Raport przypadku

52-letnia, 65-kg biała kobieta, która nigdy wcześniej nie była poddawana CSMT, miała 40-letnią historię przewlekłej migreny z aurą. Zgłosiła, że migrena była obecna od jej nastoletnich lat, z niewielkim spadkiem częstotliwości w ciągu 10 lat przed poszukiwaniem chiropraktyka. Pacjentka nie pamięta żadnego konkretnego epizodu, incydentu, lub urazu, który spowodował jej migreny. Jednak pacjent przypomniał sobie upadek z małej ściany z cegły, jak również złamanie prawego nadgarstka w jej nastoletnich lat. Pacjentka podała, że nie była poddawana żadnym operacjom. Pacjentka podała, że w jej rodzinie występowała migrena, w tym u matki migrena z aurą.

Przez 2 lata przed rozpoczęciem leczenia chiropraktycznego, bóle głowy występowały u pacjentki około raz w miesiącu. Ból był umiarkowany, występował po prawej stronie, był pulsujący i trwał przez około 15 godzin. Wynik w numerycznej skali bólu dla przeciętnego epizodu wynosił 8 na 10 możliwych. Migreny miały większe nasilenie, częstość i czas trwania w wieku 20 lat w porównaniu z menopauzą, która rozpoczęła się w wieku 50 lat. Pacjentka opisywała swoją aurę zaburzeń wzrokowych jako obejmującą czarne punkty w polu widzenia, trwające przez około 10 minut. Aura była jednak bardziej intensywna w okresie jej 20 lat w porównaniu z aurą w okresie 50 lat. Uważała, że z wiekiem nauczyła się lepiej radzić sobie z migreną, co spowodowało zmniejszenie jej intensywności i czasu trwania. Pacjentka odczuwała również mdłości i światłowstręt. Nie zgłaszała innych zaburzeń, które mogłyby być związane z napadami migreny. Miała endometriozę i w okresie menstruacji przyjmowała niesteroidowe leki przeciwzapalne w celu złagodzenia bólu. Nigdy jednak nie była w stanie powiązać bólu menstruacyjnego z migrenowym bólem głowy, który zwykle pojawiał się podczas emocjonalnych i fizycznych sytuacji stresowych, a także z nasilającym się dźwiękiem lub migającymi światłami. Pacjentka zaprzeczała, jakoby miała jakiekolwiek czynniki wyzwalające związane z jedzeniem. Aby złagodzić migrenę, pacjentka musiała szukać cichego, ciemnego pomieszczenia, w razie potrzeby wymiotować, a także unikać silnych zapachów. Pacjentka była z zawodu doradcą dramatycznym i wykonywała różne rodzaje czynności zawodowych. Ze względu na występowanie w rodzinie uzależnienia od narkotyków pacjentka odrzuciła stosowanie leków na migrenę jako metodę leczenia; nie przyjmowała też naturalnych suplementów. Pacjentka zgłosiła również, że nie otrzymuje żadnych innych form leczenia fizykalnego, z wyjątkiem monitorowania przez lekarza ogólnego.

Badanie fizykalne wykazało zmniejszony zakres ruchu w odcinku szyjnym (ROM), zwłaszcza rotację w prawym odcinku szyjnym. Wyniki testu uciskowego Spurlinga dla odcinka szyjnego oraz testu slump dla napięcia nerwowego były negatywne pod względem bólu.21 Wyniki testów funkcji motorycznych (C2-T1) oraz testów głębokich odruchów ścięgnistych (C5-C7) były prawidłowe i symetryczne. Badanie dermatomów (C2-T1) wykazało prawidłową i symetryczną wrażliwość. Wynik badania nerwów czaszkowych III, IV i VI był również prawidłowy i symetryczny. Badanie palpacyjne kręgosłupa wykazało odcinkową dysfunkcję stawów z obniżoną ruchomością na wielu poziomach w obrębie kręgów szyjnych (C2, C6), piersiowych (T2, T4) i połączenia lędźwiowo-krzyżowego (L5, prawy staw krzyżowo-biodrowy) z minimalną (w klasyfikacji minimalna-umiarkowana zaznaczona) tkliwością wyrostków kolczystych kręgów szyjnych C2 i C6 oraz lędźwiowego L5. Dalsze badanie przedmiotowe wykazało tkliwość i hipertonię mięśni szyi, zwłaszcza mięśnia dźwigacza łopatki, mięśnia trapezowego i mięśnia podgrzebieniowego po obu stronach. Ciśnienie krwi było prawidłowe (129/84). Nie badano innych parametrów życiowych. Na podstawie klasyfikacji IHS u pacjentki rozpoznano migrenę z aurą (migrena z aurą, kategoria 1.2).

