W tej lekcji przyjrzymy się jak i kiedy zastosować oddechy ratownicze u nieprzytomnego dorosłego pacjenta.
Głównym czynnikiem, jeśli chodzi o oddechy ratownicze jest to, czy można znaleźć puls. Jak wiadomo, jeśli pacjent nie oddycha normalnie i nie ma pulsu, natychmiast przechodzimy do resuscytacji krążeniowo-oddechowej.
Jeśli jednak podczas oceny pacjenta znajdziemy puls i jesteśmy pewni, że jest to puls, wtedy właśnie zastosujemy oddechy ratownicze.
Jak zapewnić opiekę
Jak zawsze, pierwszą rzeczą, którą chcesz zrobić, jest upewnienie się, że miejsce zdarzenia jest bezpieczne i że masz założone rękawiczki. Upewnij się, że masz pod ręką maskę ratowniczą z zaworem jednokierunkowym i zacznij wołać do poszkodowanego, aby ocenić, czy reaguje.
Czy wszystko w porządku? Czy mnie słyszysz?
Jeśli nie uzyskasz wstępnej odpowiedzi, połóż rękę na czole poszkodowanego i stuknij w jego obojczyk. Jeśli nadal nie uzyskasz odpowiedzi, wykonaj poniższe kroki.
- Wezwij pogotowie i aktywuj 911 lub zadzwoń po kod, jeśli jesteś w placówce służby zdrowia. Jeśli w pobliżu znajduje się osoba postronna, możesz poprosić ją o pomoc – zadzwonienie pod numer 911, zlokalizowanie AED itp.
- Sprawdź tętno szyjne, znajdujące się pomiędzy tchawicą a mięśniem mostkowo-obojczykowo-sutkowym, w dolinie pomiędzy tymi dwiema strukturami. Użyj płaskich części palców wskazującego i środkowego i naciśnij z umiarkowaną siłą w tej dolinie. Poświęć nie więcej niż 10 sekund na szukanie pulsu.
- Spójrz jeszcze raz na oznaki, że pacjent oddycha normalnie.
- Jeśli w tym momencie ustaliłeś, że poszkodowany nie reaguje, nie oddycha normalnie (jak już wiesz z poprzednich lekcji, oddychanie agonalne nie jest oddychaniem normalnym i powinno być traktowane tak samo jak oddychanie bezdechu), ale ma puls, natychmiast kontynuuj oddychanie ratownicze.
Technika oddychania ratunkowego dla dorosłych
- Chwyć maskę ratunkową i zaklej nią twarz i nos poszkodowanego.
- Unieś podbródek poszkodowanego i odchyl lekko jego głowę do tyłu.
- Wdychaj powietrze przez maskę ratunkową i głośno licz – jeden tysiąc, dwa tysiące, trzy tysiące, cztery tysiące…
- Przy pięciu tysiącach ponownie wdychaj powietrze przez maskę ratunkową.
- Korzystaj z techniki oddychania ratowniczego aż do przybycia pomocy lub odzyskania przytomności przez pacjenta. Jeśli masz defibrylator AED, rozważ przygotowanie go do użycia na wszelki wypadek, gdyby pacjent stracił puls.
Pro Tip #1: Przez dwie minuty kontynuuj wykonywanie jednego oddechu ratowniczego co pięć sekund. W tym czasie ponownie oceń pacjenta. Jeśli nadal wyczuwalny jest puls, ale pacjent nie oddycha normalnie, kontynuuj wykonywanie jednego oddechu ratowniczego co pięć sekund przez kolejne dwie minuty. I tak dalej.
Pro Tip #2: Upewnij się, że klatka piersiowa pacjenta unosi się podczas wykonywania oddechów ratowniczych. Jeśli tak się nie dzieje, może to oznaczać niedrożność dróg oddechowych.
Ostrzeżenie: Jeśli w którymkolwiek momencie stwierdzisz, że u pacjenta zanikł puls, natychmiast przejdź do pełnej resuscytacji krążeniowo-oddechowej i użyj defibrylatora AED, jeśli masz go pod ręką.
Słowo o układzie oddechowym
Układ oddechowy dzieli się na dwie części – górne drogi oddechowe i dolne drogi oddechowe.
Dolne drogi oddechowe mają dostęp do układu oddechowego przez nos i usta. Podczas wdychania powietrza przez nos jest ono ogrzewane i nawilżane. Powietrze wdychane przez usta przechodzi przez język i trafia do gardła.
Gardło dzieli się na trzy części – nosogardło, ustno-gardło i krtań. Nosogardło leży za jamą nosową. Gardło znajduje się za jamą ustną i jest wspólnym przejściem zarówno dla pokarmu, jak i powietrza.
Laryngogardło jest najniżej położoną częścią gardła i dzieli się na dwa przejścia. Tylna część jest wejściem do przełyku, który jest przejściem dla żywności. Przednia część to krtań, która jest kontynuacją układu oddechowego.
Nad krtanią znajduje się nagłośnia – płat chrząstki, który składa się nad krtanią, aby zamknąć ją z tchawicą podczas połykania, tak aby jedzenie nie dostało się do środka. Nawiasem mówiąc, działa to tylko wtedy, gdy osoba jest przytomna.
Po tym, jak powietrze przejdzie przez gardło, przechodzi przez krtań. Na szczycie tej struktury znajduje się kość gnykowa (kość w kształcie podkowy, która pomaga wspierać strukturę krtani), zbudowana głównie z chrząstki, mięśni i błony. Poniżej kości gnykowej znajdują się chrząstki tarczowate i tarczowate, które tworzą krtań.
Dolne drogi oddechowe rozpoczynają się poniżej strun głosowych i składają się z tchawicy, oskrzeli i płuc. Tchawica jest pustą w środku rurą, która jest podtrzymywana przez pierścienie chrząstek. Rozciąga się ku dołowi, aż podzieli się na dwie gałęzie zwane oskrzelami, które łączą się z każdym płucem. Te dwa oskrzela są również pustymi w środku rurkami, podtrzymywanymi przez chrząstki. I one również dzielą się na niższe drogi oddechowe zwane oskrzelikami.
Okrzeliki są cienkimi, pustymi w środku rurkami, które pozostają otwarte i prowadzą do pęcherzyków płucnych. Pęcherzyki płucne – małe woreczki, które tworzą koniec dróg oddechowych – liczą się w milionach. Każdy pęcherzyk płucny ma wspólną ścianę z kapilarnymi naczyniami krwionośnymi. W tym miejscu, gdzie stykają się ściany pęcherzyków płucnych i ściany naczyń włosowatych, odbywa się oddychanie zewnętrzne – ta niezwykle ważna wymiana tlenu i dwutlenku węgla między układem oddechowym i układem krążenia.