Kultura Pomo

1. Historia Pomo

Plemię Pomo jest kalifornijskim plemieniem rdzennych Amerykanów, które istniało wolne od kolonizacji przed 1800 rokiem. Kultura Pomo jest unikalna w stosunku do innych plemion amerykańskich z ich własną religią i strukturami plemiennymi, które różnią się między poszczególnymi podplemionami Pomo. Przed kontaktem kolonialnym Pomo mogli swobodnie zasiedlać swoje terytorium w Kalifornii, praktykować swoją religię i utrzymywać swój rodzimy styl życia. udzie Pomo są plemieniem składającym się z wielu różnych podplemion znajdujących się w północnej Kalifornii. Istnieje około siedmiu plemion Pomo rozproszonych na ich terytorium w północnej Kalifornii, z których każde ma swój własny dialekt. Ludzie Pomo zazwyczaj znali dwa do trzech różnych języków, z których każdy uważany jest za tak różny jak języki romańskie. Podczas gdy Pomo znajdują się w północnej Kalifornii, większość plemion wolała osiedlać się w dolinie rzeki Russian River niż na wybrzeżu Oceanu Spokojnego ze względu na słodką wodę. Plemiona składały się z wielu wiosek, z których każda miała swoją własną główną wioskę, w której rezydował jeden lub więcej wodzów. Każdemu wodzowi w danej wiosce przypisana była określona rola, np. głównego radnego lub przywódcy religijnego. Praktyki religijne Pomo są kolejnym czynnikiem, który odróżnia to plemię od reszty Kalifornijczyków.
W zależności od lokalizacji plemion Pomo na terytorium Kalifornii, plemię było albo częścią kultu Kuksu, albo kultu chwastów Jimson. Religia Kuksu była powszechna w północnej części terytorium Pomo. Północne plemiona Pomo wierzyły, że Kuksu jest bogiem południa, którego czciły poprzez ceremonie wcielania się w boga. Kult pierwotnie składał się z szamanów i hierarchii kapłanów w plemieniu, którzy modlili się w celach leczniczych. Ceremonie odbywały się w tajnych, podziemnych lub krytych domach, podobnych do świątyń, gdzie mogli się gromadzić tylko szamani i nieliczni członkowie plemienia. Szamani przebierali się w farby, pióra, ozdoby i zasłony z trawy do tego stopnia, że byli nierozpoznawalni i tańczyli w rytm bębna z bali. Ceremonie ostatecznie rozwinęły się w ceremonie inicjacji i koordynowania rytualnych i świeckich uprawnień.
Południowe plemiona Pomo były zazwyczaj częścią kultu Jimsonweed. Kult ten jest podobny do kultu Kuksu w tym sensie, że przywiązywali oni dużą wagę do ceremonii inicjacyjnych, zwłaszcza gdy młode dziewczęta i chłopcy w plemieniu stawali się mężczyznami i kobietami. Jimsonweed to toksyczna roślina znajdująca się w Kalifornii, która odgrywa dużą rolę w ceremoniach kultowych. Roślina ta jest używana do produkcji świętego napoju, toloache, który był ważny dla ceremonii religijnych ze względu na jego halucynogenne efekty.
Oprócz wyjątkowych ceremonii religijnych „Ghost Dance”, które praktykowali Pomo, Pomo, podobnie jak inne plemiona tubylcze, dostosowali się do krajobrazu poprzez swoją dietę, mieszkanie i ubiór. Podplemienia Pomo położone blisko wybrzeża żyły głównie z ryb, fok, lwów morskich i wodorostów (przysmak Pomo). Inne plemiona polegały na mężczyznach polujących na łosie i jelenie, które są rdzennymi mieszkańcami lasów sekwoi. Typowy dom Pomo był dużym budynkiem o owalnym kształcie, w którym mieszkało wiele rodzin, wykonanym z trzciny tule. Domy rytualne używane do specjalnych ceremonii były wkopane w ziemię i pokryte trawą i ziemią, aby wyglądały jak wzgórze. Pomo wykorzystywali również lasy sekwoi do produkcji odzieży, używając do tego celu trzciny tulei lub rozdrobnionej kory sekwoi. W zimie Pomo nosili królicze skóry, aby się ogrzać. Zamożniejsze rodziny w plemionach nosiły ubrania z jeleniej skóry. Typowe dla wszystkich Pomo było również ozdabianie uszu ornamentami z drewna, kości ptaków lub piór. Ubrania noszone przez ludzi Pomo były zazwyczaj wyznacznikiem ich statusu w plemieniu. udzie Pomo mogli swobodnie cieszyć się swoim unikalnym sposobem życia przed kolonizacją w XIX wieku. Podplemieni byli świadomi swoich terytoriów w północnej Kalifornii i mogli swobodnie praktykować swoje rytuały Kuksu i Jimsonweed, zanim biali zmienili ich kulturę poprzez kolonizację.

