W filmie była ta scena, w której Arwena i inne elfy szły do Przystani, ale Arwena uciekła z powrotem. To się nigdy nie wydarzyło. Jest to indywidualny wybór dla półelfów: nigdy nawet nie dowiadujemy się, jaki wybór podejmują bracia Arweny. Jako półelfy mogą iść na Zachód, ale mają też prawo wybrać śmiertelność: śmiertelność oznacza, że ich dusze mogą odejść i było to pomyślane jako dar od Eru (Boga). Aragorn i Éowen bardzo szanują się nawzajem, ale Aragorn zawsze dążył do Arweny.

Aragorn został zaręczony z Arweną w Trzeciej Erze 2980 roku, a spotyka Éowyn w Trzeciej Erze 3019 roku. Byli więc zaręczeni przez prawie 40 lat. Kiedy Frodo widzi wizję Aragorna na Cerin Amroth, to było to prawie 40 lat temu. W Dodatku A jest super smutny fragment o Cerin Amroth, jak być może wiesz.

Nie wydaje mi się, żeby Théoden kiedykolwiek powiedział coś, co sugerowałoby romantyczną miłość, on po prostu mówi, że szanuje Aragorna jako wielkiego człowieka i jest smutny, że podąża on Ścieżkami Umarłych. Jedna z głównych wymian zdań między Aragornem a Éowenem znajduje się w rozdziale 2: The Passing of the Grey Company, w RotK. Jest tam dużo więcej, ale Aragorn mówi to:

’Aragornie,' powiedziała, 'dlaczego pójdziesz na tę śmiertelną drogę?'

’Ponieważ muszę,' odpowiedział. Tylko w ten sposób mogę mieć nadzieję, że spełnię swoją rolę w wojnie z Sauronem. Nie wybieram ścieżek niebezpieczeństwa, Éowyno. Gdybym miał iść tam, gdzie mieszka moje serce, daleko na Północy, wędrowałbym teraz po pięknej dolinie Rivendell.”

Przez chwilę milczała, jakby zastanawiając się, co to może oznaczać.

Kto jest w Rivendell? Arwena. Istnieje kilka wskazówek, jak również, gdy Fellowship jest w Lothlórien: Galadriela czyta ich umysły i ich największe pragnienia. Oto kiedy Bractwo otrzymuje dary od Galadrieli:

` Oto dar Celeborna i Galadrieli dla wodza waszej kompanii', powiedziała do Aragorna i podała mu pochewkę, która została zrobiona tak, by pasowała do jego miecza. Była ona pokryta wzorem kwiatów i liści ze srebra i złota, a na niej wyryte były elfie runy utworzone z wielu klejnotów, imię Andúril i ród miecza.

’Ostrze wyciągnięte z tej pochewki nie będzie poplamione ani złamane nawet w porażce', powiedziała. Ale czy jest coś jeszcze, czego pragniesz ode mnie przy naszym rozstaniu? Bo ciemność przepłynie między nami i może się zdarzyć, że już się nie spotkamy, chyba że daleko stąd, na drodze, która nie ma powrotu.”

Aragorn odpowiedział: „Pani, znasz wszystkie moje pragnienia i od dawna przechowujesz jedyny skarb, którego szukam. Jednak nie możesz mi go dać, nawet gdybyś chciała; i tylko przez ciemność do niego dotrę.'

„Może to jednak rozjaśni ci serce”, rzekła Galadriela, „bo zostawiłam go pod moją opieką, by ci go dać, jeśli przejdziesz przez tę krainę”. Następnie podniosła z kolan wielki kamień o czystej zieleni, osadzony w srebrnej broszy, która była wykonana na podobieństwo orła z rozpostartymi skrzydłami; a gdy trzymała go w górze, klejnot błysnął jak słońce prześwitujące przez liście wiosny.

„Ten kamień dałam Celebrían, mojej córce, a ona jemu; a teraz przychodzi do ciebie jako znak nadziei. W tej godzinie przyjmij imię, które ci przepowiedziano, Elessar, kamień Elfów z domu Elendila!'

Wtedy Aragorn wziął kamień i przypiął broszę do piersi, a ci, którzy go widzieli, dziwili się; nie zauważyli bowiem wcześniej, jak wysoki i królewski stał, i zdawało im się, że wiele lat trudu spadło z jego ramion. 'Dla darów, które dałeś mi dziękuję,' powiedział, „OLady z Lórien, z których pochodzą Celebrían i Arwen Evenstar. Co praisecould I say more?'

Galadriel długo trzymał w areszcie skarb, którego szuka? Arwena, jej wnuczka. Mieszkała zarówno w Lothlórien, jak i w Rivendell. Jest też fragment, w którym patrzy w oczy Członkom Bractwa i tylko Aragorn i Legolas mogą oprzeć się jej spojrzeniu. Galadriela wie, czego chce Aragorn, prawdopodobnie wie o tym od prawie 40 lat. Fragment o Théodenie sugerującym jakąś romantyczną miłość między Éowen i Aragornem nie jest tak naprawdę obecny w książce, jak sądzę. To jest najbliższe temu co udało mi się znaleźć, i nie jest to wcale romantyczne. Chodzi o to, że Aragorn idzie naprzód i przybywa do Dunharrow jako pierwszy, by zabrać Ścieżki Umarłych:

’Dokąd poszedł?' zapytał Éomer.

’Nie wiem,' odpowiedziała. Przyszedł w nocy i odjechał najdalej nad ranem, zanim słońce wzeszło nad szczytami gór. Odszedł.”

„Jesteś zasmucona, córko,” powiedział Théoden. Co się stało? Powiedz mi, czy mówił o tej drodze?”. Wskazał na ciemniejące linie kamieni w kierunku Dwimorbergu. O Ścieżkach Umarłych? '

’Tak, panie,' powiedziała Éowyn. I odszedł w cień, z którego nikt nie powrócił. Nie zdołałam go odwieść. Odszedł.'

Myślę, że romans był trochę przesadzony w filmach.