Pneumokokowe zapalenie płuc to rodzaj bakteryjnego zapalenia płuc, które jest wywoływane przez Streptococcus pneumoniae (który jest również nazywany pneumokokiem). Jest to najczęstsze bakteryjne zapalenie płuc występujące u dorosłych, najczęstszy typ zapalenia płuc nabytego przez społeczność i jeden z powszechnych typów infekcji pneumokokowej. Szacowana liczba Amerykanów z pneumokokowym zapaleniem płuc wynosi 900 000 rocznie, z czego prawie 400 000 przypadków jest hospitalizowanych, a przypadki śmiertelne stanowią 5-7% tych przypadków.

Pulmonologia

Objawy pneumokokowego zapalenia płuc mogą wystąpić nagle, Zazwyczaj objawiają się jako silne ochłodzenie, później także jako ciężka gorączka, kaszel, duszność, przyspieszony oddech i bóle w klatce piersiowej. Inne objawy, takie jak nudności, wymioty, bóle głowy, zmęczenie i bóle mięśni mogą również towarzyszyć pierwotnym objawom. Czasami kaszel może powodować powstawanie rdzawej lub krwistej plwociny. W 25% przypadków może wystąpić wysięk parapneumoniczny. Zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej zazwyczaj wykazują konsolidację zrazików lub nierównomierne nacieki.

W większości przypadków, po rozpoznaniu pneumokokowego zapalenia płuc, lekarze przepiszą antybiotyki. Antybiotyki te zazwyczaj pomagają złagodzić i wyeliminować objawy między 12 a 36 godziną po ich zażyciu. Pomimo skuteczności większości antybiotyków w leczeniu choroby, czasami bakterie mogą oprzeć się antybiotykom, powodując pogorszenie objawów. Dodatkowo, wiek i stan zdrowia zakażonego pacjenta może przyczynić się do skuteczności antybiotyków. W celu zapobiegania pneumokokowemu zapaleniu płuc opracowano również szczepionkę, zalecaną dzieciom poniżej piątego roku życia oraz osobom dorosłym powyżej 65 roku życia.

Powszechnie wiadomo, że wirus grypy zwiększa szanse zachorowania na zapalenie płuc lub zapalenie opon mózgowych wywołane przez bakterie streptococcus pneumonaie, jednak nowe badania medyczne przeprowadzone na myszach wskazują, że grypa jest w rzeczywistości składnikiem niezbędnym do przenoszenia choroby. Naukowiec Dimitri Diavatopoulo z Centrum Medycznego Uniwersytetu Radboud w Nijmegen w Holandii opisuje swoje obserwacje na myszach, stwierdzając, że u tych zwierząt rozprzestrzenianie się bakterii zachodzi tylko pomiędzy zwierzętami już zarażonymi wirusem grypy, a nie pomiędzy tymi, które go nie mają. Mówi on, że te odkrycia były tylko włącznie u myszy, jednak wierzy, że to samo może być prawdziwe dla ludzi.