Billie Holiday na zawsze będzie znana ze swojego uduchowionego głosu. Jako produkt ery jazzu lat 20-tych, wykonawczyni „God Bless the Child” stała się ikoną kultury.
Jej prowokacyjne brzmienie wciąż przyciąga uwagę artystów na całym świecie. W połączeniu z jej umiejętnościami pisania piosenek, Holiday miała talent do przekształcania każdej ballady w swoją własną wersję kreatywności i perfekcji. Nieznany dla wielu, utalentowany muzyk urodził się pod innym nazwiskiem.
The making of a musical icon
Billie Holiday miała burzliwe dzieciństwo, jak podaje jej strona internetowa. Była często zaniedbywana i wykorzystywana przez znajomych swojej młodej matki. Mając zaledwie dziewięć lat, piosenkarka została zmuszona do zamieszkania w zakładzie dla trudnych afroamerykańskich dziewcząt.
Podczas seksualnego i fizycznego wykorzystywania w dzieciństwie, Holiday przeniosła się z matką do Nowego Jorku i zaczęła pracować jako prostytutka w wieku zaledwie 13 lat.
Holiday znalazła ukojenie w dźwiękach wielkich gwiazd jazzu, takich jak Louis Armstrong i Bessie Smith. Pomimo braku profesjonalnego wykształcenia i nieumiejętności czytania muzyki, zdeterminowana piosenkarka rozpoczęła przesłuchania w klubach nocnych Harlemu.
Do 18 roku życia Holiday przeżyła trudy, których wielu dorosłych nigdy nie byłoby w stanie znieść. Producent John Hammond zobaczył występ Holiday i był urzeczony jej potężną prezencją. Przedstawił ją bandleaderowi Benny’emu Goodmanowi.
Tworzenie niezapomnianej muzyki było tym, co Billie Holiday robiła
Billie Holiday śpiewała prawdę, ale zapłaciła za to cenę. BILLIE jest dostępny w kinach i na żądanie w najbliższy piątek, 4 grudnia. Odwiedź https://t.co/RJp0xSLpqT aby dowiedzieć się więcej.
„Porywający dokument o mistrzyni wokalistyki jazzowej” – Variety.
W celu zdobycia materiałów promocyjnych, odwiedź https://t.co/kKILTjw13B pic.twitter.com/8YJaxp0G7E– Billie Holiday (@BillieHolidayHQ) December 3, 2020
Pierwszym komercyjnym wydawnictwem Holiday było zaśpiewanie ścieżek wokalnych dla Goodmana na płycie „Your Mother’s Son-In-Law”. W 1934 roku nagrała swój przebój z pierwszej dziesiątki, „Riffin' the Scotch.”
W następnym roku, melancholijna piosenkarka wystąpiła z Duke’m Ellingtonem w filmie Symphony in Black. Wydała także „Miss Brown to You” i „What a Little Moonlight Can Do.”
W 1937 roku, znana już pod pseudonimem „Lady Day”, Holiday rozpoczęła tournée z Count Basie Orchestra. Współpracowała również z Artie Shawem, stając się pierwszą afroamerykańską piosenkarką związaną z białą orkiestrą.
Jak Holiday dojrzewała, tak samo dojrzewał jej charakterystyczny styl. Zaczęła nosić kwiaty gardenii we włosach i rozwinęła sceniczną osobowość, odchylając głowę do tyłu, gdy śpiewała.
Zaczęła pisać piosenki o osobistych doświadczeniach, takie jak „My Man” i „T’aint Nobody’s Business If I Do”. Kontrowersyjna ballada o linczu, „Strange Fruit,” stała się jedną z jej najbardziej rozpoznawalnych piosenek.
Nazwisko, z którym urodziła się Billie Holiday
7 kwietnia 1915 roku Holiday urodziła się w Filadelfii, jako nieślubna nastolatka. Nadano jej imię Eleanora Fagan. Biography.com podaje, że „niektóre źródła podają, że jej miejscem urodzenia było Baltimore, Maryland, a jej akt urodzenia podobno brzmi 'Elinore Harris'.”
Niezależnie od tego, w jakim stanie się urodziła, Holiday zmieniła nazwisko na początku lat 20-tych, kiedy śpiewała w nocnych klubach Harlemu. Wybrała Billie z powodu aktorki, którą podziwiała, Billie Dove. Jej nazwisko, Holiday, pochodzi od jej biologicznego ojca, muzyka jazzowego Clarence Holiday.
Dynamiczna piosenkarka żyła krótko, tragicznie umierając w 1959 roku z powodu powikłań związanych z narkotykami i alkoholem. Miała zaledwie 44 lata.
Spuścizna Billie Holiday
RELATED: Whitney Houston Was Offered a Role In 'The Five Heartbeats' and Regretted Not Taking It
Do 1947 roku młoda muzyk znalazła się w uzależnieniu od heroiny. Po aresztowaniu za posiadanie narkotyków została skazana na pobyt w zakładzie federalnym. Nie mogąc już pracować w klubach, zaczęła grać w salach koncertowych. Wkrótce po wyjściu na wolność Holiday wystąpiła przed wyprzedanym tłumem w Carnegie Hall.
W 1956 r. Holiday napisała autobiografię Lady Sings the Blues, przedstawiającą opowieści i horrory o jej wychowaniu i dojściu do sławy w przemyśle rozrywkowym. W 1972 roku książka ta stała się popularnym filmem z Dianą Ross w roli głównej.
Holiday, która występowała przez kilka dekad, na zawsze pozostanie zapamiętana jako jedna z najlepszych wokalistek jazzowych wszech czasów. W 2000 roku uduchowiona wokalistka została włączona do Rock and Roll Hall of Fame.