35. prezydent Stanów Zjednoczonych, senator USA, kongresmen USA, autor nagrodzony Pulitzerem. Był starszym bratem prokuratora generalnego USA i senatora USA Roberta F. „Bobby’ego” Kennedy’ego oraz senatora USA Edwarda M. „Teda” Kennedy’ego. Był najmłodszym wybranym prezydentem USA i pierwszym katolikiem, który objął ten urząd. Jako drugi syn bogatego biznesmena Josepha Patricka Kennedy’ego i Rose Fitzgerald Kennedy, urodził się w życiu pełnym przywilejów, ale cierpiał na różne dolegliwości zdrowotne, w tym krztusiec, zapalenie wyrostka robaczkowego i szkarlatynę. Joseph Patrick Kennedy uczył swoje dzieci, aby były konkurencyjne w każdym aspekcie życia, ale podkreślał rolę służby publicznej. Młody Jack uczył się w prywatnych szkołach, a po tym jak jego ojciec został mianowany ambasadorem USA w Anglii, studiował w London School of Economics. Po powrocie do Massachusetts zapisał się na Uniwersytet Harvarda, gdzie studiował nauki polityczne z naciskiem na stosunki międzynarodowe, jednocześnie biorąc udział w szkolnej drużynie futbolowej i pływackiej. Później zdobył doświadczenie, pracując jako sekretarz dla swojego ojca w Anglii. Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, zaciągnął się do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Awansował do stopnia porucznika i był dowódcą statku PT-109. Podczas patrolu u wybrzeży Wysp Salomona łódź została rozerwana na dwie części przez japoński niszczyciel, w wyniku czego zginęło dwóch członków załogi. Pozostały personel został wyrzucony do wody. Kennedy przez cztery godziny płynął do pobliskiej wyspy, ciągnąc za kamizelkę ratunkową rannego marynarza. Kennedy postanowił sam wypłynąć w poszukiwaniu pomocy i po kilku kolejnych godzinach spędzonych w wodzie dotarł do kolejnej wyspy, gdzie nawiązał kontakt z miejscowymi rybakami. Wyrył wiadomość na orzechu kokosowym i przekazał ją rybakom, którzy z kolei przekazali ją sojusznikom. Kennedy i jego załoga zostali wkrótce uratowani. Przeżycia te spowodowały jednak dalsze uszkodzenie i tak już osłabionego kręgosłupa, co utrudniało Kennedy’emu życie do końca życia. W czasie wojny starszy brat Kennedy’ego, Joseph „Joe”, zginął w katastrofie lotniczej. Gdy Joe odszedł, uwaga przesunęła się na Jacka, który miał być przygotowywany do kariery politycznej i ostatecznego celu, jakim była prezydentura. Uznany za bohatera wojennego, Kennedy ubiegał się o mandat w lokalnym Kongresie Demokratów i wygrał. W 1952 r. został wybrany na senatora z Massachusetts, a w 1953 r. poślubił piękną Jacqueline Lee Bouvier, córkę bogatego maklera giełdowego, 12 lat młodszą od Kennedy’ego. W latach 50. para zyskała ogólnokrajową uwagę, m.in. wystąpiła w telewizyjnym programie wywiadowczym Edwarda R. Murrowa „Person to Person”. Popularność Kennedy’ego w Senacie wzrosła do tego stopnia, że był on brany pod uwagę jako kandydat na kandydata na prezydenta z ramienia Demokratów w 1956 r., Adlai Stevensona. Otrzymał nagrodę Pulitzera za książkę „Profiles in Courage” (1957). Jednakże Kennedy’emu zaczęły towarzyszyć dalsze komplikacje zdrowotne, w tym ciągła walka z chorobą Addisona, która często osłabiała jego siły i wigor. Z powodu chronicznego bólu pleców otrzymywał regularne zastrzyki z kortyzonu. W 1960 r. rozpoczął kampanię prezydencką, obiecując nowy rozdział w Ameryce dla młodego pokolenia urodzonego w XX