Uczenie się, jak napisać kazanie eksponujące, to ciężka praca. Na szczęście żyjemy w czasach, w których mamy mnóstwo materiałów kaznodziejskich, które mogą wskazać nam właściwy kierunek. W tym wpisie przeprowadzę Cię krok po kroku przez proces pisania kazania eksponującego.
Użyjemy przełomowej książki Bryana Chapella, Christ-Centered Preaching: Redeeming the Expository Sermon
Piramida wygląda następująco:
Rysunek A4.1 „Sermon Preparation Chart” from page 352 of Christ-Centered Preaching by Bryan Chapell, copyright (C) 1994, 2005, 2018. Wykorzystano za zgodą Baker Academic, oddziału Baker Publishing Group. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Obejmiemy każdy krok. Duża część poniższej treści pochodzi od Chapella. Należy pamiętać, że jest to tylko jedno podejście. Chociaż może to być najlepsze podejście dla początkujących, nie ma gotowej formuły na napisanie kazania eksplicytnego. Będzie się ona różnić w zależności od kontekstu twojej posługi, osobistych doświadczeń i tekstu, który będziesz głosił.
Jak napisać kazanie eksplicytne: A Step-by-Step Guide
Najpierw musimy przygotować się duchowo do głoszenia kazań. Oznacza to dążenie do świętości na poziomie makro i mikro, upewnienie się, że żyjesz tekstem, który będziesz przygotowywał do głoszenia, oraz rozwijanie bogatego życia pobożnościowego. Oznacza to również planowanie. Musisz zaplanować, co chcesz głosić. Często najlepszą drogą jest wybranie jakiejś księgi Biblii i głoszenie jej werset po wersecie. Jest to najlepszy sposób, ale nie jedyny. Możesz kierować się roztropnością, przygotowując to, co twoim zdaniem zgromadzenie powinno usłyszeć. Zanim zaczniemy pracować nad kazaniem, musimy popracować nad kaznodzieją.
Następnie, oczywiście, musimy się modlić. Kiedyś usłyszałem, że przygotowanie kazania to 20 godzin modlitwy. Nie jestem pewien, czy jest to wykonalne w przypadku każdego kazania, ale chodzi o to, aby modlić się zarówno za siebie, jak i za swoich słuchaczy w sposób rygorystyczny, gdy przygotowujesz się do głoszenia kazania.
Przeczytaj i przeanalizuj myśl tekstu
Jest to jedna z moich ulubionych części procesu głoszenia kazania. To właśnie tutaj czytasz tekst w kółko i w kółko. Nic nie pomaga. Przynajmniej jeszcze nie teraz. Tylko ty, twoje umiejętności czytania Biblii i pomoc Ducha Świętego.
W tym miejscu najlepiej jest zadać potencjalne pytania, jakie twoja publiczność może mieć na temat danego fragmentu i odpowiedzieć na nie. Zanotuj też rzeczy, które rzucają Ci się w oczy. Spróbuj samodzielnie zrozumieć główną myśl lub główny temat fragmentu. Przeczytaj teksty przed i po tym, który głosisz, aby upewnić się, że czytasz fragment w jego właściwym kontekście. Krótko mówiąc, chcesz przesłuchać tekst, próbując samodzielnie dowiedzieć się o nim jak najwięcej. Ale przede wszystkim, chcesz po prostu wbić sobie tekst głęboko do głowy, pozwalając mu marynować się w umyśle przez cały tydzień.
Identyfikacja Koncentracji na Upadłym
Nazywa się to w skrócie FCF. Jest to prawdopodobnie najbardziej charakterystyczny aspekt pracy Chapella nad głoszeniem kazań i jedna z najważniejszych części przygotowania kazania. Bez tego nie jesteś jeszcze gotowy do głoszenia kazania. Co to jest FCF?
Pisze Chapell: „Koncentracja na kondycji upadłej (FCF) to wzajemna kondycja ludzka, którą współczesne osoby dzielą z tymi, do których lub o których tekst został napisany, która wymaga łaski fragmentu, aby lud Boży mógł go chwalić i cieszyć się nim.” (str. 30)
Innymi słowy, jest to walka lub ciężar fragmentu, który dzielą zarówno ludzie, do których pisał autor, jak i ci, którym będziesz głosił. FCF napędza zastosowanie, a ponieważ zastosowanie jest kluczowe, poświęcenie czasu na poznanie FCF jest potrzebne, aby odpowiednio przygotować resztę kazania.
Pomocne jest zrozumienie, dlaczego stoi za twoim FCF. Dlaczego było to ciężarem dla pierwotnych słuchaczy Pawła? Dlaczego ty i twoi ludzie zmagacie się z tym problemem? Jeśli zrozumiesz dlaczego, będziesz lepiej przygotowany do głoszenia do serca i zobaczenia prawdziwej zmiany w życiu, dokładnie tam na miejscu.