Bibliografia:

1. Edwin M. Loeb, „Creator Concept among the Indians of North Central California, „American Anthropologist, New Series, Vol. 28, No. 3 (Jul. – Sep., 1926), pp. 467-493, Published by: Wiley on behalf of the American Anthropological Association, Stable URL: http://www.jstor.org/stable/661094, Page Count: 27
2. E. M. Loeb, „The Religious Organizations of North Central California and Tierra Del Fuego,” American Anthropologist, New Series, Vol. 33, No. 4 (Oct. – Dec., 1931), pp. 517-556, Published by: Wiley on behalf of the American Anthropological Association, Stable URL: http://www.jstor.org/stable/661011, Page Count: 40
3. DOROTHEA J. THEODORATUS, „Cultural and Social Change Among the Coast Central Pomo,” The Journal of California Anthropology, Vol. 1, No. 2 (WINTER 1974), pp. 206-219, Published by: Malki Museum, Inc, Stable URL: http://www.jstor.org/stable/27824792, Page Count: 14
4. http://factcards.califa.org/cai/pomo.html
5. http://www.native-languages.org/pomo.htm

1. Kolonialne doświadczenia Pomo

Kalifornijskie plemiona indiańskie doznały ogromnego spadku od czasu odkrycia obu Ameryk. Kiedyś szacowana na 330.000 osób, na początku 1900 roku liczba rdzennych Amerykanów w Kalifornii spadła do zaledwie około 15.000 osób. To tylko zawiera około 1,200 Pomo ludzi w spisie ludności z 1910 roku.
Podczas pierwszej połowy 1800 roku było szacunkowo 10,000 do 18,000 Pomo ludzi rozproszonych między około 70 różnych mniejszych plemion. Mówili oni szerokim wachlarzem języków jak wspomniano powyżej i praktykowali swoje własne religie. Przybycie Rosjan do Fortu Ross w 1812 roku było pierwszym długotrwałym kontaktem Pomo z obcokrajowcami. Pomo zajmowali się handlem koszami i futrami, co mogło przyciągnąć Rosjan do powrotu po przybyciu na polowania na początku lat 1700
Pomo, którzy mieszkali na wybrzeżu, znani jako Kashaya, utrzymywali kontakty głównie z Rosjanami i głównie handlowali futrami. Rosjanie byli pierwszymi, którzy wykorzystali lud Pomo. Zaczęli oni żyć między sobą, a Rosjanie próbowali głosić kazania i nawracać Pomo, co miało miejsce również w przypadku Europejczyków. Chociaż wcześniej na tym terenie było wielu kolonistów, amerykańskie rodziny i osadnicy przybywali masowo wraz z ukończeniem budowy linii kolejowej Central Pacific Railroad w 1869 roku i w poszukiwaniu złota.
Po przybyciu nowych ludzi choroby zakaźne rozprzestrzeniały się bardzo szybko, takie jak odra i ospa, ponieważ Pomo nie byli odporni na takie choroby. Pierwsza z tych epidemii miała miejsce w 1838 roku i pochodziła z Fort Ross. Ta szczególna epidemia dotknęła nie tylko plemię Pomo, ale także sąsiednie plemiona w okolicy, takie jak regiony Sonoma i Napa.
W tym czasie masowego przybycia, wiele różnych plemion miało różne doświadczenia. Niektórzy dostosowali się do nowego sposobu życia, podczas gdy niektórzy próbowali zachować swój własny sposób życia. Inni łączą się razem, aby znaleźć komfort w liczbach i starał się uniknąć kontaktu z nowymi ludźmi. W miarę jak coraz więcej ludzi zaczęło przybywać do regionu w poszukiwaniu złota i ziemi, ludzie zaczęli zdawać sobie sprawę z bogactwa i wartości tej ziemi. Rząd federalny postanowił przenieść Pomo do rezerwatów, czyli „ranczerii”. Przeniesienie to nazwano „Marszami do Round Valley” i miało miejsce w 1856 roku. Osadnicy, którzy przeprowadzili tę operację, byli znani z tego, że używali biczów i broni, aby wymusić przeniesienie. W plemieniu Pomo był to jeden z „najbardziej niszczycielskich” w ich historii i nazywany jest „Marszem śmierci”.
W okresie relokacji grupa osadników o nazwisku Kelsey i Stone zmusiła grupę Pomo do niewolnictwa. Zmuszali oni Pomo do pracy w okrutnych warunkach i często znęcali się nad nimi, łącznie z gwałtem. Ludzie Pomo zbuntowali się przeciwko temu ranczu i w końcu zabili Kelseya i Stone’a. Kiedy rząd Stanów Zjednoczonych dowiedział się o tym wydarzeniu, wysłał armię w celu odwetu, który zakończył się straszliwą masakrą. Masakra ta jest obecnie nazywana Masakrą na Krwawej Wyspie w 1850 roku. Po tej masakrze tylko około 400 Pomo pozostało na tym obszarze Clear Lake.

