz z nosem. Korzeń wewnątrzczaszkowy większości encefalopatii czołowo-skroniowych znajduje się w otworze kątnicy, małym otworze położonym na dnie niewielkiego wgłębienia przed crista galli, utworzonym przez połączenie kości czołowej i etmoidalnej.

Ecefalopatie czołowo-skroniowe są wewnętrzne i na ogół nie są widoczne zewnętrznie, chociaż mogą objawiać się jako guzek lub zgrubienie w ustno-gardle lub nosogardle.

Małe encefalole skroniowe są coraz częściej uznawane za przyczynę opornej na leczenie padaczki u niektórych osób 10 i są również spotykane jako bezobjawowe następstwa idiopatycznego nadciśnienia wewnątrzczaszkowego.

Patologia

Encefalole wrodzone (najczęstsze) są formą wady cewy nerwowej i powstają w wyniku nieudanego połączenia w czasie embriogenezy nerwiaka chrzęstnego, nerwiaka błoniastego lub trzewioczaszki 6.

W wieku dorosłym encefalole powstają głównie z przyczyn urazowych lub jatrogennych, ale są również coraz częściej rozpoznawane w idiopatycznym nadciśnieniu wewnątrzczaszkowym.

Klasyfikacja

Istnieją liczne systemy klasyfikacji encefaloli, z których wiele ma jedynie znaczenie subspecjalistyczne, a większość posługuje się bardzo podobną terminologią, czasami o różnym znaczeniu 7. W związku z tym czytanie na ten temat może być frustrujące. Na przykład termin encefalokle nosowe jest używany w różny sposób, często w celu objęcia zarówno encefalokle przednio-tylnego, jak i podstawnego 8.

Dość powszechnie stosowaną klasyfikacją jest ta opisana po raz pierwszy przez Suwanwela i Suwanwela w 1972 roku, która dzieli encefalole w zależności od lokalizacji 4:

  • Ecefalole potyliczne: ~75% przypadków
  • potyliczny
    • encefalocele czołowo-ciemieniowe
      • nasoetmoidalny
      • nasofrontalny
      • naso-oczodołowy
    • interfrontal encephalocele
    • associated with craniofacial clefts
  • convexity
    • parietal encephalocele
  • basal encephalocele: ~10% 9
    • intrasphenoidal encephaloceles
    • temporal encephaloceles
    • transsphenoidal lub transethmoidal lub sphenoethmoidal lub frontosphenoidal lub spheno-orbital, etc.

Cechy radiograficzne

Antenatalne badanie ultrasonograficzne

Encefalocele mogą być widoczne jako czysto torbielowata masa lub mogą zawierać echa pochodzące z przepukliny tkanki mózgowej. Jeśli masa wydaje się torbielowata, przeważa komponent oponowy, natomiast masa lita wskazuje głównie na encefalocele. Większe encefalole mogą wykazywać towarzyszącą mikrocefalię.

CT/MRI

Obrazowanie MR jest najlepszą metodą obrazowania w celu określenia zawartości encefalocele przed operacją. Do uwidocznienia anatomii kości można również wykorzystać tomografię komputerową o wysokiej rozdzielczości, ale połączenie wewnątrzczaszkowe jest najlepiej zdefiniowane za pomocą obrazowania MR. Rozległość tkanki mózgowej w encefalocele jest również lepiej określona za pomocą obrazowania MR, co pomaga w rokowaniu i planowaniu operacji. W niektórych przypadkach dochodzi do ogniskowej herniacji miąższu mózgu do ziarniny pajęczynówki wystającej do duralnej zatoki żylnej 11,12. Przyczyna i skutek są jednak niejasne i kontrowersyjne.

Leczenie i rokowanie

Rokowanie jest zmienne w zależności od obecności towarzyszących anomalii i obecności mikrocefalii (niesie ze sobą znacznie gorsze rokowanie). Poród cesarski może być rozważony, aby umożliwić mniej traumatyczny poród dla główki płodu.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *