Intermezzo, (wł. „interludium”) liczba mnoga intermezzi lub intermezzos, w muzyce i teatrze, rozrywka wykonywana między aktami sztuki; także lekka kompozycja instrumentalna. Pod koniec XV i w XVI wieku klasyczne i współczesne sztuki teatralne były wystawiane z intermezzi napisanymi przez najlepszych ówczesnych kompozytorów, składającymi się z pieśni solowych, madrygałów i innych partytur, tańca, a czasem także dialogu mówionego. Pod względem tematycznym były to często alegorie lub pastorały.

Do 1600 roku intermezzi były często rozbudowanymi spektaklami, które przyciągały więcej uwagi niż sztuka. We Włoszech opera rozwinęła się w ramach intermezzo. Komiczne intermezzi były wykonywane pomiędzy aktami XVII- i XVIII-wiecznych poważnych oper. Zazwyczaj na sopran i bas, śpiewane w całości, dały początek operze buffa, charakterystycznej włoskiej formie opery komicznej. Słynna i wpływowa opera buffa Giovanniego Battisty Pergolesiego, La serva padrona (1733; Panna jako pani), była pierwotnie serią intermezzi wykonywanych między aktami jego poważnej opery Il prigionier superbo (Wyniosły więzień).

W XIX wieku „intermezzo” było często używane jako tytuł dla lekkich utworów instrumentalnych, takich jak fortepianowe intermezzi skomponowane przez Franza Schuberta i Johannesa Brahmsa. Dobrze znanym przykładem jest orkiestrowe intermezzo w jednoaktowej operze Pietro Mascagniego Cavalleria rusticana (1889; Rustykalne rycerstwo), które stanowi interludium między dwiema częściami opery.

W XIX wieku „intermezzo” było często używane jako tytuł dla lekkich utworów instrumentalnych, takich jak fortepianowe intermezzi skomponowane przez Franza Schuberta i Johannesa Brahmsa.