Biblia mówi, że kiedy patriarcha Jakub umierał, pobłogosławił każdego ze swych dwunastu synów (Rdz 49:1-28). Błogosławieństwa te zawierały również proroctwa dotyczące losu plemienia każdego z synów w Kanaanie.

Plemiona te znane były jako dwanaście plemion Izraela, nazwanych tak na cześć Jakuba, którego imię również brzmiało Izrael (Rdz 32,28).

Dwanaście plemion nosiło imiona synów Jakuba: Reuben, Symeon, Lewi, Juda, Dan, Neftali, Gad, Aszer, Issachar, Zebulun, Józef i Beniamin.

Poniżej omówiono błogosławieństwa każdego z plemion oraz lekcje, jakich możemy się od nich nauczyć.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Reuben?

Do swego pierworodnego syna, Reubena, Jakub powiedział:

„Reuben, ty jesteś moim pierworodnym… wyróżniającym się siłą honoru. Burzliwy jak wody, nie będziesz się już wybijał, bo wszedłeś na łoże twego ojca i je zbezcześciłeś” (Rdz 49,3-4).

Jako pierworodny mężczyzna, Reuben miał prawo do podwójnego dziedzictwa, królestwa i kapłaństwa. Jednak Reuben stracił to wszystko, gdy dopuścił się cudzołóstwa z Bilhą, konkubiną Jakuba (Rdz 35,22).

W konsekwencji grzechu Reubena, Jakub przyjął synów Józefa, Manasesa i Efraima, jako swoich własnych, skutecznie przenosząc prawo pierworodnego Reubena do podwójnego dziedzictwa na jego młodszego brata Józefa (Rdz 48,5).

Jakub pominął Reubena, dając królestwo swojemu synowi Judzie, a kapłaństwo swojemu synowi Lewiemu.

W ten sposób, chociaż Reuben nie został wydziedziczony, on i jego plemię stracili swoją pozycję z powodu grzechu.

Historia plemienia Reubena jest świadectwem rujnujących konsekwencji, które wynikają z braku kontroli nad naszymi pragnieniami. Jakub opisał Reubena jako „burzliwego jak woda”

Woda jest nieprzewidywalna i może albo podtrzymywać życie, albo je niszczyć. Podobnie, poziom samokontroli danej osoby może przynieść jej sukces lub zniszczenie.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Simeon?

Jakob połączył błogosławieństwo swojego drugiego syna, Symeona, z błogosławieństwem swojego trzeciego syna, Lewiego:

„Symeon i Lewi są braćmi – ich miecze są bronią przemocy… ponieważ zabijali ludzi w swoim gniewie… Przeklęty będzie ich gniew, tak srogi, i ich furia, tak okrutna! Rozproszę ich w Jakubie i rozproszę ich w Izraelu” (Rdz 49, 5-7).

Jakub przeklął Symeona i Lewiego za ich gniew, spowodowany po części ich okrutnym zniszczeniem Szechemitów, którzy napadli na ich siostrę Dinę (Rdz 34, 24-30). Gniew Symeona i Lewiego charakteryzowały akty okrucieństwa, a nie sprawiedliwego oburzenia.

Jako karę za ich okrucieństwo Jakub przeklął plemiona Symeona i Lewiego, aby zostały rozproszone po całym Izraelu.

Przepowiednia ta spełniła się w przypadku plemienia Symeona, ponieważ było ono tak małe, że musiało dzielić swoje terytorium z większym i potężniejszym plemieniem Judy (Księga Liczb 26:14; Księga Jozuego 19:1-9).

Lekcja z plemienia Symeona jest taka, że złośliwy gniew uniemożliwia nam oddzielenie grzesznika od grzechu, co może spowodować, że sami zaangażujemy się w grzeszne czyny.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Levi?

W przeciwieństwie do losu plemienia Symeona, los plemienia Lewiego jest lekcją zarówno kary, jak i łaski.

Szczególnie, plemię Lewiego zostało, rzeczywiście, ukarane przez nieotrzymanie żadnej własnej ziemi i konieczność życia w rozproszeniu na ziemiach należących do jego bratnich plemion (Joz 13:14; Liczb 35:2).

Jednakże, plemię Lewiego zostało również obdarzone łaską w tym, że Bóg wyświęcił Lewitów na kapłanów i tylko Boża łaska mogła przekształcić złośliwego Lewiego w założyciela kapłańskiego plemienia!

Jako chrześcijan, uczy nas to, że nawet ci dotknięci brutalną naturą mogą otrzymać łaskę, jeśli poświęcą swoje życie pokorze i służbie.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Judah?

