Podczas gdy nasi przodkowie żyją od około sześciu milionów lat, współczesna forma człowieka rozwinęła się dopiero około 200 000 lat temu. Cywilizacja, jaką znamy, ma tylko około 6 000 lat, a industrializacja rozpoczęła się na poważnie dopiero w latach 1800. Podczas gdy osiągnęliśmy wiele w tak krótkim czasie, pokazuje to również naszą odpowiedzialność jako opiekunów jedynej planety, na której teraz żyjemy.

Wpływu ludzi na Ziemię nie da się zbagatelizować. Udało nam się przetrwać w środowiskach na całym świecie, nawet tych surowych, takich jak Antarktyda. Każdego roku wycinamy lasy i niszczymy inne naturalne obszary, spychając gatunki na mniejsze obszary lub narażając je na niebezpieczeństwo z powodu naszej potrzeby budowania większej liczby mieszkań, aby pomieścić rosnącą populację.

Przy siedmiu miliardach ludzi na Ziemi zanieczyszczenia pochodzące z przemysłu i samochodów stanowią coraz większy element zmian klimatycznych, które wpływają na naszą planetę w sposób, którego nie jesteśmy w stanie przewidzieć. Ale już widzimy efekty w postaci topniejących lodowców i rosnących globalnych temperatur.

Pierwszy namacalny związek z ludzkością rozpoczął się około sześć milionów lat temu z grupą naczelnych zwanych Ardipithecus, według Smithsonian Institution. Z siedzibą w Afryce, grupa ta rozpoczęła ścieżkę chodzenia w pozycji pionowej. Jest to tradycyjnie uważane za ważne, ponieważ pozwoliło to na swobodniejsze używanie rąk do wytwarzania narzędzi, broni i innych potrzeb związanych z przetrwaniem.

Grupa Australopithecus, muzeum dodało, przyjęła się między około dwoma milionami a czterema milionami lat temu, z umiejętnościami chodzenia w pozycji pionowej i wspinania się na drzewa. Następnie pojawił się Paranthropus, który istniał między około milionem a trzema milionami lat temu. Grupa ta wyróżnia się większymi zębami, dając szerszą dietę.

Grupa Homo – w tym nasz własny gatunek, Homo sapiens – zaczęła powstawać ponad dwa miliony lat temu, muzeum powiedziało. Jest wyróżniona przez większe mózgi, więcej tworzenia narzędzi i zdolność do osiągnięcia daleko poza Afryką. Nasz gatunek wyodrębnił się około 200 000 lat temu i zdołał przetrwać i rozwijać się pomimo zmian klimatycznych w tamtym czasie. Podczas gdy zaczęliśmy w klimacie umiarkowanym, około 60.000 do 80.000 lat temu pierwsi ludzie zaczęli błądzić poza kontynentem, w którym narodził się nasz gatunek.

„Ta wielka migracja przyniosła naszemu gatunkowi pozycję światowej dominacji, której nigdy nie oddał” – czytamy w artykule z 2008 roku w Smithsonian Magazine, wskazując, że w końcu zlikwidowaliśmy konkurencję (najbardziej widoczną, w tym neandertalczyków i Homo erectus). Kiedy migracja dobiegła końca,” kontynuuje artykuł, „Homo sapiens był ostatnim i jedynym człowiekiem stojącym na miejscu.”

Używając markerów genetycznych i zrozumienia starożytnej geografii, naukowcy częściowo zrekonstruowali, w jaki sposób ludzie mogli odbyć podróż. Uważa się, że pierwsi odkrywcy Eurazji udali się tam, korzystając z cieśniny Bab-al-Mandab, która obecnie dzieli Jemen i Dżibuti, jak podaje National Geographic. Ludzie ci dotarli do Indii, a następnie 50 000 lat temu do południowo-wschodniej Azji i Australii.

Nieco po tym czasie inna grupa rozpoczęła podróż lądową przez Bliski Wschód i południowo-środkową Azję, pozycjonując ich, aby później udać się do Europy i Azji, dodaje magazyn. To okazało się ważne dla Ameryki Północnej, jak około 20.000 lat temu, niektórzy z tych ludzi przeszli na ten kontynent za pomocą mostu lądowego stworzonego przez zlodowacenie. Stamtąd kolonie zostały znalezione w Azji datowane aż na 14 000 lat temu.

Ponieważ jest to strona o kosmosie, warto też zwrócić uwagę na to, kiedy ludzie zaczęli opuszczać Ziemię. Pierwsza ludzka misja w kosmosie miała miejsce 12 kwietnia 1961 roku, kiedy to radziecki kosmonauta Jurij Gagarin wykonał jedną orbitę Ziemi w swoim statku kosmicznym Wostok 1. Ludzkość po raz pierwszy postawiła stopę na innym świecie 20 lipca 1969 roku, kiedy to Amerykanie Neil Armstrong i Buzz Aldrin stanęli na Księżycu.

Od tego czasu nasze wysiłki kolonizacyjne w kosmosie skupiały się głównie na stacjach kosmicznych. Pierwszą stacją kosmiczną był radziecki Salyut 1, który wystartował z Ziemi 19 kwietnia 1971 roku i został po raz pierwszy zajęty przez Georgija Dobrowolskiego, Vladislava Vokova i Viktora Patsayeva 6 czerwca. Mężczyźni zginęli podczas ponownego wejścia na orbitę 29 czerwca z powodu dekompresji statku kosmicznego, co oznacza, że nie odbyły się już żadne loty do tej stacji.

Od tego czasu istniały inne stacje kosmiczne. Godnym uwagi przykładem jest Mir, który gościł kilka długotrwałych misji trwających rok lub dłużej – w tym najdłuższy pojedynczy lot kosmiczny jakiegokolwiek człowieka, trwający 437 dni, przeprowadzony przez Valeriego Polyakova w latach 1994-95. Międzynarodowa Stacja Kosmiczna wystartowała po raz pierwszy 20 listopada 1998 roku i jest nieprzerwanie zamieszkiwana przez ludzi od 31 października 2000 roku. Pierwszymi ludźmi, którzy rozpoczęli ciągłą pracę byli członkowie Ekspedycji 1 Bill Shepard (USA) oraz rosyjscy kosmonauci Siergiej Krikalew i Jurij Gidzenko.