Badanie tekstu
To jest miejsce, gdzie poznajesz historię, gramatykę i kwestie egzegetyczne fragmentu. To jest podobne do kroku numer dwa, tylko teraz musisz użyć pomocy. Wyciągnij Biblie do studiowania. Otwórz te komentarze. Spójrz na oryginalne języki. Używaj wszelkich pomocy, które są potrzebne w odpowiedni sposób, aby nauczyć się technicznych aspektów fragmentu.
Pomimo, że wiele z tego, czego nauczysz się w tej części, nie zrobi kazania, pomoże ci upewnić się, że rozumiesz i wyjaśniasz tekst właściwie.
Rozważ konkretne zastosowania
„Zastosowanie jest najtrudniejszą częścią przepowiadania”. To słowa wypowiedziane przez mojego profesora homiletyki w seminarium. Wielu z nas zmaga się z tym etapem. Potrzeba lat i lat głoszenia i głębokiego zrozumienia swoich słuchaczy, aby zrobić to dobrze.
Według Chapella, zastosowanie kazania odpowiada na cztery kluczowe pytania:
1. Czego Bóg teraz ode mnie wymaga?
- Co = Specyfika instrukcji
- Dawaj instrukcje, które są zgodne z tekstem biblijnym, mówiąc ludziom, co tekst wymaga od nich, aby zrobili.
2. Gdzie On teraz tego ode mnie wymaga?
- Gdzie = Specyfika sytuacji
- Jeśli nie podasz „gdzie”, instrukcja pozostanie abstrakcją.
- „Kochaj bliźniego swego” jest niejasne i już założone. Lepiej powiedzieć: „Kochaj ludzi, którzy śmieją się z twojej wiary w pracy”. Bądź konkretny.
- Specyficzność sytuacji jest często znakiem potężnego przepowiadania.
3. Dlaczego muszę robić to, czego on wymaga?
- Dlaczego = Motywacja
- Dostarcz odpowiednią motywację. Nawet faryzeusze potrafią przestrzegać zasad.
- Słuchacze muszą wiedzieć, dlaczego muszą być posłuszni aplikacji.
- Motywuj przez łaskę, nie przez winę czy chciwość.
4. Jak mogę zrobić to, czego Bóg wymaga?
- Jak = Enablement
- Daj środki, jak mogą być posłuszni.Nie mów ludziom tylko, co mają robić, ale jak to robić.
- Podaj praktyczne kroki i duchowe zasoby, które sprawiają, że cele kazania są osiągalne.
- Nie zakładaj, że ludzie będą szukać Bożej pomocy. Nie będą. Musisz zachęcać do Bożej zależności.
- Pokieruj ludzi do Ducha Świętego.
- Bez tej części mówisz tonącemu: „Płyń!”. To prawda, ale oni potrzebują pomocy.
To są niektóre kluczowe punkty Chapella w jego rozdziale o zastosowaniu (Zobacz str. 187-201). Dodałbym również, aby starać się uczynić swoje kazania aplikacjami tak wspólnymi, jak to tylko możliwe. Jest to jeden ze sposobów walki z ekspresyjnym indywidualizmem.
Zbieraj materiały rozwojowe
Według Chapella, jest to miejsce, w którym dodajesz do kazania cytaty, statystyki, ilustracje, kluczowe terminy i dane z komentarzy. Osobiście uważam, że proces korzystania z komentarzy jest niezwykle ważną i stymulującą częścią przygotowania kazania. Aby znaleźć najlepsze komentarze, zobacz mój post zatytułowany How to Find the Best Commentaries.
Stwórz homiletyczny konspekt
Niektórzy kaznodzieje używają konspektu. Inni nie. Chociaż konspekty kazań mogą się różnić, Chapell zachęca, aby zacząć od wyjaśnienia, potem ilustracji, a następnie zastosowania. Czyli wyjaśniasz tekst, ilustrujesz go i stosujesz do każdego głównego punktu. A potem powtórz. Nie potrzebujesz ilustracji do każdego głównego punktu (przynajmniej ja tak nie uważam), ale w każdym kazaniu powinna być ekspozycja i zastosowanie.
Umieść sprawy rozwojowe w konspekcie
Umieść całą swoją ciężką pracę w konspekcie. Wrzuć to wszystko do konspektu. Podobnie jak pisanie, dobre głoszenie wymaga edycji. Najlepiej jest edytować każde niepotrzebne słowo po tym, jak wypełnisz swój konspekt.
Pisz wnioski i wstęp
Wstęp do kazania staje się coraz bardziej jednym z najważniejszych aspektów kazania. Ponieważ nasza uwaga jest coraz krótsza, ważne jest, aby od razu przykuć uwagę słuchaczy, choć nie chcesz być fałszywy, dramatyczny lub przesadnie entuzjastyczny. Nie możemy też zapominać o konkluzji kazania. To, jak pilot ląduje samolotem, jest ważne. Tak samo jak zakończenie twojego kazania.
