BPPV jest częstą przyczyną zawrotów głowy i jest spowodowane nieprawidłową stymulacją małżowiny usznej przez swobodnie pływające otolity (kamica kanałowa) lub otolity, które przylgnęły do małżowiny (kamica kubkowa), głównie w obrębie tylnego kanału półkolistego. Pacjenci mają epizodyczne zawroty głowy, zwykle krótkotrwałe i poprzedzone nagłą zmianą pozycji głowy. Złotym standardem w diagnostyce BPPV jest manewr Dix Hallpike. Dokładna przyczyna BPPV jest nieznana u około dwóch trzecich pacjentów. BPPV może również rozwijać się wtórnie do różnych zaburzeń, które wpływają na ucho wewnętrzne. Uraz głowy jest odpowiedzialny za BPPV w 15-20% przypadków. Zapalenie nerwu przedsionkowego, choroba Meniere’a i zapalenie warg sromowych mogą prowadzić do degeneracji i oderwania otoków. Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, hiperurykemia i cukrzyca są również związane z BPPV.

Seria przypadków opublikowana w 2015 r. wykazała, że schwannoma wewnątrzlabrynowe mogą wywoływać zawroty głowy w pozycji bez żadnych objawów audiologicznych.2 Demirtas i wsp.,3 opublikowali przypadek zespołu Eagle’a prezentujący zawroty głowy w pozycji. U opisywanego pacjenta zawroty głowy występowały po obróceniu głowy w lewo, a dolegliwości ustąpiły całkowicie w pozycji neutralnej. Badanie angiograficzne TK potwierdziło, że wydłużony wyrostek rylcowaty po stronie lewej uciskał tętnicę szyjną wewnętrzną w pozycji rotacji szyjnej lewej.

Szczegółowy przegląd piśmiennictwa nie wykazał żadnego przypadku masy tarczycy objawiającej się zawrotami głowy w pozycji leżącej. W retrospektywnym badaniu przeprowadzonym na przestrzeni 5 lat wykazano jednak pięciu pacjentów z wewnątrzczaszkowymi stanami patologicznymi naśladującymi łagodne napadowe zawroty głowy.4 U tych pacjentów po raz pierwszy wystąpiły epizodyczne zawroty głowy związane ze zmianą pozycji. Istnieją również doniesienia o pacjentach z rakiem nosogardła prezentujących się jako napady omdleń.5 Jako prawdopodobny mechanizm postuluje się zajęcie nerwu językowo-gardłowego lub błędnego przez paragardłowe rozszerzenie guza.

To, że ucisk tętnicy szyjnej może wywołać zmianę funkcji mózgu, było najwyraźniej wiadome już przez starożytnych Greków. Mówi się, że termin „szyjna” pochodzi od tego greckiego słowa. Ucisk tętnicy szyjnej może powodować omdlenia lub drgawki. Nadwrażliwość zatoki szyjnej i niedokrwienie mózgu są proponowane jako możliwe mechanizmy.6 Hipoperfuzja do płata okrzemkowego zaopatrywanego przez tętnicę przednią dolną móżdżku jest prawdopodobną przyczyną zawrotów głowy.7

Na podstawie przedstawionego opisu przypadku zaleca się, aby pacjenci z objawami podobnymi do łagodnych napadowych zawrotów głowy, którzy nie wykazują poprawy po wykonaniu manewru zmiany położenia cząstek, mieli wykonane badania obrazowe szyi i mózgu. Pomiar przepływu w tętnicach w pozycji neutralnej i zrotowanej szyi za pomocą ultrasonografii dopplerowskiej i porównanie wyników może być diagnostyczne u pacjentów z zawrotami głowy spowodowanymi uciskiem naczyń. Procedura ta nie jest jednak praktyczna, ponieważ trudno jest zeskanować dystalną część tętnicy podczas rotacji.3 Angiografia TK może być rozważana jako alternatywna opcja (ryc. 1-3).

Ryc. 1 Tomografia komputerowa tkanek miękkich szyi ukazująca powiększoną tarczycę przemieszczającą tętnicę szyjną po stronie prawej.

Rysunek 2 Tomografia komputerowa tkanek miękkich szyi przedstawiająca powiększenie prawego płata tarczycy na poziomie kości gnykowej, ponownie przemieszczające tętnicę szyjną.

Rysunek 3 Tomografia komputerowa tkanek miękkich szyi przedstawiająca powiększenie tarczycy sięgające do poziomu żuchwy i podstawy języka po stronie prawej.