wieku. Jego republikańskim rywalem był wiceprezydent Richard Nixon. Ich debata telewizyjna przeszła do historii. Podczas gdy Nixon wyglądał na niepewnego siebie, Kennedy sprawiał wrażenie pewnego siebie i skupionego. Powszechnie uważa się, że debata ta wpłynęła na przychylność wielu osób wobec Kennedy’ego. Wybory prezydenckie w 1960 r. rozstrzygnęły się najwęższym z marginesów (nieco ponad 100 000 głosów), a zwycięzcą został Kennedy. Podczas swojego przemówienia inauguracyjnego wygłosił on słynne już zdanie: „Nie pytaj, co twój kraj może zrobić dla ciebie, zapytaj, co ty możesz zrobić dla swojego kraju”. Kennedy nie musiał długo czekać na swoje pierwsze wyzwanie. W kwietniu 1961 roku napięcie w stosunkach z dyktatorem Kuby Fidelem Castro osiągnęło punkt krytyczny. Opracowano plan wyzwolenia kraju spod rządów Castro, przygotowany przez Centralną Agencję Wywiadowczą (CIA). Kennedy zaaprobował tę operację. Rezultatem była totalna katastrofa, która stała się znana jako „Zatoka Świń”. Nauczył się na swoich błędach i w następnym roku, w październiku 1962 roku, doszło do drugiej sytuacji z Kubą. Związek Radziecki zaczął rozmieszczać na Kubie stanowiska rakietowe skierowane w stronę Stanów Zjednoczonych. Kraj stanął w obliczu poważnej możliwości wybuchu wojny nuklearnej z Sowietami. W ciągu następnych kilku dni między Kennedym a Nikitą Chruszczowem doszło do wymiany kilku wiadomości. Kennedy wygłosił w telewizji przemówienie, w którym opowiedział się za wprowadzeniem kwarantanny na Kubie do czasu rozebrania baz. Sowieci wycofali się i usunęli bazy. Wydarzenie, które dziś znane jest jako „kubański kryzys rakietowy”, pokazało zdolność Kennedy’ego do bezpiecznego poprowadzenia Stanów Zjednoczonych z dala od tego, co mogło być kończącą świat wojną. Pozostała część jego urzędowania była świadkiem, jak Ruch Praw Obywatelskich nabierał rozpędu, doszło do napiętej sytuacji z gubernatorem Alabamy George’em Wallacem, który odmówił czarnym studentom wstępu na Uniwersytet Alabamski, co spowodowało konieczność użycia wojsk federalnych i decyzję o dalszych działaniach wojennych w Wietnamie. Kennedy rozwinął amerykański program kosmiczny, aby móc konkurować z Sowietami. Dodatkowo powołał do życia Korpus Pokoju. Obawa przed utratą poparcia na południu z powodu jego polityki wobec praw obywatelskich skłoniła Kennedy’ego do udania się w podróż do Dallas w Teksasie. Podczas przejazdu w Downtown, Dallas 22 listopada 1963 roku, w towarzystwie pani Kennedy, gubernatora Teksasu Johna B. Connally’ego i jego żony Nellie, Kennedy został śmiertelnie postrzelony w tył szyi i głowy. Cały kraj pogrążył się w żałobie. Przez następne dwa dni jego trumna z flagą spoczywała w stolicy USA. Został złożony na Narodowym Cmentarzu w Arlington 25 listopada 1963 roku. W latach, które upłynęły od jego śmierci, pojawiły się szczegóły dotyczące rzekomych romansów pozamałżeńskich, w tym spotkań z gwiazdą filmową Marilyn Monroe. Ponadto, powszechnie uważa się, że Lee Harvey Oswald, domniemany zabójca, nie działał sam. Właściciel klubu nocnego w Dallas, Jack Ruby, zastrzelił Oswalda w telewizji na żywo dwa dni po śmierci Kennedy’ego. To jeszcze bardziej wzmogło spekulacje na temat spisku. Żaden solidny dowód nigdy nie potwierdził takiej teorii. Mimo to Kennedy pozostaje jednym z najbardziej popularnych prezydentów w historii USA.

