John Kay, (ur. 16 lipca 1704 r., niedaleko Bury, Lancashire, Anglia – zm. ok. 1780 r., Francja), angielski maszynista i inżynier, wynalazca latającego czółenka, które było ważnym krokiem w kierunku automatycznego tkania.

Syn producenta wełny, Kay został odpowiedzialny za przędzalnię ojca, gdy był jeszcze młody. Dokonał wielu ulepszeń w maszynach do tkania, batikowania i zgrzeblania. 26 maja 1733 roku otrzymał patent na „Nowy silnik lub maszynę do przędzenia wełny”, który zawierał jego latające czółenko. W poprzednich krosnach czółenko było przerzucane lub przepuszczane przez nici osnowy ręcznie, a szerokie tkaniny wymagały dwóch tkaczy siedzących obok siebie i przepuszczających czółenko z lewej strony na prawą i z powrotem. Kay zamontował czółenko na kółkach w szynie i używał łopatek do przerzucania czółenka z boku na bok, gdy tkacz szarpnął za sznurek. Używając latającego czółenka, jeden tkacz mógł tkać tkaniny o dowolnej szerokości szybciej niż dwaj tkacze wcześniej.

Producenci wełny w Yorkshire szybko przyjęli nowy wynalazek, ale zorganizowali klub ochronny, aby uniknąć płacenia Kayowi tantiem. Po tym, jak stracił większość pieniędzy w procesach sądowych o ochronę patentu, Kay przeniósł się do Francji, gdzie podobno zmarł w zapomnieniu. Wynalazek Kaya tak zwiększył zużycie przędzy, że pobudził wynalazek maszyn przędzalniczych, ale jego prawdziwe znaczenie polegało na zaadaptowaniu go w krosnach energetycznych.