Bibliografia

1. http://factcards.califa.org/cai/pomo.html
2. http://www.mendorailhistory.org/1_redwoods/pomo.htm
3. http://www.kstrom.net/isk/art/basket/pomohist.html
4. http://www.native-languages.org/pomo.htm
5. DOROTHEA J. THEODORATUS, „Cultural and Social Change Among the Coast Central Pomo”, The Journal of California Anthropology, Vol. 1, No. 2 (WINTER 1974), pp. 206-219, Published by: Malki Museum, Inc,
6. http://nativeamericanhistory.about.com/od/Policies/a/The-Pomo-Death-March-A-Little-Known-Relocation-Event-In-Native-American-History.htm

1. Współczesne wydarzenia lub kwestie dla Pomo

Od czasu wprowadzenia kasyn i wielu korzyści związanych z zapisami dla Indian Amerykańskich, wiele plemion walczy z wypisywaniem się z plemion w całych Stanach Zjednoczonych. Chociaż istnieje wiele pomocnych korzyści, takich jak opieka zdrowotna, edukacja i opieka nad dziećmi, niektórzy potężni przywódcy w plemionach, takich jak Pomo, próbowali lub zostali oskarżeni o disenrollment, aby zwiększyć ilość świadczeń dla każdego członka poprzez zmniejszenie ilości członków ogółem.
Proces zapisywania składa się z werbalnej lub prawnej dokumentacji stowarzyszenia z plemienia lub analizy krwi. Zapisanie się może oznaczać po prostu, że dana osoba jest jedną ósmą krwi plemienia, lub że jej prababka była „pełną krwią”. Po przyjęciu do plemienia, jego członkowie otrzymują wiele korzyści, w tym umiarkowaną opiekę zdrowotną, usługi dla dzieci, grupy zapobiegające nadużywaniu substancji psychoaktywnych, prawa do ziemi, edukację i równe płace z dochodów z kasyna. Jednak w miarę jak coraz więcej ludzi zapisuje się do plemienia, tym mniejsza jest obniżka płac na osobę.
W odniesieniu do plemienia Pomo, w 2009 roku, Przewodniczący Plemienia Harvey Hopkins otrzymał i zaprzeczył zarzutom w kierunku systemu „łapania pieniędzy”, za konsekwentne i coraz bardziej powszechne wyłączanie członków z plemienia Pomo. Chociaż twierdził on, że działania te mają na celu „utrzymanie czystej kultury plemienia”, wielu członków uważało, że wypisywanie się z plemienia wiąże się z wyższą miesięczną opłatą. Z liczbą ponad 500 dorosłych członków plemienia w 2009 roku, było szokiem dla Dry Creek Rancheria Band of Pomo Indians, że 73 członków zostanie wypisanych z plemienia. Wypisanie wielu członków podzieliło niektórych długoletnich członków i rodziny, i spowodowało, że członkowie plemienia po obu stronach sporu kwestionowali motywy Hopkinsa. Niektórzy z wypisanych członków obwiniali Hopkinsa o osobiste urazy wobec nich lub członków ich rodzin.
W 2007 roku stwierdzono, że kasyno na ziemi Pomo (River Rock Casino), przyniosło dochód w wysokości 139 milionów dolarów. Z tego można wywnioskować, że dochody wzrosły, a miesięczna wypłata wzrosła. Ponieważ dochód jest dzielony równo pomiędzy wszystkich członków plemienia, szacuje się, że każdy członek plemienia otrzymuje około 600 dolarów, podczas gdy członkowie zarządu otrzymują znacznie wyższą wypłatę. W miarę jak każdy członek plemienia jest wypisywany, wypłata dla każdego członka zarządu wzrasta, a przy 73 osobach wypisanych w 2014 roku (możliwe, że dziś jest ich więcej), wypłata może wzrosnąć do ponad 1000 dolarów na członka miesięcznie; niebagatelne 12 000 dolarów bez przepracowania ani jednego dnia. Gdyby tego było mało, stwierdzono również, że redukcje zapisów „zostały wykorzystane do pozbycia się politycznych rywali i zastraszania członków przed ubieganiem się o urząd polityczny”, jak również.
W 2014 roku, wypisywanie członków zostało zatrzymane. Członkowie plemienia zagłosowali za wprowadzeniem 10-letniego moratorium na wypisywanie członków. Mając to na uwadze, plemię podejmuje również działania w kierunku zmiany swojej konstytucji, aby uwzględnić moratorium na wypisywanie się. W ciągu najbliższych kilku lat, wypisywanie się z plemion będzie, miejmy nadzieję, kwestią przeszłości Dry Creek Rancheria Band of Pomo Indians.

Bibliografia:

„Dry Creek Pomos Halt Controversial Disenrollments.” Santa Rosa Press Democrat. N.p., 23
Maj 2014. Web. 12 Mar. 2015. <http://www.pressdemocrat.com/news/1863316-181/ dry-creek-pomos-halt-controversial>.

„Dry Creek Pomos Split Spills into Public.” Sonoma West Publishers. N.p., n.d. Web. 12 Mar.
2015.<http://www.sonomawest.com/healdsburg/news/dry-creek-pomos-split-spills-into-public/article_a54473a6-9aeb-55b8-a6b2-2cefda2535f9.html>.