- Wcześniejsi przodkowie dzisiejszych krokodyli byli w rzeczywistości ciepłokrwisti, aby przetrwać zimno
- Brytyjscy badacze przeanalizowali skład izotopów tlenu w skamieniałych zębach
- Przynajmniej jeden krokodyl z wymarłej rodziny metriorynchidów był ciepłokrwisty
- Ciepła krew była kluczem do wyewoluowania ciała podobnego do delfina
- Metriorynchidy rozwijały się w okresie globalnego ochłodzenia 150 milionów lat temu
- W okresie tym nie było żadnych problemów z utrzymaniem się na powierzchni Ziemi.jak ciało delfina i życia w otwartych oceanach
- Metriorynchidy rozwijały się w okresie globalnego ochłodzenia 150 milionów lat temu
Niektórzy starożytni przodkowie dzisiejszych krokodyli byli rzeczywiście ciepłokrwiści, zgodnie z nowym badaniem.
Paleontolodzy z University of Edinburgh przeanalizowali skład mineralny zębów kopalnych krokodyli z wymarłej rodziny metriorhynchid.
Odkryli oni co najmniej jednego starożytnego przodka krokodyla z rodziny metriorhynchid, który nie był zimnokrwisty.
Wyniki wskazują, że mogły one podnosić temperaturę ciała, aby utrzymać ciepło, gdy temperatura spadała, w taki sam sposób jak współczesne ptaki i ssaki.
I to mogło pomóc im prosperować podczas globalnego ochłodzenia około 150 milionów lat temu pod koniec okresu jurajskiego.
JAKIE SĄ TRZY ERY GEOLOGICZNE?
Era mezozoiczna to nazwa nadana okresowi od 250 mln do 65 mln lat temu.
Era ta dzieli się na trzy główne okresy: Trias, Jurę i Kredę.
Metriorynchidy żyły w okresach Jury (201,3 mln do 145 mln lat temu) i Kredy (145 mln do 66 mln lat temu).
Mezozoik był wiekiem dinozaurów i trwał prawie 180 milionów lat.
Era mezozoiczna nastąpiła po erze paleozoicznej, podczas której ewoluowały stawonogi, mięczaki, ryby i płazy.
Po mezozoiku nastąpiła era kenozoiczna, podczas której kontynenty przybrały konfigurację, jaką znamy dzisiaj.
Bycie ciepłokrwistym było kluczowe dla metriorynchidów, które wykształciły ciało podobne do delfina – w tym płetwy i płetwę ogonową – i wyruszyły na otwarte oceany.
Dzisiejsze krokodyle są zimnokrwiste i nie mogą wytwarzać własnego ciepła, co oznacza, że hibernują lub przechodzą w stan uśpienia podczas chłodniejszych miesięcy.
„To odkrycie pomaga nam lepiej zrozumieć te dziwaczne krokodyle” – powiedział dr Mark Young z Uniwersytetu w Edynburgu.
„Szybko zmieniły się ze zwierząt wyglądających podobnie do współczesnych krokodyli o długich pyskach, w takie z płetwami, płetwą ogonową i masywnymi, skierowanymi do przodu oczami.
’Ich przejście od mieszkańców lądu do mieszkańców morza w coraz większym stopniu odzwierciedla lepiej znaną transformację, którą przeszły delfiny i wieloryby miliony lat temu.'
Na poziom tlenu w szkliwie zębów kopalnych wpływ miała temperatura ciała zwierząt, a ich pomiar pozwolił badaczom dowiedzieć się, czy były one zimnokrwiste czy ciepłokrwiste.
Analiza wykazała, że metriorynchidy mogły podnieść temperaturę ciała ponad swoje otoczenie, wykorzystując swój metabolizm do wytwarzania ciepła.
Chociaż były mniej wydajne w ogrzewaniu się niż większość innych ciepłokrwistych zwierząt, ich zdolności adaptacyjne prawdopodobnie pomogły im przetrwać, gdy temperatury spadły pod koniec okresu jurajskiego – około 150 milionów lat temu.
Dla kontrastu, teleozaurydy, zimnokrwiści kuzyni, zmagali się z adaptacją, ale ostatecznie przetrwali.
Teleozaurydy były zimnokrwiste i utrzymywały ciepło siedząc na słońcu, tak samo jak współczesne krokodyle.
Mogły mieć trudności z utrzymaniem ciepła, gdy temperatura morza spadła, co mogłoby częściowo wyjaśnić, dlaczego tak wiele z nich wymarło pod koniec okresu jurajskiego.
Badania zostały opublikowane w Philosophical Transactions of the Royal Society B.
Co wiemy o ewolucji krokodyli?
Wśród wszystkich żyjących dziś gadów, krokodyle mogą być najmniej zmienione w stosunku do swych prehistorycznych przodków z późnej kredy, ponad 65 milionów lat temu
Jednakże jeszcze wcześniejsze krokodyle z okresu triasu i jury posiadały pewne wyraźnie nie-krokodylowe cechy, takie jak dwunożna postawa i dieta wegetariańska.
Wraz z pterozaurami – rodziną gadów latających – i ich lądowymi krewniakami dinozaurami, krokodyle stanowiły odgałęzienie archozaurów, „jaszczurów rządzących” z wczesnego i środkowego triasu.
Najwcześniejsze dinozaury i najwcześniejsze krokodyle przypominały siebie nawzajem o wiele bardziej niż pierwsze pterozaury, które również wyewoluowały z archozaurów.
To, co odróżniało pierwsze krokodyle od pierwszych dinozaurów, to kształt i muskulatura ich szczęk, które były znacznie bardziej zabójcze, a także stosunkowo rozstawione kończyny – w przeciwieństwie do prostych, „zablokowanych” nóg dinozaurów teropodów.
W erze mezozoicznej krokodyle wykształciły trzy główne cechy, z którymi są dziś kojarzone: krępą kończynę, smukłe, opancerzone ciało i morski tryb życia.