Niektóre definicje klasy patrzą tylko na miary liczbowe, takie jak bogactwo lub dochód. Inne biorą pod uwagę czynniki jakościowe, takie jak edukacja, kultura i status społeczny. Nie ma zgody co do tego, które z tych zmiennych są kluczowe, a które są jedynie wspólnymi korelatami. Sporne jest również to, czy można wyznaczyć ostre linie; jeden z punktów widzenia w debacie:

Społeczeństwo rozwarstwione to takie, które jest naznaczone nierównością, przez różnice między ludźmi, którzy są uważani za wyższych lub niższych… jest logicznie możliwe, aby społeczeństwo było rozwarstwione w ciągłej gradacji między wysokimi i niskimi bez żadnych ostrych linii… w rzeczywistości… istnieje tylko ograniczona liczba rodzajów zawodów… Ludzie na podobnych pozycjach… rosną podobni w swoim myśleniu i stylu życia… tworzą wzór, a ten wzór tworzy klasę społeczną.

– Dennis Gilbert, The American Class Structure, 1998

Stan społecznyEdit

Nie sposób zrozumieć zachowania ludzi…bez pojęcia stratyfikacji społecznej, ponieważ pozycja klasowa ma wszechobecny wpływ na prawie wszystko… ubrania, które nosimy… programy telewizyjne, które oglądamy… kolory, na które malujemy nasze domy i imiona, które nadajemy naszym zwierzętom domowym… Nasza pozycja w hierarchii społecznej wpływa na nasze zdrowie, szczęście, a nawet na to, jak długo będziemy żyć.

– William Thompson i Joseph Hickey, Society in Focus, 2005

Klasa społeczna jest czasami przedstawiana jako opis tego, jak członkowie społeczeństwa uszeregowali się wzdłuż kontinuum pozycji różniących się znaczeniem, wpływem, prestiżem i wynagrodzeniem. W tych modelach, pewne zawody są uważane za pożądane i wpływowe, podczas gdy inne są uważane za męskie, powtarzalne i nieprzyjemne. (W niektórych przypadkach brane są również pod uwagę role pozazawodowe, takie jak rola rodzica lub mentora-wolontariusza). Ogólnie rzecz biorąc, im wyższa pozycja na takiej skali, tym wyższe umiejętności i poziom wykształcenia wymagane do jej wykonywania.

Niektórzy socjologowie uważają, że wyższe dochody i prestiż zawodów o wyższej pozycji są po prostu bodźcami zachęcającymi członków społeczeństwa do zdobywania umiejętności niezbędnych do wykonywania ważnej pracy. Jest to ważny mechanizm w ekonomicznej teorii kapitalizmu i jest zgodny z koncepcją, że klasa jest zmienna i określana przez kombinację wyborów i możliwości.

W innych przypadkach klasa lub status są dziedziczone. Na przykład bycie synem lub córką zamożnej osoby może mieć wyższy status i inne konotacje kulturowe niż bycie członkiem nouveau riche („nowych pieniędzy”) lub mieć zaplanowaną ścieżkę pozytywnej wolności. Osoby przyjmujące funkcjonalistyczne podejście do socjologii i ekonomii postrzegają klasy społeczne jako elementy niezbędne do przetrwania złożonych społeczeństw, takich jak społeczeństwo amerykańskie.

DochódEdit

Dochód w Stanach Zjednoczonych jest najczęściej mierzony przez United States Census Bureau w kategoriach gospodarstwa domowego lub jednostki i pozostaje jednym z najbardziej znaczących wskaźników statusu klasowego. Ponieważ 82% wszystkich gospodarstw domowych, w tym 16% tych z najwyższych kwintyli, miało dwie osoby uzyskujące dochody, rozbieżność między dochodami gospodarstw domowych a dochodami osobistymi jest dość znaczna. W 2005 roku 95% osób osiągających najwyższe dochody zarabiało 12 500 dolarów lub więcej, podczas gdy 18% gospodarstw domowych miało dochody powyżej 100 000 dolarów. Dochód osobisty jest w dużej mierze wynikiem niedostatku. Ponieważ osoby zajmujące stanowiska o wyższym statusie zazwyczaj posiadają rzadkie umiejętności lub zajmują stanowiska, które społeczeństwo uważa za bardzo istotne, mają wyższe dochody. Ogólnie mediana dochodu gospodarstwa domowego wyniosła 46 326 dolarów w 2005 roku, podczas gdy mediana dochodu osobistego (włączając tylko osoby powyżej 25 roku życia) wyniosła 32 140 dolarów.

