WPROWADZENIE: Jeden z pisarzy zauważa, że:

„Kult w naszych czasach został uchwycony przez mentalność turysty. Kult jest rozumiany jako wizyta w atrakcyjnym miejscu, którą należy odbyć, gdy mamy wystarczająco dużo wolnego czasu. Dla niektórych jest to cotygodniowa wyprawa do kościoła. Dla innych, okazjonalne wizyty na specjalnych nabożeństwach… Niektórzy, ze skłonnością do chrześcijańskiej rozrywki i świętej dywersji, planują swoje życie wokół specjalnych wydarzeń, takich jak rekolekcje, zloty i konferencje. Jedziemy, aby zobaczyć nową osobowość, usłyszeć nową prawdę, zdobyć nowe doświadczenie i w ten sposób jakoś rozszerzyć nasze, skądinąd nudne, życie. Spróbujemy wszystkiego – dopóki nie pojawi się coś innego.”

Czy to opisuje nasz stosunek do uwielbienia? O co w tym wszystkim chodzi?

BODY

I. CO TO JEST SŁOWO?

A. Spojrzenie zarówno na język oryginału, jak i na pochodzenie słowa w języku angielskim pomoże nam zrozumieć znaczenie.

1. Podstawowe hebrajskie słowo oznaczające uwielbienie.

a. Szachah – „przygnębiać, tj. płaszczyć się (w hołdzie Bogu królewskiemu): kłaniać się (sobie), przykucnąć, upaść (płasko), pokornie prosić, czynić (czynić) obeisance, czynić reverence, zmuszać do pochylania się, czcić.”

2. Trzy greckie słowa.

a. Proskuneo – „oznaczające całować, jak pies liżący rękę swego pana), łasić się lub przykuwać do, hołd (czynić cześć,
adore): cześć.” Występuje ono 59 razy w Nowym Testamencie. Pierwotnie niosło ze sobą ideę poddanych upadających, by całować ziemię przed królem lub całować jego stopy.

b. Sebomai – „czcić, trzymać w respekcie”. Użyte 10 razy w Nowym Testamencie.

c. Latreuo – „oddawać religijną służbę hołdu”. Użyte 21 razy w Nowym Testamencie.

3. słowo w języku angielskim.

a. Dosłownie oznacza przypisywanie czemuś wartości.

4. Prawdziwe uwielbienie zaczyna się od głębokiego szacunku lub czci dla Boga, ram serca, postawy. To musi być utrwalone w umyśle, zanim przejdziemy dalej.Akt” uwielbienia jest aktem wynikającym z tej postawy lub jej rezultatem.

B. Biblia mówi o kilku „rodzajach” uwielbienia.

1. Ignorancki kult – Dzieje 17:22-31

a. Dzieje 17:23 – „bo gdy przechodziłem i rozważałem przedmioty waszego kultu, znalazłem nawet ołtarz z takim napisem: NIEZNANEMU BOGU. Dlatego tego, któremu oddajecie cześć, nie znając go, ogłaszam wam:

b. Paweł zauważył, że byli bardzo religijni, ale ostrzegł ich, że ich służba religijna nie była miła Bogu, ponieważ była wykonywana bez wiedzy o tym, czego Bóg chce, a nawet kim jest Bóg.

c. Ignoranckie uwielbienie jest jak rzucanie lotkami w bycze oko z zawiązanymi oczami – pewnie, że możesz trafić w cel, ale jest bardziej niż prawdopodobne, że wyrządzisz wiele szkód

d. Ignoranckie uwielbienie nie jest miłe Bogu, ponieważ nie jest On uwielbiony przez przypadek, ale przez sumienne wychwalanie Jego imienia.

e. Takie uwielbienie nigdy nie będzie miłe Bogu, gdyż Jego wola została objawiona (J 4,24).

f. Bóg nie mruga okiem (toleruje) ignorancji – Dzieje Apostolskie 17:30.

2. Daremne uwielbienie

a. Mateusza 15:7-9 „Obłudnicy! Izajasz dobrze o was prorokował, mówiąc: 8 – 'Ten lud zbliża się do mnie ustami i czci mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode mnie'. 9 – I na próżno oddają Mi cześć, Nauczając jako nauki przykazań ludzkich.”

b. Faryzeusze czynili swój kult próżnym (bezużytecznym), ponieważ nakładali na swoje praktyki przykazania ludzkie.

c. To jest postawa, która zmienia to, co Bóg powiedział, nie szanuje tego, co Bóg powiedział i nie jest posłuszna temu, co On
zakazał. Patrz Księga Kapłańska 10:1-11.

