Kmart, oryginalna nazwa S.S. Kresge Co., amerykańska sieć detaliczna z historią sprzedaży towarów powszechnego użytku głównie poprzez sklepy dyskontowe i sklepy rozmaitości. Jest spółką zależną Sears Holdings Corporation.

Firma została założona przez Sebastiana S. Kresge, wędrownego sprzedawcę sprzętu komputerowego, oraz Johna G. McCrory’ego, właściciela ośmiu sklepów ogólnospożywczych we wschodnich Stanach Zjednoczonych i jednego z klientów Kresge’a. W 1897 roku obaj otworzyli parę sklepów za pięć i dziesięć centów w Memphis w stanie Tennessee i Detroit w stanie Michigan (McCrory nadal zarządzał swoimi sklepami McCrory Corporation do lat dwudziestych XX wieku). Ostatecznie Kresge stał się jedynym właścicielem tego przedsięwzięcia i do 1907 roku prowadził sklepy S.S. Kresge w ośmiu miastach pomiędzy Chicago a Pittsburghiem w Pensylwanii. Z Kresge jako prezesem (1907-25) i przewodniczącym rady nadzorczej (1913-66), firma stale się rozwijała. Początkowo Kresge’s ograniczał ceny swoich towarów do nie więcej niż 10 centów, ale inflacja wywołana I wojną światową sprawiła, że limit ten wzrósł do 15 centów i więcej.

W 1962 roku, w ramach programu opracowanego przez prezesa firmy Harry’ego B. Cunninghama, Kresge’s wszedł na rynek wielkopowierzchniowych sklepów dyskontowych, budując pierwszy sklep Kmart poza Detroit. Dzięki sukcesowi firma agresywnie się rozwijała, budując średnio 85 sklepów dyskontowych rocznie przez następne dwie dekady na terenie całych Stanów Zjednoczonych i części Kanady. W tym czasie Kmart wprowadził również (1965) swoje popularne „Bluelight Specials”, niespodzianki, które były ogłaszane w sklepie i oferowane tylko przez 15 minut; po 1991 r. były one stosowane sporadycznie. Nazwa firmy została zmieniona na Kmart w 1977 roku. Kmart był szczególnie przewidujący w zawieraniu umów detalicznych z Marthą Stewart: w 1987 roku firma zatrudniła ją, aby służyła jako publiczna twarz dla jej produktów rozrywkowych i lifestylowych, a w 1997 roku Kmart stał się wyłącznym sklepem detalicznym dla linii Martha Stewart Everyday wyposażenia domu.

Rozwój firmy Kmart trwał przez cały XX wiek, a do 2000 roku firma prowadziła 2200 sklepów Kmart, Big Kmart i Super Kmart w Stanach Zjednoczonych, Puerto Rico, Guam i na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych. Rosnąca konkurencja ze strony największego detalisty na świecie, Wal-Martu, oraz innych sklepów dyskontowych doprowadziła jednak do ogłoszenia przez Kmart bankructwa w 2002 roku. Mimo że część sklepów detalicznych została zamknięta, Kmart przetrwał zarówno bankructwo, jak i problemy prawne, których doświadczyła przedstawicielka jego głównej marki, Martha Stewart. Zreorganizowana spółka Kmart Holding Corporation przejęła w 2005 roku za około 12 miliardów dolarów firmę Sears, Roebuck and Company i przyjęła nazwę Sears Holdings Corporation, korporację utworzoną w celu zarządzania markami detalicznymi Kmart i Sears. Edward S. Lampert kontrolował prawie 40 procent udziałów w nowej korporacji. Mimo że holding nadal dobrze prosperował, sprzedaż w sklepach Kmart i Sears nadal spadała. W 2009 roku Stewart oskarżyła Kmart o to, że pozwolił na „pogorszenie się” jej linii, a ich współpraca zakończyła się w następnym roku. W tym czasie wiele sklepów Kmart zostało zamkniętych. Ponadto stabilność finansowa Sears Holdings stawała się coraz bardziej niepewna, a Lampert przyciągał krytykę za swoje postępowanie z korporacją. W październiku 2018 roku Sears Holdings złożył wniosek o ochronę przed upadłością na podstawie rozdziału 11.

Wykup subskrypcję Britannica Premium i uzyskaj dostęp do ekskluzywnych treści.