Chiński filozof o imieniu K’ung Fu-tzu lub Konfucjusz, w wersji zachodniej, wierzył, że społeczeństwo może stać się doskonałe, jeśli ludzie, którzy w nim żyją, wykazują „piękne zachowanie”. Konfucjusz urodził się w 551 r. p.n.e. Miał posadę rządową, z której zrezygnował, aby poświęcić swoje życie nauczaniu ludzi, jak się zachowywać. Dziś ponad pięć milionów ludzi, głównie w Chinach i na Dalekim Wschodzie, praktykuje konfucjanizm.
Konfucjusz nauczał ludzi pięciu podstawowych idei dotyczących zachowania:
- Zawsze bądź wyrozumiały dla innych.
- Szanuj swoich przodków.
- Dąż do harmonii i równowagi we wszystkich rzeczach.
- Unikaj skrajności w zachowaniu i emocjach.
- Jeśli żyjesz w pokoju i harmonii, będziesz w kontakcie z duchowymi siłami wszechświata, w tym z naturą.
Konfucjusz nauczał o pięciu podstawowych cnotach:
- życzliwość
- prawość
- sobrość
- mądrość
- zaufanie
Konfucjusz nauczał również, że twój dobrobyt zależy bezpośrednio od dobrobytu innych. Zasada ta nazywana jest jen. Jen podkreśla znaczenie okazywania uprzejmości i lojalności wobec innych ludzi.
Ci, którzy praktykują konfucjanizm, wierzą również, że rodzina i wartości rodzinne są bardzo ważne. Dzieci uczone są szacunku do rodziców i posłuszeństwa wobec nich.
Gdzie spisane są idee Konfucjusza?
Istnieje pięć tekstów, które zawierają pisma konfucjańskie. Należą do nich wiersze, historia, rytuały i powiedzenia.
Gdzie konfucjaniści oddają cześć?
Niektórzy twierdzą, że konfucjanizm jest bardziej opisem tego, jak być dobrym człowiekiem, niż praktyką duchową. Jednak po śmierci Konfucjusza ludzie budowali świątynie na jego cześć. W świątyniach tych odbywają się ceremonie. Konfucjusz wierzył, że „Niebo jest autorem cnoty, która jest we mnie”. Chodziło mu o to, że widział samo niebo jako rodzaj boga, boga lub najwyższą istotę, która stworzyła w nas cnotę. To pomaga pokazać, że konfucjanizm jest czymś więcej niż tylko kodeksem zachowania. Z czasem również aspekty buddyzmu i taoizmu wywarły wpływ na konfucjanizm. Wielu ludzi praktykuje kombinację tych religii.