Dochód gospodarstwa domowego na osobę, dochód, który gospodarstwo domowe jest w stanie przeznaczyć dla każdego członka gospodarstwa domowego, jest również ważną zmienną w określaniu standardu życia danego gospodarstwa domowego. Wysoki dochód gospodarstwa domowego może być zniwelowany przez dużą liczebność gospodarstwa domowego, co skutkuje niskim dochodem na osobę w gospodarstwie domowym. W 2005 r. mediana dochodu gospodarstwa domowego na osobę wynosiła 24 672 USD.

Należy podkreślić, że stanowisko nie przynosi władzy i prestiżu dlatego, że przynosi wysoki dochód. Raczej czerpie wysokie dochody, ponieważ jest funkcjonalnie ważne, a dostępny personel jest z tego czy innego powodu deficytowy. Dlatego powierzchowne i błędne jest uważanie wysokiego dochodu za przyczynę władzy i prestiżu człowieka, tak jak błędne jest myślenie, że gorączka człowieka jest przyczyną jego choroby… Ekonomicznym źródłem władzy i prestiżu nie jest przede wszystkim dochód, ale posiadanie dóbr kapitałowych (w tym patentów, dobrej woli i reputacji zawodowej). Posiadanie takie należy odróżnić od posiadania dóbr konsumpcyjnych, które jest raczej wskaźnikiem niż przyczyną pozycji społecznej.

– Kingsley Davis i Wilbert E. Moore, Some Principles of Stratification, 1945

W powyższym fragmencie Davis i Moore argumentują, że dochód jest jedną z najbardziej widocznych cech klasy społecznej; nie jest jedną z jej przyczyn. Innymi słowy, dochód nie określa statusu jednostki lub gospodarstwa domowego, ale raczej odzwierciedla ten status. Niektórzy twierdzą, że dochód i prestiż są bodźcami dostarczanymi przez społeczeństwo w celu wypełnienia potrzebnych stanowisk najbardziej wykwalifikowanym i zmotywowanym personelem.

The New York Times użył kwintyli dochodu do zdefiniowania klasy. Przypisał kwintyle od najniższego do najwyższego jako klasę niższą, niższą klasę średnią, klasę średnią, wyższą klasę średnią i klasę wyższą. Definicje te utożsamiają klasę z dochodem, pozwalając ludziom przechodzić z klasy do klasy, gdy zmienia się ich dochód.

Podwójny dochód kontrowersjeEdit

Dochód jest jednym z najczęściej wykorzystywanych atrybutów gospodarstwa domowego do określenia jego statusu klasowego. Związek między dochodami, który najczęściej wynika z niedoboru pewnej umiejętności, może jednak okazać się bardziej złożony, niż początkowo sądzono. Podczas gdy idea jest taka, że dochód odzwierciedla status, dochód gospodarstwa domowego może być po prostu produktem dwóch lub więcej dochodów.

W 2005 roku 82% amerykańskich gospodarstw domowych miało dwie osoby uzyskujące dochody. Zdecydowana większość (77%) gospodarstw domowych w górnym kwintylu miała dwie lub więcej osób zarabiających. Oznacza to, że większość dochodów gospodarstw domowych w górnym kwintylu jest wynikiem łączenia zasobów przez dwie osoby uzyskujące dochody, co ustanawia ścisły związek między postrzeganą zamożnością a liczbą osób uzyskujących dochody w danym gospodarstwie domowym. W związku z tym pojawia się pytanie, czy połączenie dochodów skutkuje wyższym statusem społecznym, czy też nie. Oczywiście, nie ma jednoznacznej odpowiedzi na to pytanie, ponieważ klasa jest niejasnym pojęciem socjologicznym.

Parada osób uzyskujących dochód z wysokością reprezentującą dochód sugeruje, że związek pomiędzy dystrybucją dochodu a strukturą klasową jest… zamazany w środku… widzieliśmy maszerujących z klasy robotniczej o podwójnym dochodzie, patrzących z góry na maszerujących z klasy średniej o pojedynczym dochodzie. Podsumowując, struktura klasowa tak jak ją zdefiniowaliśmy… nie odpowiada dokładnie dystrybucji dochodu gospodarstw domowych.

– Dennis Gilbert, The American Class Structure, 1998

Socjolog Dennis Gilbert stwierdza, że jest możliwe dla gospodarstw domowych, aby prześcignąć inne gospodarstwa domowe w wyższej pozycji klasowej poprzez zwiększenie liczby osób uzyskujących dochód. Ponadto stwierdza on, że wielkość gospodarstwa domowego również odgrywa istotną rolę, ponieważ standard życia dwóch osób żyjących z jednego dochodu osobistego z wyższej klasy średniej może być bardzo dobrze wyższy niż standard życia gospodarstwa domowego z czterema członkami żyjącymi z dwóch dochodów osobistych z klasy robotniczej.

