Sport, który w Stanach Zjednoczonych znamy jako piłkę nożną, jest bardziej poprawnie nazywany gridiron football, ze względu na pionowe linie jardów wyznaczające boisko. Ściśle związane z dwóch angielskich sportów – rugby i piłka nożna (lub stowarzyszenie piłka nożna) -gridiron piłka nożna powstała na uniwersytetach w Ameryce Północnej, głównie w Stanach Zjednoczonych, pod koniec 19 wieku. 6 listopada 1869 roku gracze z Princeton i Rutgers przeprowadzili pierwszy międzyuczelniany konkurs piłkarski w New Brunswick, New Jersey, grając w piłkę nożną w stylu gry z zasadami zaadaptowanymi z London Football Association. Podczas gdy kilka innych elitarnych uczelni północno-wschodnich zaczęło uprawiać ten sport w latach 70. XIX wieku, Uniwersytet Harvarda zachował dystans, trzymając się hybrydy rugby i piłki nożnej, zwanej „grą bostońską”. W maju 1874 roku, po meczu z Uniwersytetem McGill w Montrealu, gracze Harvardu zdecydowali, że wolą zasady McGill w stylu rugby od ich własnych. W 1875 roku Harvard i Yale rozegrały swój pierwszy mecz międzyuczelniany, a gracze i widzowie Yale (w tym studenci Princeton) również przyjęli styl rugby.

Człowiekiem najbardziej odpowiedzialnym za przejście od gry podobnej do rugby do futbolu, który znamy dzisiaj, był Walter Camp, znany jako „ojciec futbolu amerykańskiego”. Jako student Yale i medycyny w latach 1876-1881, grał jako halfback i służył jako kapitan drużyny, odpowiednik głównego trenera w tamtym czasie. Co ważniejsze, był siłą przewodnią w zarządzie nowo powstałej organizacji Intercollegiate Football Association (IFA). Dzięki Campowi, IFA wprowadziła dwie kluczowe innowacje do raczkującej gry: Pozbyła się otwierającego „scrummage” lub „scrum” i wprowadziła wymóg, aby drużyna oddała piłkę po tym, jak nie uda jej się przesunąć w dół boiska o określony jard w określonej liczbie „downs”. Wśród innych innowacji Camp wprowadził 11-osobową drużynę, pozycję rozgrywającego, linię wznowienia gry, sygnalizację ofensywną i skalę punktacji stosowaną w futbolu do dziś. Oprócz pracy z radą ds. zasad, Camp trenował drużynę Yale, osiągając rekord 67-2 w latach 1888-1892 – a wszystko to w czasie, gdy pracował jako kierownik w firmie produkującej zegarki.