Historia

Stary Testament jest pierwszym działem i jedynym źródłem do dziejów Izraela i Judy, najwcześniejszy materiał pochodzi z XII w. p.n.e. Stary Testament jest podobny do Biblii Hebrajskiej i różni się przede wszystkim kolejnością ksiąg. W Starym Testamencie Księga Malachiasza jest umieszczona na końcu, podczas gdy w Biblii Hebrajskiej Księga Kronik jest ostatnia. Grecki przekład Biblii, znany jako Septuaginta, stanowi podstawę dla kościołów prawosławnych, jak również wschodnich Starego Testamentu. Łaciński przekład Septuaginty, znany jako Vetus Latina, stanowił pierwotnie podstawę Starego Testamentu w kościołach zachodnich, a później został zastąpiony przez Wulgatę Jerome’a. Kościoły protestanckie korzystają z Biblii Hebraica Stuttgartensia.

Pierwszy zapis Nowego Testamentu – Ryland Library Papyrus P52, datowany jest na lata 117-138 n.e. Oryginalne teksty zostały spisane przez różnych autorów w języku greckim koine. Później księgi te zostały połączone w jeden tom i stanowią kanon lub zbiór dwudziestu siedmiu ksiąg.

Różnice w treści

Stary Testament jest napisany ze słownictwem 5,800 słów, podczas gdy Nowy Testament jest napisany ze słownictwem 4,800 słów.

Zawartość i kolejność ksiąg Starego Testamentu jest różna w różnych Kościołach. Wspólnota prawosławna posiada 51 ksiąg, a protestancka 39 ksiąg. Są to księgi zawarte w Codex Vaticanus, Codex Sinaiticus, Codex Alexandrinus i Peshitta. Są tam księgi poezji, dziękczynne, mądrościowe, przysłów i proroków.

Nowy Testament może zawierać dodatkowe księgi, takie jak Tobita, Judyta, Mądrość Salomona, Mądrość Jezusa Seiracha, Barucha, aby wymienić tylko kilka, a także niektóre dodatki do innych części Biblii. Nowy Testament zawiera ewangelie, które są cztery narracje o życiu i śmierci Jezusa, narracje o służbie apostołów, listy, które są dwadzieścia jeden wczesnych listów napisanych przez różnych autorów, a także proroctwo apokaliptyczne. Księgi te koncentrują się na życiu Chrystusa, jego naukach, a także na proroctwach, które przepowiadają koniec czasów.

Nauki Starego i Nowego Testamentu

Stary Testament stanowi podstawę dzisiejszej wiary judeochrześcijańskiej. Opowiada o historii stworzenia świata, exodusie Izraelitów, Dziesięciu Przykazaniach danych Mojżeszowi przez Boga, a także zawiera prawdziwe historie z życia. Funkcją tego tekstu jest nauczanie ludzi poprzez doświadczenia ludzi na przestrzeni dziejów. Kilka ksiąg zapowiada również nadejście Mesjasza i koniec świata.

Nowy Testament, z drugiej strony, koncentruje się bardziej na życiu i naukach Jezusa i kościoła chrześcijańskiego. Historie są opowiadane przez ewangelie i podkreślają znaczenie ofiary Jezusa. Funkcją Nowego Testamentu jest prowadzenie ludzi do naśladowania przykładu Jezusa bardziej szczegółowo. Inne książki, napisane przez różnych autorów, również mówią o końcu świata i ostatniej bitwie między dobrem a złem.