35. prezydent Stanów Zjednoczonych, senator USA, kongresmen USA, autor nagrodzony Pulitzerem. Był starszym bratem prokuratora generalnego USA i senatora USA Roberta F. „Bobby’ego” Kennedy’ego oraz senatora USA Edwarda M. „Teda” Kennedy’ego. Był najmłodszym wybranym prezydentem USA i pierwszym katolikiem, który objął ten urząd. Jako drugi syn bogatego biznesmena Josepha Patricka Kennedy’ego i Rose Fitzgerald Kennedy, urodził się w życiu pełnym przywilejów, ale cierpiał na różne dolegliwości zdrowotne, w tym krztusiec, zapalenie wyrostka robaczkowego i szkarlatynę. Joseph Patrick Kennedy uczył swoje dzieci, aby były konkurencyjne w każdym aspekcie życia, ale podkreślał rolę służby publicznej. Młody Jack uczył się w prywatnych szkołach, a po tym jak jego ojciec został mianowany ambasadorem USA w Anglii, studiował w London School of Economics. Po powrocie do Massachusetts zapisał się na Uniwersytet Harvarda, gdzie studiował nauki polityczne z naciskiem na stosunki międzynarodowe, jednocześnie biorąc udział w szkolnej drużynie futbolowej i pływackiej. Później zdobył doświadczenie, pracując jako sekretarz dla swojego ojca w Anglii. Po przystąpieniu Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej, zaciągnął się do Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych. Awansował do stopnia porucznika i był dowódcą statku PT-109. Podczas patrolu u wybrzeży Wysp Salomona łódź została rozerwana na dwie części przez japoński niszczyciel, w wyniku czego zginęło dwóch członków załogi. Pozostały personel został wyrzucony do wody. Kennedy przez cztery godziny płynął do pobliskiej wyspy, ciągnąc za kamizelkę ratunkową rannego marynarza. Kennedy postanowił sam wypłynąć w poszukiwaniu pomocy i po kilku kolejnych godzinach spędzonych w wodzie dotarł do kolejnej wyspy, gdzie nawiązał kontakt z miejscowymi rybakami. Wyrył wiadomość na orzechu kokosowym i przekazał ją rybakom, którzy z kolei przekazali ją sojusznikom. Kennedy i jego załoga zostali wkrótce uratowani. Przeżycia te spowodowały jednak dalsze uszkodzenie i tak już osłabionego kręgosłupa, co utrudniało Kennedy’emu życie do końca życia. W czasie wojny starszy brat Kennedy’ego, Joseph „Joe”, zginął w katastrofie lotniczej. Gdy Joe odszedł, uwaga przesunęła się na Jacka, który miał być przygotowywany do kariery politycznej i ostatecznego celu, jakim była prezydentura. Uznany za bohatera wojennego, Kennedy ubiegał się o mandat w lokalnym Kongresie Demokratów i wygrał. W 1952 r. został wybrany na senatora z Massachusetts, a w 1953 r. poślubił piękną Jacqueline Lee Bouvier, córkę bogatego maklera giełdowego, 12 lat młodszą od Kennedy’ego. W latach 50. para zyskała ogólnokrajową uwagę, m.in. wystąpiła w telewizyjnym programie wywiadowczym Edwarda R. Murrowa „Person to Person”. Popularność Kennedy’ego w Senacie wzrosła do tego stopnia, że był on brany pod uwagę jako kandydat na kandydata na prezydenta z ramienia Demokratów w 1956 r., Adlai Stevensona. Za swoją książkę „Profiles in Courage” (1957) otrzymał nagrodę Pulitzera. Jednak Kennedy’emu zaczęły towarzyszyć dalsze komplikacje zdrowotne, w tym ciągła walka z chorobą Addisona, która często osłabiała jego siły i wigor. Z powodu chronicznego bólu pleców otrzymywał regularne zastrzyki z kortyzonu. W 1960 r. rozpoczął kampanię prezydencką, obiecując nowy rozdział w Ameryce dla młodego pokolenia