Dużo przed słowem mówionym, pierwsi ludzie śpiewali (używając swoich strun głosowych do tworzenia tonów muzycznych) i do tego stopnia, ludzki głos był pierwszym instrumentem muzycznym. Ponieważ język jeszcze się nie rozwinął, przypuszcza się, że głos ludzki był używany do odtwarzania dźwięków słyszanych w naturze. Pewne jest to, że śpiew jest uniwersalnym ludzkim zajęciem, występującym we wszystkich kulturach i miejscach, bez względu na to, jak bardzo są odległe. Wraz z ewolucją języka na przestrzeni tysiącleci, „śpiewacy” zaczęli używać słów do opowiadania muzycznych historii, początkowo wykonywanych bez akompaniamentu instrumentów (a capella). Wraz z ewolucją instrumentów muzycznych, głos i muzyka instrumentalna zostały połączone.
Ogólna zgoda co do tego, że pierwszym zorganizowanym użyciem głosu było śpiewanie i intonowanie jako część ceremonii religijnych i rytuałów, ale z czasem śpiew stał się formą rozrywki. Nieformalnie, „muzyka ludowa” była przekazywana ustnie wśród ludzi z danego regionu, ale z czasem rozwinął się bardziej formalny proces, w którym tekst i muzyka piosenki były spisywane i „publikowane”. To oczywiście przemysł nagraniowy i radio na początku XX wieku sprawiły, że śpiew stał się mega biznesem na skalę światową.
Howard Stone
W sercu muzyki wokalnej jest użycie ludzkiego głosu do dostarczania tekstów, słów, które opowiadają historię, ale nie zawsze tak jest, ponieważ istnieje wiele technik wokalnych używanych do tworzenia dźwięków, ale nie słów, które nie są zatem naprawdę tekst – nucenie, gwizdanie i jodłowanie przyjść do głowy i bardzo niedawno, beatboxing. Ponadto, istnieje wiele piosenek, w których tekst nie jest rozpoznawalnym słowem. Muzykolodzy nazywają to „nieleksykalnymi słowami” i wiele piosenek zostało napisanych z takimi „tekstami”. Czy jest to „fa-la-la, la-la, la-la-la” z „Deck The Halls” czy „nah, nah, nah, nah, nah, nah, nah, nah, nah, nah, nah, hey Jude”, tekściarz napisał tekst tego, co ma być zaśpiewane.
Co się dzieje, gdy wokalista decyduje się odejść od tekstu kompozytora? W jazzie istnieje długa tradycja robienia dokładnie tego. Znane jako „scatting”, wokalista improwizuje śpiewając bezsensowne sylaby tworząc własną melodię i rytm, podobnie jak robi to solista instrumentalny. Jednak w tym przypadku to głos jest instrumentem muzycznym. Scatting może przybrać formę naśladowania dźwięku innych instrumentów lub scatter może harmonizować z jego własnym instrumentem, takim jak gitarzysta lub basista, który scats wraz z jego własnym solo.
Pochodzenie scatting został utracone w historii, chociaż Louis „Satchmo” Armstrong od dawna przypisuje się, że był wynalazcą techniki. Jak głosi historia, Satchmo i jego Hot Five byli na sesji nagraniowej w Chicago 26 lutego 1926 roku, kiedy jego statyw przewrócił się „rozrzucając” muzykę i słowa piosenki, którą śpiewał, „The Heebie Jeebies”. Zamiast zatrzymać nagranie, Satchmo zaśpiewał improwizowany fragment bezsensownych sylab, porównywalny do „riffu”, który mógł zagrać na swojej trąbce, i legenda sugeruje, że tak właśnie narodził się scat singing. (Posłuchaj na YouTube: Heebie Jeebies-Louis Armstong and his Hot Five). W rzeczywistości historycy jazzu mogą wskazać na wcześniejsze przykłady scattingu i prawdopodobnie tym, co najlepiej wyjaśnia pochodzenie scattingu, jest stare nowoorleańskie porzekadło: „Jeśli nie umiesz śpiewać, nie umiesz grać”. Więc nawet jeśli Satchmo nie wynalazł scattingu, uczynił go niezwykle popularnym i od tego czasu legiony wokalistów jazzowych zaadoptowały tę technikę i zabrały ją w nowe i ekscytujące miejsca.
Jak foodies, którzy mają swoje ulubione dania, każdy fan jazzu ma swoje ulubione solówki scat. Mógłbym wymienić dziesiątki moich ulubionych, ale miejsce i cierpliwość czytelnika muszą być wzięte pod uwagę, więc skupię się na dwóch. Ella Fitzgerald, „The First Lady of Song”, jest uważana za jedną z największych wokalistek jazzowych wszech czasów i mistrzynię scatu. Wykonanie przez Ellę utworu „How High the Moon”, nagrane na żywo w Berlinie w 1960 roku, jest jednym z ostatecznych przykładów sztuki scatu, a niektórzy twierdzą, że jest to najwspanialsze solo scatowe w historii. Podczas prawie siedmiominutowego wykonania tego standardu, Ella Fitzgerald spontanicznie cytuje melodie kilkunastu utworów, z humorem i technicznym opanowaniem głosu, łącząc różne bezsensowne sylaby, by imitować dźwięki różnych instrumentów, a jednocześnie artystycznie splata ze sobą frazy scat i teksty w sposób, który ma dla słuchacza doskonały sens (posłuchaj na YouTube: Ella Fitzgerald How High The Moon Live in Berlin 1960).
Uosobieniem połączenia scatu i humoru jest wykonanie „Mumbles” przez legendarnego NEA Jazz Master, flugelhornistę i wokalistę Clarka Terry’ego. Wyrazy, które wymawia, Clark zdaje się „mówić językami”, używając słownictwa, które brzmi tak, jakby śpiewał w dialekcie dawno zapomnianego języka skandynawskiego. Jego fleksja głosu, rytmiczny konwersacyjny ton i mieszanie sporadycznie rozpoznawalnych słów sprawia, że słuchacz jest przekonany, iż jest on bliski złamania kodu prawie zrozumiałego języka swingującego. „Mumbles” jest idealnym przykładem na to, jak słowa i muzyka mogą współgrać, by wznieść słuchacza na poziom czystej przyjemności (posłuchaj na YouTube: Clark Terry wykonuje „Mumbles” na Legends of Jazz).
Satchmo, Elli i Clarka nie ma już wśród nas, ale sztuka scattingu jest dziś bardzo żywa. Została przyjęta przez młodych wokalistów jazzowych, którzy dodają teraz swoją kreatywność do tej unikalnej techniki wokalnej. Jedną z nich jest 24-letnia Veronica Swift, która skatuje jak doświadczony profesjonalista, łącząc perfekcyjną wysokość dźwięku i frazowanie w swoich interpretacjach Great American Songbook i klasyków bebopu. Veronica przyznaje się do inspiracji wielkimi wokalistami, którzy ją poprzedzili, ale jasno określa swoje podejście, gdy śpiewa: „Staram się nie imitować, ale naśladować.”
Vail Jazz ma przyjemność zaprezentować Veronicę Swift i Emmet Cohen Trio na koncercie o godz. 18.00 16 sierpnia w Vail Jazz.16 sierpnia w namiocie jazzowym w Lionshead.
Howard Stone jest założycielem i dyrektorem artystycznym Vail Jazz Foundation, która organizuje coroczny Vail Jazz Festival. Obchodzący swój 24. rok Vail Jazz Festival jest letnim świętem jazzu.