Kombinacja dwóch lub więcej dochodów pozwala gospodarstwom domowym znacznie zwiększyć ich dochody bez przechodzenia wyżej na drabinie zawodowej lub zdobywania wyższych stopni wykształcenia. Dlatego ważne jest, aby pamiętać, że korzystna pozycja ekonomiczna gospodarstw domowych w dwóch najwyższych kwintylach jest w niektórych przypadkach wynikiem połączonych dochodów, a nie popytu na pojedynczego pracownika.

Edukacja

Wykształcenie wyższe (lub „wyższe wykształcenie”) jest wymagane dla wielu zawodów klasy średniej, w zależności od tego, jak definiowany jest termin klasa średnia. Szkolnictwo wyższe rzadko jest bezpłatne, ale koszty różnią się znacznie: czesne w elitarnych prywatnych kolegiach często przekracza 200 000 USD za czteroletni program, chociaż pomoc finansowa może być znacząca. Z drugiej strony, publiczne college’e i uniwersytety zazwyczaj pobierają znacznie niższe opłaty, szczególnie dla mieszkańców stanu.

Istnieją również stypendia oferowane przez uniwersytety i rząd, a także dostępne są nisko oprocentowane pożyczki. Mimo to, średni koszt edukacji, według wszystkich rachunków, rośnie. Zdobycie wykształcenia na poziomie pomaturalnym i wyższym jest prawdopodobnie najważniejszą cechą osób należących do klasy średniej i wyższej klasy średniej, przy czym uniwersytet jest uważany za najważniejszą instytucję i strażnika profesjonalnej klasy średniej. Osiągnięcia edukacyjne są również bezpośrednio powiązane z dochodami.

W 2005 r. zdecydowana większość osób z tytułami doktorskimi i zawodowymi należała do 15% najlepiej zarabiających w kraju. Osoby z dyplomem licencjata miały dochody znacznie powyżej krajowej mediany, podczas gdy mediana dochodów osób z wykształceniem wyższym pozostawała w pobliżu krajowej mediany. Według United States Census Bureau, 9% osób w wieku 25 lat lub starszych miało dyplom ukończenia studiów, 27,9% miało tytuł licencjata lub więcej, a 53% uczęszczało do college’u.

Przy 85% populacji, która ukończyła szkołę średnią, staje się oczywiste, że przeciętny Amerykanin nie ma dyplomu college’u, ale prawdopodobnie uczęszczał do college’u przez jakiś czas i ukończył szkołę średnią. Ogólnie rzecz biorąc, poziom wykształcenia służy jako być może najbardziej istotna cecha klasowa większości Amerykanów, będąc bezpośrednio powiązanym z dochodem i zawodem.

Źródło: United States Census Bureau, 2005

KulturaEdit

Szerzej mówiąc, Stany Zjednoczone aspirują do bycia krajem egalitarnym z mobilnością społeczną; Amerykański Sen zawiera ideę z Deklaracji Niepodległości, że „wszyscy ludzie są stworzeni równymi” i mają „niezbywalne prawo” do „Życia, Wolności i dążenia do Szczęścia”. Sformułowanie „obywatel drugiej kategorii” ma silną negatywną konotację w polityce krajowej. W praktyce mobilność społeczno-ekonomiczna w Stanach Zjednoczonych jest stosunkowo niska w porównaniu z krajami skandynawskimi i Kanadą, a nierówność dochodów w Stanach Zjednoczonych jest stosunkowo wysoka. Osiągnięcia edukacyjne i dochody są silnie skorelowane, ale stosunkowo niskie finansowanie szkół K-12 w biednych dzielnicach budzi obawy o cykl ubóstwa. Te pozorne sprzeczności prowadzą do rozbieżnych poglądów na temat tego, czy amerykańskie społeczeństwo jest podzielone na odrębne klasy lub czy powinno być analizowane w ten sposób.

W niektórych amerykańskich subkulturach ludzie uważani za należących do określonej rasy, grupy etnicznej, przedziału dochodów, wykształcenia, religii lub płci stanowią znaczącą większość; na przykład kultura hip-hopu vs. kultura preppy lub fani polo wodnego vs. NASCAR. Inne subkultury są względnie zróżnicowane.

Po zdefiniowaniu, klasy społeczne można uznać za charakteryzujące się własnymi subkulturami, w tym różnymi sposobami socjalizacji dzieci. Ze względu na mobilność klasową, jednostki mogą również akulturować się do kultury innej klasy, kiedy wznoszą się lub opadają w porządku społecznym. Wszystkie klasy społeczne w Stanach Zjednoczonych, z wyjątkiem klasy wyższej, składają się z dziesiątek milionów ludzi. Klasy społeczne tworzą więc grupy społeczne tak duże, że charakteryzują się znacznym zróżnicowaniem wewnątrz nich i każde stwierdzenie dotyczące kultury danej klasy społecznej musi być postrzegane jako szerokie uogólnienie.

