Q : Jak długo trzeba czekać na rozwój pleśni?

A: Interesujące pytanie. Jako technik, który wykonał wiele prac związanych z usuwaniem szkód wyrządzonych przez wodę i pleśń, odpowiedź na to pytanie zawsze była nieuchwytna.

W moim doświadczeniu, podczas wykonywania prac związanych z usuwaniem szkód wyrządzonych przez wodę w niektórych projektach, które były mokre od dwóch lub trzech dni, kiedy przyjechaliśmy na miejsce, istniały minimalne oznaki wzrostu mikroorganizmów.

Jeśli istniały jakiekolwiek oznaki, był to zazwyczaj zapach „stęchlizny”, o którym wiemy, że są to mikrobiologiczne lotne związki organiczne (MVOC). Zwykle kojarzymy te zapachy z rozwojem pleśni.

Ale bez widocznych oznak rozwoju pleśni, czy skażenie pleśnią było problemem? A może problemem było coś innego niż pleśń?

Na innych budowach, po przybyciu na miejsce od razu było widać, że budynek ma więcej problemów niż tylko to, że został zalany. W tych przypadkach zaobserwowaliśmy widoczny wzrost, założyliśmy, że jest to pleśń i ustaliliśmy, że obiekt będzie musiał zostać odpowiednio zlikwidowany.

Z wytycznych Nowego Jorku z 2002 roku dotyczących oceny i usuwania grzybów w środowisku wewnętrznym wynikało, że pleśń zacznie rosnąć w ciągu 24 do 48 godzin. To stwierdzenie zostało usunięte w wersji z 2008 roku. Ponadto Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska (EPA) w swojej publikacji, Mold Remediation in Schools and Commercial Buildings (Usuwanie pleśni w szkołach i budynkach komercyjnych), odwołuje się do czasu 24 do 48 godzin, aby zapobiec rozwojowi pleśni i stwierdza, że „nawet jeśli materiały zostaną wysuszone w ciągu 48 godzin, może nastąpić rozwój pleśni.”

Pomimo, że obie publikacje nie stwierdzają konkretnie, że pleśń zaczyna rosnąć w ciągu 24 do 48 godzin, jest to ogólnie przyjęty przedział czasowy stosowany przez osoby zajmujące się usuwaniem szkód wyrządzonych przez wodę do określenia, kiedy pleśń zaczyna rosnąć.

Więc mamy wniosek z dokumentów zawierających wytyczne, że pleśń może zacząć rosnąć w ciągu 24 do 48 godzin. Mamy również sprzeczne dowody osobiste: Na niektórych stratach pleśń wydaje się rosnąć, a na innych nie.

Obserwacje z prac związanych z pleśnią

Jako remediator/edukator w zakresie pleśni, zebrałem podobnie mylące, często sprzeczne dane z wielu prac.

Zauważyliśmy, że pleśń rosła na niektórych powierzchniach, ale nie na innych. Dowiedzieliśmy się, że typ zanieczyszczenia pleśnią znaleziony w domach jest prawie zawsze tym, co nazywa się pleśnią saprofityczną. Pleśń saprofityczna żyje w wyniku rozkładu martwego materiału organicznego, czyli głównego składnika, z którego budujemy w Ameryce Północnej – drewna i produktów drewnopochodnych, takich jak papier na suchej zabudowie.

Dodatkowo badania wykazały, że różne rodzaje pleśni saprofitycznych (różne gatunki) preferują różne rodzaje materiału organicznego (pożywienia) i różne temperatury. Preferują one również różne ilości wilgoci, zwykle nazywanej zawartością wilgoci, ale prawidłowo określa się ją jako aktywność wodną.

Czy więc pleśń naprawdę zaczyna kiełkować i rosnąć (termin używany w świecie pleśni to kolonizacja) w ciągu 24 do 48 godzin?

Przy wykonywaniu poważnych napraw pleśni, zwykłym procesem jest praca w połączeniu z higienistą przemysłowym (IH) lub innymi specjalistami od pleśni, takimi jak certyfikowany higienista przemysłowy (CIH) lub specjalista od środowiska wewnętrznego (IEP).

Jego zadaniem jest pomoc w zidentyfikowaniu problemów związanych z zanieczyszczeniem, określenie ilościowe problemu/zagadnień i przygotowanie planu roboczego lub protokołu remediacji.

W niektórych sytuacjach higienista przemysłowy pobierze próbki z podejrzanej powierzchni za pomocą sterylnego wacika. Czasami IH pobiera próbki powietrza bezpośrednio na płytki Petriego zawierające agarowe źródło pożywienia korzystne dla większości grzybów pleśniowych.

Próbki są wysyłane do wykwalifikowanego laboratorium mikologicznego. Materiał zebrany na wymazówce jest „posiewany” na płytkę Petriego, taką jak ta używana do próbek powietrza.

Laboratorium „hoduje” to, co IH zebrał w idealnych warunkach temperatury i wilgotności w inkubatorze.

