Co to jest kompulsywne kupowanie?

Kompulsywne kupowanie to niezdrowa obsesja na punkcie zakupów, która zakłóca codzienne życie osoby dotkniętej tą chorobą. Dolegliwość ta wykracza poza zwykły konsumpcjonizm i ma podłoże psychologiczne. Symptomy kompulsywnego kupującego obejmują obsesję na punkcie zakupów, niepokój, kiedy nie robi się zakupów, ciągłą potrzebę robienia zakupów i kupowanie niepotrzebnych lub nawet niechcianych przedmiotów.

Zrozumienie kompulsywnego kupowania

W swojej wcześniejszej formie na przełomie poprzedniego wieku, kompulsywne kupowanie zostało skategoryzowane jako „impulsywne szaleństwo” przez badaczy próbujących zdefiniować ten stan. Był on ignorowany lub nie traktowany poważnie do czasu, gdy ruch samopomocy rzucił światło na kompulsywną konsumpcję, dokumentując jej skutki.

Mianowicie, jest to uzależnienie, które wyzwala receptory przyjemności w mózgu, podobnie jak narkotyki. Uzależnienie eskaluje, ponieważ poczucie winy z powodu zakupów prowadzi do większej depresji, która skłania do większych zakupów.

Jak w przypadku każdego innego uzależnienia, może prowadzić do problemów zawodowych, małżeńskich i rodzinnych. Chociaż toczy się dyskusja na temat tego, czy ten stan jest rzeczywiście zaburzeniem psychicznym, kompulsywne robienie zakupów jest wymienione jako „zaburzenie kontroli impulsów” przez Światową Organizację Zdrowia w jej Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD).

Diagnozowanie kompulsywnych zakupów

Kompulsywni kupujący to zazwyczaj osoby niepewne siebie, z niską samooceną i niską kontrolą impulsów. Nic dziwnego, że osoby z zaburzeniami nastroju, lęku i odżywiania często wykazują objawy. Czasami kompulsywne kupowanie może również przejawiać się jako część znacznie poważniejszej choroby, takiej jak zaburzenia obsesyjno-kompulsywne.

Much as bulimics will purge meals after overeating, compulsive shoppers are known to throw away their purchases. Niektóre badania wykazują związek między zaburzeniami uwagi a kompulsywnymi zakupami. Znaleziono również czynniki uboczne, które mogą powodować kompulsywne zachowania zakupowe. Przykłady takich okoliczności obejmują unikanie, negację i czynniki izolujące.

Badania sugerują, że około 5,8% Amerykanów jest kompulsywnymi kupującymi, przynajmniej przez pewien okres w ich życiu. To jest bardziej powszechne wśród kobiet, i to zazwyczaj zaczyna się w późnych nastolatków i wczesnych lat dwudziestych. Problem ten nie zawsze prowadzi do wydawania pieniędzy ponad stan, ale może wiązać się z obsesją na punkcie zakupów. Ktoś, kto nieustannie przegląda witryny internetowe, nawet bez kupowania, jest uważany za kompulsywnego.

Często jest to dreszczyk emocji związany z polowaniem, bardziej niż rzeczywisty zakup, który przynosi przyjemność. Jako takie, podzbiór kompulsywnych zakupów obejmuje obsesyjną uwagę na aukcjach internetowych, nawet dla towarów, które nie są poszukiwane lub potrzebne. Kompulsywne kupowanie jest często uważane za współczesną przypadłość związaną z dzisiejszymi naciskami konsumpcjonistycznymi, takimi jak wszechobecna reklama i łatwa dostępność kart kredytowych. W rzeczywistości niezdrowa obsesja na punkcie kupowania towarów nie jest niczym nowym. W XIX wieku Pierwsza Dama Mary Todd Lincoln, która również cierpiała na depresję, była znana jako kompulsywna zakupoholiczka, która wyczerpała linię kredytową prezydenta Lincolna.

Przykład kompulsywnego kupowania

Mira jest kompulsywną zakupoholiczką. Cierpi na ciężkie ataki depresji, kiedy nic nie ma sensu i nie jest w stanie wstać z łóżka. Zakupy pomagają jej poprawić nastrój. Jednak podczas zakupów nie zawsze trzyma się wyznaczonego budżetu. Największą przyjemność czerpie z samego aktu kupowania, czyli wybierania przedmiotów do kupienia. Aby spotęgować i zwielokrotnić tę przyjemność, Mira często wpada w zakupowe szale.

Na przykład, ostatnio poszła kupić szalik, ale skończyło się na tym, że oprócz szalika kupiła dwa płaszcze, torebkę, trzy szminki, abażur, dwie pary kolczyków, nową walizkę i trzy sukienki. Te nowe zakupy trafiły do i tak już przepełnionego magazynu, ponieważ Mira nie ma wystarczająco dużo miejsca w swojej szafie ani w domu, aby je pomieścić. Nie pamięta zbyt wiele o binge lub jej zawiłe uzasadnienie dla zakupów, ale jej dług na karcie kredytowej, który jest już przeterminowane, jest przypomnienie kosztów. Po zakupowej wpadce Mira natychmiast popadła w głęboką depresję i nie chciała wstać z łóżka przez następne dwa dni.

Leczenie kompulsywnego kupowania

Eksperci twierdzą, że świadomość problemu jest pierwszym krokiem w leczeniu. W tym celu, badania wskazują, że dziesięć tygodni terapii poznawczo-behawioralnej (CBT) jest skuteczne w zmniejszaniu epizodów kompulsywnych zakupów. Grupy wsparcia, takie jak Anonimowi Dłużnicy, mogą również pomóc. Pomocne mogą być leki, takie jak leki przeciwdepresyjne z rodziny selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), a także antagoniści opioidów, tacy jak naltrekson.