Każda dyskusja na temat plemienia Judy musi rozpocząć się od jego najbardziej znaczącego potomka – Jezusa Chrystusa. Błogosławieństwo Jakuba dla jego czwartego syna, Judy, było prorocze:

„Judo, twoi bracia będą cię chwalić… synowie twego ojca będą ci się kłaniać… Jak lew przykucnie i położy się… Berło nie odstąpi od Judy, posłuszeństwo narodów będzie jego” (Księga Rodzaju 49:8-10).

Z tego błogosławieństwa dowiadujemy się, że Juda będzie potężnym narodem, godnym pochwały. Błogosławieństwo Jakuba porównuje również plemię Judy do lwa, króla wszystkich zwierząt, który nie boi się żadnego innego zwierzęcia, mimo że ma wrogów, którzy chcą go zabić.

W porównaniu z nim Pismo Święte nazywa Jezusa „Królem królów” (Obj. 17:14), który również nie boi się nikogo, a jednak ma wrogów, którzy chcą wymazać Jego imię z ziemi.

Przepowiednia, że berło „nie odstąpi od Judy”, świadczy o supremacji i wiecznym panowaniu Jezusa.

Lekcja jest taka, że pomimo pogardy świata dla Chrystusa, my, jako chrześcijanie, mamy pozostać Mu wierni.

Jak jasno wynika z proroctwa Jakuba i ewangelii, rządy Jezusa będą wieczne, a na Jego imię ugnie się każde kolano (Flp 2:10-11).

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Dan?

Błogosławiąc swego piątego syna, Dana, Jakub przepowiedział, że:

„Dan zapewni sprawiedliwość swojemu ludowi jako jedno z plemion Izraela. Dan będzie wężem przy drodze (…), który gryzie konia w pięty, tak że jego jeździec przewraca się do tyłu” (Księga Rodzaju 49:16-17).

To, że Dan został nazwany „wężem” przez swego ojca, rzuca światło na przyszłe ciemne sprawki tego plemienia. W szczególności plemieniu Dana przydzielono żyzną ziemię w Kanaanie, ale nie udało mu się jej podbić.

Mimo że Bóg obiecał, iż plemię to ostatecznie posiądzie tę ziemię, wzięło ono sprawy w swoje ręce i najechało pokojowo nastawiony naród, aby zamiast tego zająć tę ziemię (Sdz 18:1-31).

Co więcej, plemię to zaczęło czcić bożki. Warto zauważyć, że plemię Dana jest pominięte wśród plemion Izraela wspomnianych w czasie Ucisku (Objawienie 7:4-8).

Jako chrześcijanom, historia Dana przypomina nam, jak łatwo możemy skompromitować naszą wiarę, gdy podążamy za własną wolą, a nie za wolą Boga.

W czasach próby ważne jest, aby pamiętać, że Boże plany są zawsze w naszym najlepszym interesie (Jeremiasza 29:11).

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Naphtali?

Szósty syn Jakuba, Neftali, otrzymał to krótkie, ale pełne nadziei błogosławieństwo:

Naftali to łania uwolniona, która rodzi piękne młode (Rdz 49,21).

Mojżesz dodał, że Neftali był „obfity w łaskę Pana” (Pwt 33,23).

Mimo tych błogosławieństw, plemię Neftalego nie posłuchało Boga, żyjąc wśród Kananejczyków (Sdz 1,33) i wątpiąc w Boga, gdy Bóg wybrał ich do walki z Kananejczykami (Sdz 4,6-9).

Jednakże plemię to wsparło później nowo koronowanego króla Dawida, a także odegrało kluczową rolę w budowie świątyni króla Salomona (1 Kronik 12:34; 1 Królewska 7:13-47).

Plemię to uczy nas, że natura ludzka jest często sprzeczna, pełna momentów odwagi i tchórzostwa, posłuszeństwa i lekceważenia. Co najważniejsze, plemię to udowadnia, że Bóg ostatecznie błogosławi najmniejszym.

Widzimy to tutaj, ponieważ plemię to żyło w Galilei, która, pomimo swojego niskiego statusu w tamtych czasach, będzie pierwszym obszarem, w którym Jezus będzie głosił o Królestwie Bożym.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Gad?

Błogosławiąc siódmego syna, Gada, Jakub podkreślił jego militarną sprawność:

Gad zostanie zaatakowany przez bandę najeźdźców, ale on zaatakuje ich od tyłu (Rdz 49,19).

Plemię Gada otrzymało to, co najlepsze w nowo zdobytej Ziemi Obiecanej, w nagrodę za wierne posłuszeństwo Bogu podczas podboju i za rolę, jaką odegrało, pomagając bratnim plemionom zabezpieczyć ich terytoria (Księga Powtórzonego Prawa 33:20-21; Księga Liczb 32:18).