Od 1970 roku socjologowie Paula LeMasters i Melvin Kohl wielokrotnie podejmowali badania nad kulturami klasowymi. Okazało się, że kultura klasowa ma silny wpływ na przyziemne życie ludzi, oddziałując na wszystko, od sposobu, w jaki wychowują dzieci, inicjowania i utrzymywania romantycznych związków, po kolor, na jaki malują swoje domy. Najsilniejsze różnice kulturowe wydają się przebiegać wzdłuż podziału na zawodową klasę średnią i klasę robotniczą. Niedawny wzrost segregacji klasowej i ogólna tendencja jednostek do łączenia się głównie z osobami o równej pozycji jak one same jeszcze bardziej wzmocniły różnice klasowe.

Poglądy rodziców są być może najbardziej istotnym czynnikiem w określaniu procesu socjalizacji, który kształtuje nowych członków społeczeństwa. Wartości i normy stosowane w wychowaniu dzieci są powszechnie ściśle związane ze statusem zawodowym rodziców. Rodzice z klasy zawodowej mają tendencję do wychowywania dzieci na ciekawskich, niezależnych myślicieli, podczas gdy rodzice z klasy robotniczej wychowują swoje dzieci na bardziej wspólnotową perspektywę z silnym szacunkiem dla autorytetów. Rodzice z klasy średniej mają tendencję do podkreślania wewnętrznych standardów i wartości, podczas gdy rodzice z klasy robotniczej kładą nacisk na wartości zewnętrzne.

Socjolog Dennis Gilbert korzysta z listy wartości zidentyfikowanych przez Melvina Kohna jako typowe dla zawodowej klasy średniej i robotniczej. Wartości rodziców z klasy średniej dla ich dzieci i dla nich samych obejmowały: „Wzgląd na innych, Samokontrolę, Ciekawość, Szczęście, Uczciwość, Tolerancję dla nonkonformizmu, Otwartość na innowacje…Samokierowanie”. Kontrastowało to z badanymi osobami z klasy robotniczej, które podawały: „Maniery, Posłuszeństwo…Schludność, Czystość, Silne Karanie Dewiacyjnych Zachowań, Zapas do Starych Sposobów, Ludzie Nie Godni Zaufania…Surowe Przywództwo” jako wartości dla siebie i swoich dzieci. Istnieje silna korelacja między tymi wartościami a aktywnością zawodową respondentów. Charakterystyka pracy respondentów z klasy średniej obejmowała: „Praca niezależna, zróżnicowane zadania, praca z ludźmi lub danymi”, w przeciwieństwie do rodziców z klasy robotniczej, którzy zgłaszali „Ścisły nadzór i powtarzalną pracę…”

Nie raz w profesjonalnym domu klasy średniej widziałem młodego chłopca, który uścisnął rękę ojca w dobrze wyuczonym męskim geście….Ani razu nie słyszałem, by rodzic z klasy średniej pogardliwie – lub nawet ze współczuciem – nazwał płaczącego chłopca ciamajdą lub w jakikolwiek sposób upomniał go za jego łzy….Nawet w wieku sześciu czy siedmiu lat chłopcy z klasy robotniczej wydawali się bardziej opanowani emocjonalnie – bardziej jak miniaturowi mężczyźni – niż ci z rodzin z klasy średniej.

– Lillian Rubin, Worlds of Pain, 1976

Role płciowe są również inaczej postrzegane przez osoby z wyższych i niższych klas społecznych. Osoby z klasy średniej, które były bardziej otwarte na „nonkonformizm” i kładły nacisk na indywidualny samorozwój oraz krytyczne myślenie, były również mniej rygorystyczne w stosowaniu ról płciowych. Osoby z klasy robotniczej, z drugiej strony, kładły nacisk na role płciowe. Choć ludzie z klasy robotniczej coraz bardziej asymilują się z kulturą klasy średniej, jeśli chodzi o postrzeganie i stosowanie ról płciowych, różnice pozostają. Osoby z klasy zawodowej częściej stosują egalitarny podział pracy w gospodarstwie domowym, a oboje małżonkowie są równi w małżeństwach heteroseksualnych. Według Dennisa Gilberta, „życie w college’u, będące zazwyczaj prologiem do kariery w klasie średniej, opóźnia małżeństwo i zachęca do nieformalnych, względnie egalitarnych związków między mężczyznami i kobietami.”