Saladin, zachodnia nazwa władcy Salah al-Din ibn Ayyub, był wielkim muzułmańskim generałem, który stawił czoła krzyżowcom na Bliskim Wschodzie. Urodzony w kurdyjskiej rodzinie działającej w Syrii, Saladyn przywrócił sunnicki reżim w Egipcie w 1171 r., kładąc kres ostatniemu szyickiemu kalifowi Fatymidów.

Saladyn, teraz sułtan Egiptu, powrócił do Syrii i wkrótce zdobył Damaszek, Aleppo i Mosul od innych książąt muzułmańskich. Z tej silnej syryjskiej bazy zwrócił się przeciwko krzyżowcom, zdecydowanie pokonując ich w bitwie pod Hattin 4 lipca 1187 roku. Po zwycięstwie pod Hattin nastąpiła łatwa rekonkwista różnych ziem i miast krzyżowców, przede wszystkim świętego miasta Jerozolimy, które było w rękach chrześcijan od 88 lat. Saladyn zwlekał z zajęciem miasta do 2 października, ponieważ data ta odpowiadała rocznicy cudownego wstąpienia Proroka do nieba, zgodnie z kalendarzem muzułmańskim. W przeciwieństwie do krwawej rzezi krzyżowców po zdobyciu Jerozolimy, Saladyn zachował się z wielką wielkodusznością wobec chrześcijańskich i żydowskich mieszkańców. Zmusił Franków do wycofania się na wybrzeże Syrii i Palestyny. W 1192 r. podpisał rozejm z Ryszardem Lwie Serce. Zmarł w następnym roku, ale jego potomkowie z dynastii Ayyubidów przez kilka pokoleń kontynuowali rządy w Egipcie i Syrii. Uważany za wzorcowego księcia zarówno przez muzułmańskich wielbicieli, jak i chrześcijańskich wrogów, Saladyn do dziś jest upamiętniany w historii i legendach.