Badanie radiologiczne wykonano w celu oceny postawy, integralności stawów i dysków, pozycji kręgów oraz wykluczenia jakiejkolwiek patologii. W celu pełnego potwierdzenia wyników badania wykonano zdjęcia radiologiczne całego kręgosłupa (przednio-tylne i boczne) w pozycji stojącej, z obciążeniem. W badaniu radiologicznym stwierdzono wyraźne zmniejszenie lordozy szyjnej. Stwierdzono niewielką spondylozę dyskogenną (klasyfikacja minor-moderate marked) w przestrzeni międzykręgowej dysków C6-C7 oraz niewielką spondylozę dyskogenną w przestrzeni dyskowej kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego na poziomie L5-S1. Nie wykryto innych nieprawidłowości.

Leczenie chiropraktyczne przeprowadzono 11 razy w okresie 9 tygodni, w trakcie których pacjentka doświadczyła stopniowej progresywnej ulgi w migrenowych bólach głowy, które ustąpiły po 9 tygodniach. Leczenie obejmowało CSMT i specyficzne kontaktowe nastawianie HVLA metodą Gonsteada.22 Początkowe 5 zabiegów koncentrowało się na podwichnięciach kręgów piersiowych (T2 i T4) z poprawą ROM i zmniejszoną tkliwością wzdłuż lewego ramienia łopatki obustronnie. W ciągu pierwszych 3 tygodni u pacjentki nie występowały migreny. Dalsze leczenie skupiło się na poprawie funkcji stawów w odcinku szyjnym kręgu C6 i lędźwiowym kręgu L5 za pomocą nastawień HVLA. W ciągu kolejnych 3 tygodni stwierdzono dalszą poprawę ROM i zmniejszenie tkliwości wzdłuż lewego ramienia łopatki. W 5 tygodniu leczenia wystąpiły jednak objawy zwiastunowe, które trwały około 10 minut i obejmowały nudności, nieostre widzenie i światłowstręt.

W kolejnych 3 tygodniach skoncentrowano się na poprawie funkcji stawu C2 i prawego stawu krzyżowo-biodrowego, stosując nastawienia HVLA. Pacjentka zauważyła wyraźną poprawę ROM w odcinku szyjnym i zmniejszenie tkliwości wzdłuż mięśni podkrzyżowych 5 godzin po pierwszym nastawieniu C2. W nocy pacjentka czuła się bardzo zmęczona. W ciągu następnych 2 tygodni nastąpiła dalsza poprawa ROM w odcinku szyjnym, piersiowym i lędźwiowo-krzyżowym oraz wyraźne zmniejszenie tkliwości mięśni szyjnych; zmniejszyła się również hipertoniczność mięśni. Pacjentka zapisywała częstotliwość, intensywność (numeryczna skala bólu), czas trwania i czas, po którym mogła powrócić do normalnej aktywności dla każdego epizodu migreny od momentu rozpoczęcia leczenia. Po zakończeniu leczenia pacjentka zgłosiła znaczącą poprawę ROM, zmniejszenie tkliwości mięśni oraz ogólne dobre samopoczucie i rozluźnienie mięśni; subiektywne wyniki uzyskane przez pacjentkę zostały potwierdzone palpacją ruchową. W 6-miesięcznej obserwacji pacjentka nadal nie doświadczyła kolejnego napadu migreny. Palpacja ruchowa wykazała prawidłowy ROM kręgosłupa, a tonus mięśniowy uległ poprawie. Pacjentka wyraziła zgodę na publikację tego opisu przypadku.