Peer Gynt: Mastery of the Norwegian Spirit

Henrik Johan Ibsen urodził się w 1828 roku. Wybitny dramatopisarz XIX wieku, był odpowiedzialny za wiele słynnych dzieł, w tym Peer Gynta. Uważany za ojca realizmu, Ibsen był jednym z głównych zwolenników modernizmu w teatrze. Zmarł w 1906 roku.

Edvard Hagerup Grieg, który był pianistą i kompozytorem, urodził się w roku 1843. Powszechnie uznawany za jednego z największych kompozytorów epoki romantyzmu, jego praca z norweską muzyką ludową w swoich utworach pomogła norweskiej muzyce zdobyć międzynarodową pozycję. Grieg skomponował muzykę do Peer Gynta, która spotkała się z uznaniem melomanów na całym świecie. Zmarł w 1907 roku z powodu niewydolności serca.

Peer Gynt to muzyka incydentalna, skomponowana przez norweskiego kompozytora i pianistę, Edvarda Griega. Utwór został napisany w celu przekształcenia sztuki Ibsena w zjawisko muzyczne, co słusznie uczynił. W 1867 roku, we Włoszech, Ibsen napisał tę alegoryczną sztukę, składającą się z pięciu oddzielnych aktów. Opowieść o norweskim antybohaterze, pierwotnie nie była przeznaczona do wystawienia na scenie.

Ibsen, ostatecznie, zmienił zdanie i w 1874 roku skontaktował się ze swoim bliskim przyjacielem, Edvardem Griegiem, aby namówić go do skomponowania muzyki do sztuki. Grieg ukończył kompozycję jesienią 1875 roku, mimo że na początku uznał sztukę za zbyt skomplikowaną. Premiera sceniczna odbyła się w 1876 roku w teatrze Mollergaden w Oslo, a dyrygował nią sam Grieg.

W roku 1885 Peer Gynt pojawił się ponownie w Kopenhadze. Wtedy to Grieg postanowił zmodyfikować i ulepszyć muzykę w swojej wizji. Nowe utwory zostały dodane zarówno na potrzeby tego, jak i późniejszego wznowienia sztuki w 1902 roku. Zważywszy na długość dramatu i towarzyszącą mu muzykę incydentalną, pełnowymiarowe inscenizacje należą do rzadkości, choć była to jedna z najpopularniejszych sztuk początku XX wieku.

Opowiadanie za sztuką jest okraszone norweskimi tradycjami i typowością. Główny bohater, a raczej antybohater Peer Gynt jest osobowością o „fantastycznej wyobraźni i urojeniach wielkości”. Jako młodzieniec jest psotnikiem, który porywa pannę młodą i wywozi ją w góry. Tak zaczynają się jego przygody, które wahają się od królestwa Króla Gór do obcych kontynentów, aż do fatalnego zakończenia.

Do I aktu Edvard Grieg napisał dwie oryginalne norweskie melodie taneczne dla tej sceny; jedna była formą Halling, a druga Springer. Tańce te były pierwotnie przeznaczone na skrzypce Hardanger, ludowy instrument wykorzystujący struny symfoniczne.

Preludium do II aktu jest bardziej znane jako otwarcie Suity Peer Gynta nr 2: Uprowadzenie panny młodej; Lament Ingrid. Muzyka jest tu typowo gwałtowna i energiczna, pięknie ukazuje cierpienie młodej panny młodej porwanej, a następnie porzuconej w górach.

Do aktu III Grieg wykorzystuje muzykę Śmierci Asego, zawartą już w Suicie Peer Gynta nr 1, którą słychać zarówno w preludium, jak i w zakończeniu aktu.

Morning Mood pełni funkcję preludium do IV aktu, którego scenerią jest afrykańska pustynia. W Złodzieju i odbiorcy przedstawieni są dwaj przestępcy, którzy okradli cesarza. Muzycy wraz z kobietami salutują Peerowi barwnym arabskim tańcem, po tym jak ten pozbywa się rabusiów. Córka wodza Beduinów wykonuje słynny Taniec Anitry, ze smyczkami & trójkątną partyturą muzyczną, oznaczoną Tempo di mazurka. Serenada Peer Gynta jest próbą zaimponowania Anitrze przez Peera, ale bezskutecznie.

Dla aktu V, otwarcie jest z Peer Gynt’s Homecoming: Stormy Evening On The Sea. Epilog wyznacza Pieśń kołyskowa Solveig i jest to koniec przygód Peera. Typowo dla stylu Griega, w oddali słychać Hymn Zielonych Świątek.

Poniżej znajdują się opracowania godnych uwagi utworów z przedstawienia:

• Poranny nastrój: Jest to otwarcie pierwszej suity i wspaniale ukazuje początek dnia z malowniczymi górami i lasami Norwegii w tle.
• Aase’s Death: Jest to elegia, gdzie co oznacza śmierć matki Peera Aase. Grieg skomponował najbardziej przejmujący utwór z tym i to wyraźnie pokazuje jego mistrzowski chwyt łączenia przyziemne z mocą.
• Taniec Anitry: Niezwykle atrakcyjna sekwencja taneczna emanująca zmysłowością. Pokazuje córkę wodza Beduinów, Anitrę, w całej jej gracji i pięknie.
• W Sali Króla Gór: Najbardziej znana melodia Griega, jest to energiczny utwór, który pokazuje taniec gnomów. Melodia ma charakter wznoszący, z każdym powtórzeniem czyni go szybszym i bardziej agresywnym.

Bez wątpienia, muzyka Peer Gynt Edvarda Griega jest jednym z najbardziej znanych i poszukiwanych utworów wokół. Już dobrze napisana historia przez Ibsena jest genialnie uzupełniona przez melodie Griega, które są mieszanką przemyślenia i tempa. Rzeczywiście, spośród wszystkich światowej sławy utworów, Peer Gynt zasługuje na swoje miejsce wśród „klejnotów koronnych” wariacji melodycznych.

Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o Edvardzie Griegu, który skomponował muzykę do Peer Gynta, odwiedź naszą stronę „O Edvardzie Griegu”.

Linki referencyjne:

• Grieg’s Peer Gynt na Classic FM
• Grieg’s Peer Gynt na Kennedy Center
• Grieg’s Peer Gynt na Ulubionych Kompozytorów Klasycznych

Powiązane nuty na fortepian:

• Grieg’s pieces: Piano arkusz muzyka na wielu poziomach
• Halloween: Muzyka na fortepian na wielu poziomach
• W sali Króla Gór: Pick your level – Piano sheet music
• Music from orchestral pieces: Nuty na fortepian solo na wielu poziomach
• Muzyka klasyczna: Nuty na fortepian na wielu poziomach

.