Gwiazda ciągu głównego typu G (typ widmowy: G-V), często nazywana żółtym karłem lub gwiazdą karłowatą typu G, jest gwiazdą ciągu głównego (klasa jasności V) typu widmowego G. Taka gwiazda ma około 0,84 do 1,15 masy Słońca i temperaturę powierzchni między 5 300 a 6 000 K., tabele VII, VIII. Podobnie jak inne gwiazdy ciągu głównego, gwiazda ciągu głównego typu G przekształca w swoim jądrze pierwiastek wodór w hel na drodze fuzji jądrowej. Słońce, gwiazda, z którą Ziemia jest związana grawitacyjnie w Układzie Słonecznym, jest przykładem gwiazdy ciągu głównego typu G (typ G2V). W każdej sekundzie Słońce przetwarza około 600 milionów ton wodoru w hel w procesie znanym jako łańcuch proton-proton (4 hydrogeny tworzą 1 hel), zamieniając około 4 milionów ton materii w energię. Oprócz Słońca, inne znane przykłady gwiazd typu G ciągu głównego to Alpha Centauri A, Tau Ceti i 51 Pegasi.

Słońce, typowy przykład gwiazdy typu G ciągu głównego.

Właściwości typowych gwiazd ciągu głównego typu Gsekwencji
Typ spektralny Masa (M☉) Grawitacja powierzchniowa
(log. g)
Temperatura efektywna
(K)
Kolor
index
(B – V)
G0V 1.15 4.32 5,980 0.583
G1V 1.10 4.34 5,900 0.608
G2V 1,07 4,35 5,800 0,625
G3V 1.04 4.37 5,710 0.642
G4V 1.00 4.38 5,690 0,657
G5V 0,98 4,40 5,620 0.672
G6V 0,93 4,42 5,570 0.690
G7V 0,90 4,44 5 500 0,713
G8V 0.87 4.46 5,450 0.740
G9V 0.84 4.48 5,370 0.776

Termin żółty karzeł jest błędnym określeniem, ponieważ gwiazdy typu G w rzeczywistości mają kolor od białego, dla bardziej świecących typów, takich jak Słońce, do tylko lekko żółtego dla mniej masywnych i świecących gwiazd typu G ciągu głównego. Słońce jest w rzeczywistości białe, ale przez ziemską atmosferę może wydawać się żółte, pomarańczowe lub czerwone z powodu atmosferycznego rozpraszania Rayleigha, szczególnie o wschodzie i zachodzie Słońca. Ponadto, chociaż termin „karzeł” jest używany do odróżnienia żółtych gwiazd ciągu głównego od gwiazd olbrzymich, żółte karły takie jak Słońce przyćmiewają 90% gwiazd w Drodze Mlecznej (które są w większości znacznie ciemniejszymi pomarańczowymi karłami, czerwonymi karłami i białymi karłami, z których ostatni jest pozostałością po gwieździe).

Gwiazda ciągu głównego typu G będzie spalać wodór przez około 10 miliardów lat, aż do jego wyczerpania w centrum gwiazdy. Kiedy to nastąpi, gwiazda rozszerza się do rozmiarów wielokrotnie większych niż poprzednio i staje się czerwonym olbrzymem, takim jak Aldebaran (lub Alfa Tauri). W końcu czerwony olbrzym pozbywa się zewnętrznych warstw gazu, które stają się mgławicą planetarną, podczas gdy jego jądro gwałtownie się ochładza i kurczy do postaci zwartego, gęstego białego karła.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *