Trądzik pospolity jest częstym schorzeniem dermatologicznym o wieloczynnikowej patogenezie. Status oksydacyjny został uwzględniony w patogenezie wielu chorób skóry, w tym trądziku pospolitego. Celem pracy było zbadanie poziomu biomarkerów stresu oksydacyjnego u pacjentów z trądzikiem pospolitym o różnym stopniu nasilenia. Badaniami objęto 156 pacjentów z trądzikiem pospolitym oraz 46 zdrowych osób z grupy kontrolnej. Na podstawie badania klinicznego pacjenci zostali podzieleni na 3 podgrupy: trądzik łagodny, umiarkowany i ciężki. Stres oksydacyjny był badany poprzez pomiar poziomu katalazy (CAT), dysmutazy ponadtlenkowej (SOD), całkowitej pojemności antyoksydacyjnej (TAC) oraz dialdehydu malonowego (MDA). Stężenie MDA w osoczu pacjentów z trądzikiem było istotnie wyższe w porównaniu z grupą kontrolną, natomiast aktywność enzymów antyoksydacyjnych SOD i CAT była niższa. Ponadto stężenie TAC było również niskie u chorych na trądzik w porównaniu z grupą kontrolną. Stwierdzono również wyższe stężenie MDA w podgrupie z trądzikiem ciężkim w porównaniu z podgrupami łagodną i umiarkowaną. Ponadto, w podgrupie z ciężkim trądzikiem zaobserwowano istotną ujemną korelację pomiędzy poziomem MDA i CAT. Dane te sugerują, że stres oksydacyjny odgrywa kluczową rolę w rozwoju trądziku i może być wykorzystywany jako biomarker do oceny aktywności choroby i monitorowania jej leczenia.