Jaki jest cel wstępu do kazania? Chapell mówi, że ma on na celu: (1) wzbudzić zainteresowanie przekazem, (2) wystawić fakturę tematowi przekazu (3), uczynić temat osobistym i (4) przygotować słuchaczy na propozycję (lub główny punkt) kazania. (str.220-223).
Chapell wymienia dalej różne sugestie dotyczące wstępu do kazania:
- Relacja o człowieku – Krótka historia czyjegoś doświadczenia.
- Proste twierdzenie – Przykuwające uwagę, proste i zwięzłe stwierdzenie.
- Zaskakujące stwierdzenie – Pomaga przyciągnąć uwagę zgromadzenia.
- Prowokacyjne pytanie – Tutaj próbujesz sprowokować do myślenia.
- Katalog – „Grupowanie lub wyliczanie przedmiotów, idei lub osób w taki sposób, że ujawniają one centralną koncepcję kazania, jest standardową formą wstępu.”
- Inne opcje – Więcej sugestii: Ciekawe cytaty, uderzające statystyki, lekcje przedmiotowe i inne.
Co z twoją konkluzją kazania? Celem zakończenia kazania jest podsumowanie (końcowe podsumowanie), napomnienie (końcowe zastosowanie), podniesienie (punkt kulminacyjny) i zakończenie (zakończenie) (str. 234-236). Ilustracja jest dobrym sposobem na zakończenie kazania. I oczywiście, koniec twojego kazania to dobry moment, aby pokazać, jak tekst wskazuje na Jezusa.
Pisz Ciało Kazania
Pisz każde słowo, które wypowiesz. Bądź jasny. Usuń wszystkie niepotrzebne słowa. To się zmienia, ale zwykle jest to około 3800 – 5000 słów.
Redukcja do konspektu
Słyszałem wielu, którzy mówili, że piszą pełny rękopis dla jasności, ale potem redukują go do konspektu, aby zanieść go na ambonę. Zakładam, że Chapell sugeruje to, aby upewnić się, że nie utkniesz w swoich notatkach podczas głoszenia kazania. Podczas gdy twój rękopis kazania jest pisany z myślą o głoszeniu, a nie o publikacji, pomocne jest edytowanie tak wiele, jak to tylko możliwe, aby zwiększyć przejrzystość.
Praktyka
Niektórzy lubią ćwiczyć kazanie przed wygłoszeniem. Słyszałem o jednym pastorze, który czyta na głos swoje kazanie lub rozszerzony konspekt co najmniej sześć razy. To bardzo dużo. Jeden z moich przyjaciół pastorów mówi, że nie lubi ćwiczyć swoich kazań przed ich wygłoszeniem, ponieważ traci się wtedy „świeżość” kazania. To w dużej mierze zależy od twojej osobowości i doświadczenia kaznodziejskiego, ale myślę, że jakaś metoda na przećwiczenie kazania pomoże.
Ja lubię przećwiczyć moje kazanie raz na głos. I czytam je w kółko, zawsze upewniając się, że przejrzałem je przynajmniej raz w niedzielę rano. Chodzi o to, abyś tak dobrze poznał swój materiał, że będziesz przygotowany do przedstawienia go dobrze bez konieczności zaglądania do notatek.
Modlitwa
Powracamy do modlitwy, która naprawdę powinna być włączona w proces tak często, jak to możliwe. Modlitwa jest niezbędna. Nie polegaj wyłącznie na swoich zdolnościach intelektualnych i umiejętnościach homiletycznych. Potrzebujesz nadprzyrodzonej mocy Boga, aby wskrzeszać umarłych, zachęcać strapionych i trapić wygodnych. Bez Bożej pomocy twoje kazanie trafi w głuche ucho.
O co jeszcze warto się modlić? Propozycje: śmiałość, wierność tekstowi, duchowe owoce, oświecenie, za ludzi, którym będziesz głosił kazanie, wolność na ambonie, aby Słowo Boże nie wróciło nieważne, abyś był sobą i zapomniał o sobie. I cokolwiek jeszcze jest potrzebne lub przychodzi ci na myśl.
Głoszenie
Już czas na głoszenie. Pomodliłeś się, przestudiowałeś swój fragment, ułożyłeś najlepsze kazanie, jakie potrafisz, i jesteś gotowy do działania. Nadszedł czas, aby ubrać się odpowiednio, dotrzeć do kościoła wcześniej i zrobić wszystko, co jest potrzebne, aby pomóc ci w głoszeniu. Jak mówi Martyn Lloyd-Jones: „Głoszenie to teologia płynąca przez człowieka, który płonie.”
Mam nadzieję, że to było pomocne. Koniecznie sprawdź książkę Bryana Chapella o zwiastowaniu