„He Wishes For the Cloths of Heaven”

Had I the heavens' embroidered cloths,

Okute złotym i srebrnym światłem,

Błękitne i ciemne i mroczne suknie

O nocy i świetle i półświecie,

Rozłożyłbym te suknie pod twoimi stopami:

Ale ja, będąc biedny, mam tylko moje sny;

Rozłożyłem moje sny pod twoimi stopami;

Miłosiernie stąpaj, bo stąpasz po moich snach.

William Butler Yeats (1865 – 1939) jest powszechnie uważany za jednego z największych poetów języka angielskiego i otrzymał literacką Nagrodę Nobla w 1923 roku.

Był Irlandczykiem i stał się siłą napędową Irlandzkiego Odrodzenia Literackiego, ruchu przeciw kulturowym wpływom angielskiego panowania w Irlandii w okresie wiktoriańskim. Był również głęboko zaangażowany w politykę i w niektórych swoich wierszach, w latach dwudziestych, odzwierciedlał pesymizm co do sytuacji politycznej w swoim kraju i reszcie Europy.

Studiował poezję od najmłodszych lat, kiedy zafascynował się irlandzką mitologią i folklorem oraz okultyzmem. Ale na przełomie XX i XXI w. jego poezja stała się bardziej fizyczna i realistyczna, a on sam w dużej mierze wyrzekł się transcendentalnych przekonań z młodości. Jednak jego późniejsza twórczość znalazła nową inspirację w spirytyzmie, w pewnym sensie powrót do wizji z jego wcześniejszej twórczości.

„Aedh Wishes for the Cloths of Heaven” to jeden z jego wierszy, opublikowany w 1899 roku

Mówcą wiersza jest postać Aedha, bladego, wrażliwego, romantycznego poety. Jedna z trzech archetypowych postaci mitu poety, zwanych zbiorczo zasadami umysłu.

(W tomach poezji zebranej Yeatsa postać „Aedh” zastąpiona jest bardziej ogólnym „on”.)

Mówca, zwracając się do ukochanej, mówi, że gdyby był bogaczem, dałby jej świat i wszystkie jego skarby. Symbolizują je „niebios haftowane obrusy”, pięknie zdobione złotem i srebrem, w różnych kolorach, takich jak błękit, zgaszony odcień i ciemna barwa. On chętnie rozłożyłby te tkaniny pod jej stopami.

Jest biedny i ma tylko swoje marzenia, więc ofiarowuje je jej. Ale są one delikatne i bezbronne – stąd „Tread softly”.

Użycie powtórzeń nadaje muzykalności i prostoty słowom, zwiększając piękno tego krótkiego wiersza.