Payam Fallah, doktor mykolog z Indoor Environmental Hygiene Laboratory (IDEHL), doniósł w osobistej komunikacji ze mną, że w laboratorium zarodniki zaczynają kiełkować i formować mikroskopijne struktury w ciągu kilku godzin. Pierwsze maleńkie widoczne kolonie szybko rosnących rodzajów pleśni mogą powstać w ciągu około trzech dni (72 godzin).

Kolonie stają się wystarczająco duże, aby je widocznie zidentyfikować i są liczone w ciągu około czterech dni (96 godzin), zanim szalka Petriego zostanie zarośnięta.

Niektóre wolno rosnące rodzaje pleśni mogą nie wyhodować kolonii wystarczająco szybko w tych ramach czasowych. Zostanie przygotowany raport techniczny informujący „jakie” gatunki pleśni rosły i „ile” kolonii każdego z nich zaobserwowano.

Ale… jeśli potrzeba 72 godzin, aby pleśń wykiełkowała i urosła na próbkach, które są w laboratorium w idealnych warunkach wzrostu, to jak pleśń może wykiełkować i urosnąć w normalnym budynku w ciągu 48 godzin?

Wzrost pleśni – test w świecie rzeczywistym

Gdy instruktorzy Akademii Restoration Sciences pisali nasz podręcznik dotyczący pleśni dla trzydniowych i czterodniowych kursów, to samo pytanie stało się głównym punktem bez odpowiedzi. Postanowiliśmy przeprowadzić eksperyment.

Pod koniec lata w naszej placówce w Pittsburghu postanowiliśmy sprawdzić, czy możemy określić, jak długo trwa kolonizacja (wzrost) pleśni.

Wzięliśmy normalny kawałek suchej zabudowy o wymiarach 4 stopy na 8 stóp na ½ cala, przecięliśmy go na pół, tworząc dwa kawałki o wymiarach 4 stopy na 4 stopy każdy. Jeden kawałek został umieszczony w korycie do zwilżania tapety, a drugi został pozostawiony sam sobie, opierając się o ścianę (co można nazwać „kontrola” specimen).

Oba kawałki zostały umieszczone w garażu na dwa samochody. Koryto z suchej zabudowy został wypełniony wodą. Oba kawałki zostały dopuszczone do po prostu tam siedzieć. Wypełniliśmy koryto codziennie, jak było potrzebne, i zrobił zdjęcia co dwa do trzech dni.

Drzwi garażu na obiekt został otwarty i zamknięty, jak budynek był używany do innych prac. Jako takie, obszar garażu był narażony na normalne powietrze zewnętrzne, w tym na unoszące się w powietrzu zarodniki pleśni.

Temperatury wahały się od niskiej 60 stopni Fahrenheita do wysokiej 85 stopni Fahrenheita. Poziomy wilgotności nie były rejestrowane, ale były typowe dla września w Pittsburghu.

To był tylko eksperyment typu „zobaczmy, co się stanie”, a nie eksperyment naukowy, dlatego nie monitorowaliśmy dokładnie ani nie próbowaliśmy kontrolować środowiska.

Rozwój pleśni – zaskakujące wyniki

Spodziewaliśmy się, że w ciągu dwóch do trzech dni zobaczymy widoczne kolonie pleśni (wzrost pleśni) na fragmencie suchej zabudowy, który znajdował się w korycie z mokrą tapetą. Co zaobserwowaliśmy było nic.

Myśląc „może powietrze jest bardziej suche w Pittsburghu” powinniśmy zobaczyć wzrost pleśni w ciągu czterech lub pięciu dni. Nadal nic. W osiem do dziewięciu dni, nadal nic się nie rozwinęło.

To było pełne 18 dni, aż mogliśmy zobaczyć widoczny wzrost pleśni!

I zgodnie z oczekiwaniami, nic nie rosło na nie mokrej „kontroli” kawałek płyty gipsowo-kartonowej.

Każdy, kto to czyta i był zaangażowany w pleśń, prawdopodobnie mówi coś w stylu „Może nie być widoczny, ale był tam.”

Czy jesteś pewien?

Mamy kilka bardzo sprzecznych informacji:

• Doświadczenie osobiste w pracy z wodą: Nie wydaje się, aby pleśń rosła w każdej pracy w ciągu 24 do 48 godzin
• Doświadczenie osobiste w pracy z pleśnią: Laboratoria potrzebują od 48 do 72 godzin, aby wyhodować pleśń w idealnych warunkach
• Nienaukowy eksperyment, w którym pleśń nie była widoczna do 18 dnia
• Dokumenty przewodnie sugerują 24 do 48 godzin na wzrost pleśni.

Nauka o wzroście pleśni

Przy tych sprzecznych informacjach nadszedł czas na więcej badań.

Współpracując z moimi kolegami instruktorami, dokonaliśmy szczegółowego przeglądu literatury naukowej/technicznej i znaleźliśmy recenzowaną pracę zatytułowaną „Controlled Study of Mold Growth and Cleaning Procedure on Treated and Untreated Wet Gypsum Wallboard in an Indoor Environment,” autorstwa Michaela Krause, CIH, z Veritox Inc.