3. będzie czcił

a. Kolosan 2:23 – Które to rzeczy zaiste mają pozór mądrości, woli i pokory, i zaniedbania ciała, nie zaś jakiejkolwiek czci dla zaspokojenia ciała. (KJV)

b. Kolosan 2:23 – Rzeczy te mają wprawdzie pozór mądrej, narzuconej sobie religii, fałszywej pokory i zaniedbania ciała, lecz nie mają żadnej wartości wobec dogadzania ciału.

c. Jest to cześć, która koncentruje się na zadowalaniu samego siebie. To jest ten sam typ uwielbienia, który często mamy dzisiaj, który wzywa do uwielbienia „skupionego na publiczności”.

4. Prawdziwe uwielbienie.

a. Jana 4:23-24 „Lecz nadchodzi godzina, i to już teraz, kiedy to prawdziwi czciciele będą oddawać cześć Ojcu w duchu i prawdzie; albowiem Ojciec szuka takich, aby Mu oddawali cześć”. 24 – „Bóg jest Duchem, a ci, którzy Go czczą, muszą czcić w duchu i prawdzie.”

II. PRAWIDŁOWE ELEMENTY MODLITWY

A. Uwielbienie jest skoncentrowane na Bogu.

1. Psalmy 95:6 – O przyjdźcie, oddajmy cześć i pokłońmy się; uklęknijmy przed PANEM, naszym Stwórcą.

2. Dzieje 17:23 – „bo gdy przechodziłem i rozważałem przedmioty waszego kultu, znalazłem nawet ołtarz z takim oto
napisem: NIEZNANEMU BOGU. Dlatego tego, któremu oddajecie cześć, nie znając go, ogłaszam wam:

3. Hbr 13,15 – Dlatego przez Niego składajmy Bogu nieustannie ofiarę pochwalną, to jest owoc naszych serc, dziękując Jego imieniu.

4. Jednym z wielkich błędów współczesnego kultu jest skupianie się na czcicielu. Uwielbienie ma być skoncentrowane na wychwalaniu Boga, a nie na zabawianiu siebie.

a. Musimy zrozumieć, że błogosławieństwa, które otrzymujemy z uwielbienia są produktem ubocznym naszego uwielbienia, a nie jego celem. W uwielbieniu mamy czynić i dawać, a nie otrzymywać.

b. Wysiłek, aby „uzyskać więcej” z uwielbienia, doprowadził do wszelkiego rodzaju sztucznych, powierzchownych i niebiblijnych sztuczek, aby „ożywić” okresy uwielbienia. TO NIE JEST SŁUŻENIE BOGU; to składanie pokłonów przed ołtarzem ewangelii społecznej.

c. Nasz problem polega na tym, że stwierdziliśmy, iż mamy problem, ale nie zdiagnozowaliśmy go prawidłowo. Problem nie tkwi w treści naszego uwielbienia. Problem tkwi w naszych sercach. Jesteśmy tak materialistyczni i cieleśni, że nie potrafimy skupić naszych umysłów na chwaleniu Boga i potrzebujemy sztucznej stymulacji, aby „poczuć się” duchowo.

B. Właściwe miejsce naszego uwielbienia. Właściwe miejsce naszego uwielbienia.

1. Każde miejsce, w którym mieszka lud Boży.

2. Dzieje Apostolskie 17:24-25 „Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, ponieważ jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych rękami.25-. „Nie jest też czczony rękoma ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, gdyż On daje wszystkim życie, oddech i wszystko.

3. Taką prawdę Jezus objawił Samarytance.

a. Jana 4:20-21 „Ojcowie nasi oddawali cześć na tej górze, a wy, Żydzi, mówicie, że w Jerozolimie jest miejsce, gdzie należy oddawać cześć. „21 – Jezus powiedział do niej: „Niewiasto, wierz Mi, że nadchodzi godzina, kiedy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie oddawać czci Ojcu.”

C. Musi istnieć połączenie czci wobec Boga i oddawania czci zgodnie z prawdą woli Bożej.

1. Jana 4:24

2. Jozuego 24:14 – „A teraz bójcie się Pana, służcie Mu w szczerości i w prawdzie, i odrzućcie bogów, którym służyli wasi ojcowie po drugiej stronie rzeki i w Egipcie. Służcie Panu!

PODSUMOWANIE: Dziecko Boże nie potrzebuje specjalnych środków pobudzających do oddawania właściwej czci. Jego życie koncentruje się na tym, by podobać się Bogu, dlatego zawsze z radością przychodzi przed tron łaski, by chwalić Króla.