Nauka płynąca z plemienia Gada jest taka, że będziemy zbierać nagrody za niezłomne posłuszeństwo Bogu. Plemię to uczy nas również, aby patrzeć dalej niż tylko na zaspokojenie własnych potrzeb i pomagać innym w osiągnięciu ich celów.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Asher?

Błogosławieństwo Jakuba dla jego ósmego syna, Aszera, zapowiadało materialny dobrobyt:

Pokarm Aszera będzie obfity; dostarczy on przysmaków nadających się dla króla (Rdz 49,20).

Mojżesz również błogosławi Aszera, mówiąc: „Niech będzie uprzywilejowany przez swoich braci” (Pwt 33,24).

Biblia mówi nam, że były czasy, gdy plemię Aszera robiło to, co chciał Bóg, np. pomagało Gedeonowi pokonać wrogów Izraela (Sdz 6,35), a także czasy, gdy plemię robiło to, co chciało, np. odmawiało pomocy swoim współtowarzyszom Izraelitom w walce z Kananejczykami (Sdz 5,17).

Podobnie jak plemię Aszera, wielu chrześcijan jest dziś bogato błogosławionych, a jednak często miotają się między robieniem tego, co wiedzą, że powinni robić, a robieniem tego, co chcą robić.

Jednakże, opierając się na wielu błogosławieństwach tego plemienia, możemy znaleźć pocieszenie w przypuszczeniu, że szczere próby plemienia Aszera, by żyć pobożnie, przeważyły nad ich ludzkimi wadami.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Issachar?

Jakob powiedział do swego dziewiątego syna, Issachara:

„Issachar jest surowym osłem leżącym wśród zagród dla owiec. Gdy zobaczy, jak dobre jest miejsce jego spoczynku i jak przyjemna jest jego ziemia, ugnie swe ramię pod ciężarem i podda się przymusowej pracy” (Rdz 49, 14-15).

Naukowcy nie są zgodni co do znaczenia błogosławieństwa Jakuba dla Issachara. Wiemy jednak, że bycie nazywanym „osłem” w czasach biblijnych było dobrą rzeczą, ponieważ królowie jeździli na osłach (Mt 21:1-11; 1 Krl 1:33).

Ponadto, błogosławieństwo to mówi nam, że Issachar otrzymał żyzną ziemię i po uświadomieniu sobie jej znaczenia, poświęcił się pracy na roli.

Może wniosek z proroctwa o Issacharze jest taki, że ci, którzy poddają się swojej pracy, zbierają korzyści ze swojej pracy.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Zebulun?

Do swego dziesiątego syna, Zebuluna, Jakub krótko prorokował:

„Zebulun będzie mieszkał nad brzegiem morza i stanie się przystanią dla okrętów; jego granica rozciągnie się aż do Sydonu” (Rdz 49,13).

Choć niewiele wiemy o Zebulonie jako człowieku, wiemy, że jego plemię, zgodnie z proroctwem, mieszkało nad morzem (Pwt 33,19) i było znane z dzielnych, lojalnych wojowników (1Kronik 12,33).

Może lekcja, którą można wyciągnąć z reputacji tego plemienia jest taka, że są błogosławieństwa, które można mieć żyjąc blisko natury i praktykując męstwo i lojalność.

12 Plemion Izraela: What Can We Learn from the Tribe of Joseph?

Jakub pobłogosławił swego jedenastego – i ulubionego – syna, Józefa, mówiąc:

„Józef jest płodnym krzewem winnym… z goryczą atakowali go łucznicy… ale jego łuk pozostał niewzruszony… z powodu twojego ojca Bóg błogosławi cię błogosławieństwami z nieba” (Rdz 49, 22-26).

Za niezłomną wierność Józefa Jakub nagrodził go podwójną porcją ziemi, adoptując dwóch synów Józefa, Efraima i Manasesa, jako swoich własnych (Rdz 48, 5).

Chociaż adopcja ta technicznie podzieliła plemię Józefa na dwie części, dla celów tego artykułu plemiona Efraima i Manasesa są wspólnie określane jako plemię Józefa.

W historii Józefa dowiadujemy się, że wiara i pokora Józefa przyniosły mu przychylność ojca i zapewniły pomyślną przyszłość jego synom Efraimowi i Manasesowi.

Co więcej, gotowość Józefa do przebaczenia swoim braciom, pomimo ich ciężkiego znęcania się nad nim, ocaliła cały Izrael podczas głodu (Rdz 42).