urodzonego w XX wieku. Jego republikańskim rywalem był wiceprezydent Richard Nixon. Ich debata telewizyjna przeszła do historii. Podczas gdy Nixon wyglądał na niepewnego siebie, Kennedy sprawiał wrażenie pewnego siebie i skupionego. Powszechnie uważa się, że debata ta wpłynęła na przychylność wielu osób wobec Kennedy’ego. Wybory prezydenckie w 1960 r. rozstrzygnęły się najwęższym z marginesów (nieco ponad 100 000 głosów), a zwycięzcą został Kennedy. Podczas swojego przemówienia inauguracyjnego wygłosił on słynne już zdanie: „Nie pytaj, co twój kraj może zrobić dla ciebie, zapytaj, co ty możesz zrobić dla swojego kraju”. Kennedy nie musiał długo czekać na swoje pierwsze wyzwanie. W kwietniu 1961 roku napięcie w stosunkach z dyktatorem Kuby Fidelem Castro osiągnęło punkt krytyczny. Opracowano plan wyzwolenia kraju spod rządów Castro, przygotowany przez Centralną Agencję Wywiadowczą (CIA). Kennedy zaaprobował tę operację. Rezultatem była totalna katastrofa, która stała się znana jako „Zatoka Świń”. Nauczył się na swoich błędach i w następnym roku, w październiku 1962 roku, doszło do drugiej sytuacji z Kubą. Związek Radziecki zaczął rozmieszczać na Kubie stanowiska rakietowe skierowane w stronę Stanów Zjednoczonych. Kraj stanął w obliczu poważnego zagrożenia wojną nuklearną z Sowietami. W ciągu następnych kilku dni między Kennedym a Nikitą Chruszczowem doszło do wymiany kilku wiadomości. Kennedy wygłosił w telewizji przemówienie, w którym opowiedział się za wprowadzeniem kwarantanny na Kubie do czasu rozebrania baz. Sowieci wycofali się i usunęli bazy. Wydarzenie, które dziś znane jest jako „kubański kryzys rakietowy”, pokazało zdolność Kennedy’ego do bezpiecznego poprowadzenia Stanów Zjednoczonych z dala od tego, co mogło być kończącą świat wojną. Pozostała część jego urzędowania była świadkiem, jak Ruch Praw Obywatelskich nabierał rozpędu, doszło do napiętej sytuacji z gubernatorem Alabamy George’em Wallacem, który odmówił czarnym studentom wstępu na Uniwersytet Alabamski, co spowodowało konieczność użycia wojsk federalnych i decyzję o dalszych działaniach wojennych w Wietnamie. Kennedy rozwinął amerykański program kosmiczny, aby móc konkurować z Sowietami. Dodatkowo powołał do życia Korpus Pokoju. Obawa przed utratą poparcia na południu z powodu jego polityki wobec praw obywatelskich skłoniła Kennedy’ego do udania się w podróż do Dallas w Teksasie. Podczas przejazdu w centrum Dallas 22 listopada 1963 roku w towarzystwie pani Kennedy, gubernatora Teksasu Johna B. Connally’ego i jego żony Nellie, Kennedy został śmiertelnie postrzelony w tył szyi i głowy. Cały kraj pogrążył się w żałobie. Przez następne dwa dni jego trumna z flagą spoczywała w stolicy USA. Został złożony na Narodowym Cmentarzu w Arlington 25 listopada 1963 roku. W latach, które upłynęły od jego śmierci, pojawiły się szczegóły dotyczące rzekomych romansów pozamałżeńskich, w tym spotkań z gwiazdą filmową Marilyn Monroe. Ponadto, powszechnie uważa się, że Lee Harvey Oswald, domniemany zabójca, nie działał sam. Właściciel klubu nocnego w Dallas, Jack Ruby, zastrzelił Oswalda w telewizji na żywo dwa dni po śmierci Kennedy’ego. To jeszcze bardziej wzmogło spekulacje na temat spisku. Żaden solidny dowód nigdy nie potwierdził takiej teorii. Mimo to Kennedy pozostaje jednym z najpopularniejszych prezydentów w historii USA.

Bio by: C.S.