To urządzenie literackie ma na celu zapewnienie, że czytelnik kontynuuje poza pierwsze kilka słów lub stron i jest wystarczająco zainteresowany, aby kontynuować czytanie. Bez haka, to jest łatwiejsze dla czytelników, aby umieścić w dół książki, opowiadania lub wiersza i przejść do czegoś innego. Należy również zauważyć, że haczyki mogą pojawiać się również na początku fragmentów, np. na początku nowego rozdziału lub strofy.

Hak może zawierać coś ekscytującego, ale nie ma określonej struktury dla tego, co hak musi być. Może to być interesująca lub tajemnicza rozmowa, grupa dziwnych lub ujmujących postaci, silna tematyczna linia początkowa lub cokolwiek innego, co wprowadza nastrój w taki sposób, że czytelnik chce czytać dalej.

Definicja i wyjaśnienie haka narracyjnego

Haki są sposobami na przykucie uwagi czytelnika. Zazwyczaj zawierają coś ekscytującego, trzymającego w napięciu, przerażającego lub zaskakującego. Jeśli powieść zaczyna się inaczej niż można sobie wyobrazić, czytelnik jest bardziej prawdopodobne, aby kontynuować do następnych stron.

Hak może składać się z jednego lub dwóch zdań lub może być dłuższy, trwający przez stronę lub dwa. Jednym z najczęstszych sposobów na stworzenie haka jest wprowadzenie czytelnika w środek historii, w której akcja jest najbardziej intensywna. Często oznacza to, że pisarz będzie przechodził do fragmentów, które zarysowują to, co wydarzyło się zanim „haczyk” wprowadził czytelnika do tekstu.

Przykłady haczyków w literaturze

Romeo i Julia Williama Shakespeare’a

Shakespeare był mistrzem w tworzeniu interesujących i angażujących haczyków na początku swoich sztuk. Jeden z najlepszych pochodzi ze słynnej tragedii Romeo i Julia. Historia dwóch domów i losy dwóch głównych bohaterów są przedstawione w pierwszych linijkach utworu. To, co następuje później, to cała ekspozycja, wznoszenie się i opadanie akcji, która otacza śmierć kuzyna Julii (punkt kulminacyjny opowieści). Pierwsze wersy sztuki czytamy:

Dwa domy, oba podobne w godności,

W pięknej Weronie, gdzie kładziemy naszą scenę,

Od starożytnej urazy do nowego buntu,

Gdzie cywilna krew czyni cywilne ręce nieczystymi.

Te wersy zapowiadają nadchodzące wydarzenia, nieco psując dramaturgię samodzielnego dowiedzenia się, co wydarzy się na końcu sztuki. Kiedy czytane po raz pierwszy, te linie również natknąć się jako proroctwo rodzaju, jeden, że Romeo i Julia są skazane na ofiarę.

Wielki Gatsby autorstwa F. Scotta Fitzgeralda

W Wielkim Gatsbym, najbardziej znanym dziele Fitzgeralda, stosuje on interesujący i trudny do zdefiniowania haczyk na początku powieści. W pierwszych wersach czytamy:

W moich młodszych i bardziej wrażliwych latach mój ojciec dał mi pewną radę, którą od tamtej pory przewracam w myślach. „Ilekroć masz ochotę kogokolwiek skrytykować”, powiedział mi, „pamiętaj, że wszyscy ludzie na tym świecie nie mieli takich zalet, jakie ty masz.”

Linie te wprowadzają czytelnika w szerszą tematykę utworu. Po tych wersach ma się świadomość, jaka to będzie powieść i czego dowie się główny bohater, a może i inni, do końca.

Nieznajomy Alberta Camusa

Nieznajomy śledzi losy Meursaulta, niespokojnego francusko-algierskiego mężczyzny, który jest emocjonalnie oderwany od swojego otoczenia. Meursault rozpoczyna powieść dowiadując się o śmierci swojej matki, haczyk, który nawiązuje do reszty powieści i jego braku zainteresowania swoim życiem. Wersy czytamy:

Mama zmarła dzisiaj. Albo wczoraj może, nie wiem. Dostałem telegram z domu: „Matka zmarła. Pogrzeb jutro. Z poważaniem.” To nic nie znaczy. Może to było wczoraj.

To, że mówiący nie pamięta, czy jego matka zmarła „dziś” czy „wczoraj”, jest efektownym sposobem na przedstawienie kogoś. Trudno polubić bohatera, gdy jest to pierwszy obraz, jaki się o nim ma.

1984 George’a Orwella

1984, klasyczna powieść George’a Orwella, ma uderzający haczyk w pierwszej linijce. Książka zaczyna się od:

Był jasny, zimny dzień w kwietniu, a zegary wybijały trzynastą.

Tym pierwszym wersem Orwell stawia czytelnika o krok do tyłu, sugerując, że wkracza on w świat, który jest całkiem inny, choć nie całkiem odmienny, od jego własnego. W tym miejscu zegary biją do trzynastej. Ale fakt, że wciąż istnieją i wciąż „biją”, daje czytelnikowi świadomość, że nie wszystko się zmieniło.

„The Most Dangerous Game” Richarda Connella

„The Most Dangerous Game” ma ciekawy haczyk, który pojawia się w momencie, gdy Zaroff, Rosjanin, który jest właścicielem wyspy, informuje Rainsforda, że będzie na niego polował. We fragmencie czytamy:

„Dziś w nocy”, powiedział generał, „będziemy polować – ty i ja.”

Rainsford potrząsnął głową. „Nie, generale,” powiedział. „Nie będę polował.”

Do tego momentu historia skupiała się na ekspozycji. To z tym hakiem, że czytelnicy są wrzuceni do głównego punktu opowieści.

Dlaczego pisarze używają haczyka?

Haki są jednym z najważniejszych wyborów literackich, jakich dokonuje pisarz na początku powieści, opowiadania, sztuki lub innego dzieła literackiego. Są one niezwykle ważne dla zapewnienia, że czytelnicy są zainteresowani i zainwestowani w to, co będzie dalej. Tworząc interesujący haczyk, pisarz daje czytelnikowi znać, z jaką historią będzie miał do czynienia. Może ona być przerażająca, romantycznie pociągająca, tajemnicza lub mieć inny wątek tematyczny.

Jest również ważne, aby zauważyć, że jeden haczyk na początku powieści często nie wystarczy, aby przeprowadzić czytelnika przez. Jeśli akcja nieco przycichnie, może być ważne dla pisarza, aby użyć innego haczyka, w teorii mówiąc „jest więcej akcji po drodze, nie przestawaj czytać teraz.”

Powiązane urządzenia literackie

• Climax: punkt, w którym główny bohater jest zmuszony do zmagania się z centralnym konfliktem historii.
• Cliffhanger: urządzenie narracyjne, które jest używane do zakończenia historii nagle przed akcją lub segmentu fabuły jest zakończona.
• Konflikt: fabuła urządzenie używane przez pisarzy, gdy dwie przeciwne strony wychodzą przeciwko sobie.
• Spadek Action: występuje w pobliżu końca historii, po kulminacyjnym i przed resolution.

.