25 lipca 1729 r. Karolina Północna stała się kolonią królewską, gdy Lordowie Właściciele sprzedali ją królowi Jerzemu II. Karolina Południowa stała się kolonią królewską 10 lat wcześniej, co stanowiło punkt wyjścia dla Karoliny Północnej, która miała pójść w jej ślady.

Korona angielska, od dawna niezadowolona z kolonii własnościowych i korporacyjnych, rozpoczęła proces przekształcania tych kolonii pod kontrolę królewską w latach 80-tych XVI wieku. Sprzedaż Karoliny Północnej była zwieńczeniem postępowania sądowego wszczętego w 1706 roku przez królową Annę. Większość właścicieli, którzy nigdy nie osiągnęli zysku z kolonii, sprzedała swoje udziały z powrotem koronie. Jedynie Sir George Carteret, hrabia Granville, odmówił sprzedaży swoich udziałów, tworząc Dystrykt Granville obejmujący całą górną część kolonii.

Sprzedaż Karoliny Północnej była początkiem okresu prosperity dla kolonii. W ciągu następnych 40 lat kolonia szybko się rozwijała. Sposób zarządzania kolonią pozostał w dużej mierze niezmieniony. Uprawnienia i obowiązki gubernatora, Rady, Zgromadzenia, sądów i lokalnych urzędników pozostały takie same jak wcześniej. Król po prostu zastąpił właścicieli jako szef administracji, co drastycznie poprawiło stabilność i efektywność administracji kolonii i pozwoliło na jej silny wzrost.