Repartimiento, (hiszp. „partycja”, „podział”) zwany również mita lub cuatequil, w kolonialnej Ameryce Hiszpańskiej, system, w którym korona pozwalała niektórym kolonistom rekrutować ludność tubylczą do pracy przymusowej. System repartimiento, często nazywany w Peru mita, a w Nowej Hiszpanii (Meksyk) cuatequil (hiszpańskie tłumaczenie nahuatl coatequitl lub cohuatequitl), funkcjonował już od roku 1499 i około roku 1575 przybrał ostateczną formę. Około 5 procent rdzennej ludności w danym okręgu mogło być zatrudnionych w kopalniach, a około 10 procent więcej przy sezonowych pracach rolnych. Kolonista, który chciał otrzymać repartimiento, musiał złożyć wniosek do wicekróla lub audiencji (prowincjonalnego sądu apelacyjnego), w którym stwierdzał, że dodatkowa siła robocza potrzebna na jego plantacji, ranczu lub w kopalni zapewni krajowi niezbędną żywność i towary.

Legalnie okres pracy nie mógł przekraczać dwóch tygodni (pięciu w kopalniach), trzy lub cztery razy w roku, a wynagrodzenie miało być wypłacane. Wymagania te były jednak praktycznie ignorowane, a ponieważ robotnicy przymusowi byli często brutalnie traktowani, rząd hiszpański zmodyfikował system w latach 1601 i 1609. Zgodnie z nowymi ustaleniami 25 procent rdzennych mieszkańców danego okręgu musiało pracować dla Hiszpanów, ale mogli oni sami wybierać pracodawcę i czas pracy. Poprzedni system mógł być kontynuowany w kopalniach do czasu, gdy właściciele mogli kupić wystarczającą ilość zniewolonych Afrykańczyków, aby zastąpić rdzennych pracowników. Nowy system obowiązywał prawnie aż do końca okresu kolonialnego (ok. 1820 r.). W praktyce jednak imponowanie rdzennej ludności w ramach wcześniejszego systemu trwało nadal, mimo dodatkowych królewskich przepisów zakazujących w XVII i XVIII wieku. Zobacz też encomienda.