Nowe badania ujawniają, że wciąż nie wiemy wszystkiego o żyrafach – a to, czego nie wiemy, może całkowicie zmienić sposób ich ochrony.

Obecnie wszystkie żyrafy znane są jako gatunek Giraffa camelopardalis, a rozpoznano do 11 podgatunków, w tym żyrafę nubijską (Giraffa camelopardalis camelopardalis). Ale biopsje skóry na 190 żyraf z całej Afryki ujawniły, że są one tak genetycznie różne, jak niedźwiedź polarny jest od czarnego niedźwiedzia, główny autor badania, Axel Janke, powiedział Chris Woolston dla Nature.

Autorzy tego nowego badania, opublikowanego w zeszłym tygodniu w Current Biology, sugerują, że żyrafy powinny być podzielone na cztery odrębne gatunki: żyrafa południowa (G. giraffa); żyrafa masajska (G. tippelskirchi); żyrafa siatkowana (G. reticulata); i żyrafa północna (G. camelopardalis). Żyrafa nubijska pozostałaby uznanym podgatunkiem. Z definicji, cztery nowo zdefiniowane gatunki nie mogą się ze sobą rozmnażać na wolności.

Ważnym pytaniem, powiedział Janke Woolstonowi, jest to, co sprawiło, że żyrafy trzymały się od siebie tak długo, że rozwinęły się w odrębne gatunki. Jego zdaniem możliwe jest, że bariery fizyczne, takie jak rzeki, oddzieliły od siebie populacje na tyle długo, by mogły powstać nowe gatunki.

Żyrafa jest słabo zbadana, według Giraffe Conservation Foundation (GCF), poświęca się jej mniej uwagi niż innym dużym afrykańskim zwierzętom, takim jak słonie, nosorożce, goryle i lwy.

Praca Janke i jego kolegów ujawnia pewne ważne problemy związane z ochroną żyraf. Jeśli weźmiemy pod uwagę ich sugerowany system taksonomiczny, już niewielka całkowita populacja żyraf, licząca około 80 000 osobników, spadnie do mniej niż 10 000 osobników dwóch nowych gatunków, pisze Woolston.

Dr Julian Fennessy z GCF jest autorem najnowszej pracy. Zauważa on w komunikacie GCF, że żyrafa północna ma mniej niż 4,750 osobników na wolności, podczas gdy żyrafa siatkowana liczy mniej niż 8,700 osobników. „Jako odrębne gatunki, są to jedne z najbardziej zagrożonych dużych ssaków na świecie i wymagają podwojenia wysiłków w zakresie ochrony, aby zabezpieczyć te populacje,” mówi.

Genom żyrafy został po raz pierwszy rozszyfrowany na początku tego roku – ujawniając wskazówki, dlaczego żyrafa, najwyższy ssak, ma tak długą szyję i długie nogi. Może być jeszcze wiele do nauczenia się o tych majestatycznych bestiach czających się w swoich genach.