Krause i jego współpracownicy przeprowadzili w zasadzie ten sam test, który my przeprowadziliśmy, z tą różnicą, że zrobili to na kilku nieprzetworzonych i przetworzonych arkuszach płyt ściennych w bardzo kontrolowanych warunkach naukowych.

Według Krause’a potwierdzenie, że na mokrej, nieprzetworzonej płycie ściennej w zamkniętym biurze utworzyły się niewidzialne mikroskopijne struktury wzrostu (hyphae), zajęło co najmniej tydzień.

Kolonie pleśni nie były widoczne na nieprzetworzonej płycie aż do trzech tygodni ich ośmiotygodniowego eksperymentu.

Pierwszymi zauważonymi rodzajami pleśni były Acremonium, Penicillium i Cladosporium. Nigdy nie zaobserwowano Stachybotrys. Widoczna pleśń nie rosła na płytach ściennych, które były pokryte podkładem.

Dodatkowo, badanie przeprowadzone przez dr Michaela Berry’ego, przygotowane dla Carpet and Rug Institute (CRI), wykazało, że płyty gipsowo-kartonowe i tarcica, wystawione na działanie kontrolowanego środowiska o temperaturze 80 stopni Fahrenheita i wilgotności względnej 80 procent, nie wykazywały widocznej pleśni do piątego tygodnia (35 dni).

Każdy, kto poważnie myśli o wilgoci i pleśni, powinien przeczytać oba te opracowania i cytowane referencje. Proszę przeczytać je przed wysłaniem do mnie e-maila lub listu do redakcji. Przekonacie się Państwo, że to, co Krause, Berry i inni udowodnili jest bardzo interesujące i całkowicie sprzeczne z tym, co większość z nas przyjęła na temat ilości czasu potrzebnego pleśni do kolonizacji.

W uzupełnieniu do recenzowanej pracy Krause’a i badań dr Berry’ego, dodatkowe recenzowane badania potwierdzają ich wnioski, że pleśń nie staje się widoczna w ciągu 24 do 48 godzin.

Lista kilku z tych prac znajduje się na końcu tego artykułu.

Prawdą jest, że różne gatunki pleśni saprofitycznej kolonizują się w różnym tempie, a na czas wymagany do kolonizacji mają wpływ różne klimaty i różne źródła pożywienia. Ale test Krause’a, który jest naprawdę dość reprezentatywny dla normalnego środowiska wewnętrznego, pokazuje, że minęło 21 dni, zanim wzrost pleśni był widoczny.

Jeśli czytelnik tego artykułu chce mieć punkt odniesienia dla praktycznie wszystkiego, co dotyczy pleśni – różnych gatunków, wpływu na zdrowie ludzkie, sposobu, w jaki pleśń atakuje różne materiały, wpływu różnych substancji chemicznych itp. To jest 150 stron długości, z 108 odniesień. Moim zdaniem, raport ten jest prawdopodobnie najbardziej kompletną kompilacją dokumentów na temat tego, co naprawdę wiadomo o pleśni.

Co to oznacza dla nas, jako osób zajmujących się usuwaniem szkód wyrządzonych przez wodę i/lub usuwaniem pleśni? Będziemy kontynuować ten temat wkrótce w magazynie Cleanfax.

• Krause M, Geer W, Swenson L, Fallah P, and Robbins C. 2006. Controlled study of mold growth and cleaning procedure on treated and untreated wet gypsum wallboard in an indoor environment. J Occup Environ Hyg. 3: 435-441.
• Berry MA, Foarde K, Mitchell C, Bolden K, Walton C, and Adams R. 2002. Final report of the hydrolab project 2001 flooring, humidity, and mold growth.
• Menetrez MY, Foarde KK, Webber TD, et al. 2008. Testing antimicrobial paint efficacy on gypsum wallboard contaminated with Stachybotrys chartarum. Journal of Occupational and Environmental Hygiene. J Occup Environ Hyg. 5: 63-66.
• Menetrez MY, Foarde KK, Webber TD. 2007. Testing antimicrobial cleaner efficacy on gypsum wallboard contaminated with Stachybotrys chartarum. Env Sci Pollut Res. 14(7): 523-528.
• Price DL, and Ahearn DG. 1999. Sanitation of wallboard colonized with Stachybotrys chartarum. Curr Microbiol. 39: 21-26.

Richard Driscoll posiada tytuł B.S. w dziedzinie inżynierii mechanicznej z Clarkson College of Technology, MBA z University of Dayton i obecnie pracuje nad doktoratem. Jest profesorem na Uniwersytecie Webster, gdzie prowadzi wykłady na poziomie studiów magisterskich i podyplomowych z zakresu marketingu, zarządzania biznesem międzynarodowym i metryk biznesowych. Jest certyfikowanym Master Restauratorem Institute of Inspection, Cleaning and Restoration Certification (IICRC) i zatwierdzonym instruktorem. Driscoll był konsultowany przez rządy stanowe w zakresie ustawodawstwa związanego z branżą czyszczenia i renowacji. Jest również autorem i instruktorem zajęć Restoration Sciences Academy z zakresu remediacji mikrobiologicznej MR-110 i MR -210. Można się z nim skontaktować pod adresem [email protected].