Powszechność i powtarzalność poliploidyzacji u gatunków roślin czyni ją jednym z najważniejszych wydarzeń ewolucyjnych u roślin, w wyniku czego poliploidyzacja jest szeroko badanym polem badawczym. Ze względu na szybki rozwój technologii sekwencjonowania, istnieje coraz więcej dowodów na to, że poliploidyzacja odgrywa ważną rolę w różnicowaniu się gatunków roślin, ewolucji genów i udomowieniu roślin uprawnych. W niniejszej pracy dokonano przeglądu wpływu poliploidyzacji na różne aspekty ewolucji roślin, głównie na pochodzenie poliploidów, ich cechy, późniejszą dywergencję genomów oraz wpływ na innowacyjność funkcji genów i udomowienie roślin uprawnych. Stwierdzono, że występowanie wielu niezależnych zdarzeń poliploidyzacji u roślin jest ściśle związane z czasem występowania ekstremalnych zjawisk klimatycznych lub katastrof naturalnych na Ziemi, co prowadzi do masowego wymierania, a jednocześnie może ułatwiać wzrost poliploidyzacji. Po allo-poliploidyzacji, podczas ewolucji subgenomów wystąpiło odrębne zjawisko znane jako dominacja subgenomowa, która okazała się być związana z metylacją transpozonów. U prawie wszystkich paleopoliploidów odnotowano rozległe frakcjonowanie genów (utracone) w następstwie poliploidyzacji, a ewolucyjne losy genów wielokopijnych, takie jak sub-/neofunkcjonalizacja, zostały zaproponowane w celu zilustrowania mechanizmów leżących u ich podstaw. Co więcej, stwierdzono, że poliploidyzacja ma znaczący wpływ na zróżnicowanie gatunkowe, a w konsekwencji na udomowienie roślin i rozwój cech o znaczeniu agronomicznym. W oparciu o postępy w badaniach nad poliploidyzacją roślin omówiono kilka głównych zagadnień, które mogą przyczynić się do lepszego zrozumienia ewolucji poliploidów oraz do zastosowania poliploidyzacji w hodowli roślin uprawnych w najbliższej przyszłości.