James Ussher, (ur. 4 stycznia 1581 w Dublinie, Irlandia – zm. 21 marca 1656 w Reigate, Surrey, Anglia), angielsko-irlandzki prałat Kościoła anglikańskiego, znany ze swej aktywności w polityce religijnej i pracy nad tekstami patrystycznymi, zwłaszcza nad chronologią Starego Testamentu.

Poświęcony na kapłana w 1601 r., Ussher został profesorem (1607-21) i dwukrotnie wicekanclerzem (1614, 1617) uniwersytetu, na którym uzyskał licencjat, Trinity College w Dublinie. W 1621 r. został biskupem Meath, a w 1625 r. arcybiskupem Armagh. Ussher został prymasem całej Irlandii w 1634 roku. W 1642 r., kiedy wybuchła wojna domowa, przebywał w Anglii i nigdy nie powrócił do Irlandii. Zdobywszy szacunek zarówno anglikanów, jak i purytanów, zaproponował w 1641 r. metodę połączenia episkopalnej i prezbiteriańskiej formy rządów kościelnych w Kościele Anglii. Jako rojalista, bezskutecznie doradzał Karolowi I, by nie zgadzał się na egzekucję Thomasa Wentwortha, hrabiego Strafford, w celu uspokojenia Parlamentu. Ussher był krótko biskupem Carlisle w 1642 r., zanim przeniósł się do Oksfordu. Odrzucając zaproszenie do udziału w Westminster Assembly of Divines (1643-49), głosił kazania przeciwko jego legalności. Od 1647 do 1654 r. był kaznodzieją w Lincoln’s Inn w Londynie.

Ussher pisał szeroko o chrześcijaństwie w Azji Mniejszej, o episkopacie i przeciwko rzymskiemu katolicyzmowi. Jako znawca języków semickich, opowiadał się za wiarygodnością hebrajskiego tekstu Starego Testamentu i zatrudnił agenta na Bliskim Wschodzie, który zbierał dla niego biblijne i inne manuskrypty. Ignacego z Antiochii, na temat którego opublikował prace w 1644 i 1647 r. Uczeni do dziś szanują go za trafne rozróżnienie między autentycznymi a fałszywymi listami św. Ignacego z Antiochii, na temat których opublikował prace w 1644 i 1647 r. W powszechnej świadomości można znaleźć Biblie utrwalające jego badania chronologiczne (opublikowane w latach 50. XVI w.), które datowały powstanie wszechświata na 4004 r. p.n.e. Data ta została powszechnie przyjęta na Zachodzie. Data ta była powszechnie akceptowana w świecie zachodnim aż do XIX wieku. Ussher miał wspaniałą bibliotekę, która obecnie znajduje się na Uniwersytecie w Dublinie.