Gwinea Bissau jest wyjątkowa wśród afrykańskich państw członkowskich Wspólnoty Państw Portugalskojęzycznych (CPLP), ponieważ jest zarówno bardzo zróżnicowana językowo, jak Angola i Mozambik, jak i jest społeczeństwem kreolskim, jak Wyspy Zielonego Przylądka i Wyspy Świętego Tomasza i Książęca.

Nie portugalski, lecz kreolski z Gwinei Bissau służy jako lingua franca i nośnik tożsamości narodowej, używany zarówno jako pierwszy, jak i drugi język. Kreolski gwinei bissau jest dominującym językiem handlu, literatury nieformalnej i rozrywki; standardowy portugalski jest oficjalnym językiem kraju, używanym wyłącznie w mediach informacyjnych, parlamencie, służbach publicznych i programach edukacyjnych. W związku z tym portugalski jest często trzecim językiem dla tych, którzy się nim posługują. Rodzimi użytkownicy języka portugalskiego w Gwinei Bissau to w większości biali mieszkańcy Gwinei. Spadek liczby rodzimych użytkowników języka portugalskiego spowodowany jest wyjazdem większości białych mieszkańców Gwinei do Portugalii lub Brazylii oraz wojną domową, która wpłynęła na edukację. Większość z około 15% mieszkańców Gwinei, którzy mówią po portugalsku, koncentruje się w obszarze stolicy kraju, Bissau, znanym jako „a Praça”. Odmiana kreolskiego języka Gwinei Bissau używana w stolicy, Kriol di Bissau, jest znana z tego, że jest bardziej lusitańska, zapożyczając słowa z języka portugalskiego.

Standardową fonologią jest europejski portugalski. Ale dla użytkowników drugiego i trzeciego języka, to jest pod wpływem fonologii języków ojczystych i przypomina indyjski portugalski.